Eeeeett bilmorum
Sadece 4. oyunun vityosunu izlemiştim o ateş atan Nero'muydu?
İlgimi çekmiyor çünkü hep aynı olay:
Dante zorlanmadan rakibini yeniyor. . . . . . .. .

uzun bir aradan sonra hikayemin devamını hele şükür yazabildim T_T

Soğuktu , hemde oldukça... Soğuk iliklerine işlemiş gibiydi , kendini ayık tutması oldukça zordu Trish'in. Ama dayanmaya çalışarak zor da olsa yüzmeye devam etti. Ama aslında suyun soğukluğu pek de umursamıyordu ; aklı başka yerlerdeydi. Az önceki şey kafasını kurcalıyordu ; Dante'nin geçmişiyle tekrar yüzleşmesi. Onun için üzülüyordu ; sevdiklerini kaybetmek gerçekten acı verici olmalıydı. Dante ne kadar umursamaz bir adam gibi gözüksede içine akıttığı gözyaşları hiçbir zaman kurumamıştı.Kolay mıydı ailesinin yavaş yavaş katledilişini izlemek...Kardeşinin hainliğini unutabilmek , affedebilmek...Kötülükle , karanlığın kendisiyle göğüs göğüse çarpışmak...Kolay mıydı? Ama başına onca şey gelemsine rağmen duygularını hiçbir zaman göstermiyordu... Sanki ağlamak günahmış gibi...

Dante suda yüzerken kulaklarında hala daha küçüklüğündan kalma çığlıkları duyabiliyordu. Geçmiş , lanet olası geçmiş , asla onu rahat bırakmayacaktı değil mi? Gene bininci kere geçmişe mi yenilecekti , ona başını eğecekmiydi? Bilmiyordu... O da bilmiyordu , onu nasıl unutacağını. Keşke böyle bir yeteneğim olsa diye düşündü , aklını kaybetmek istiyordu. Tek bir kalemde paçasını bırakmayan şeyi alt edebilse... Onca kötülükle savaştım ama şu geçmişi bir türlü yok edemedim diye kendi kendine kızdı. Ve bu konuyu , fazla uzatmadan içindeki çürümüş zindanların en dibine fırlatıp kapıları kilitledi...

Ve bir süre sonra , kulaklarında duyduğu çığlığın geçmişiyle alakası olmadığını , gerçekten onları duyduğunu farketti.

Kanaldan henüz çıkmışlardı ki , onları suların altında kalmış saray gibi bir yer ve suyun bile bastıramadığı acılı çığlıklar karşıladı... Etraf gerçekten eski zamanlardan kalma bir saray gibiydi ; her tarafta parıldayan taşlar pırıl pırıldı. Mermer ve biraz aşınmış sütunlar yukarıya doğru uzanıyordu ; hem de oldukça yukarıya. Dipte ise kumlar , yere oyulmuş kabartmaların üstünü yorgan gibi örtüyordu ama yine de kabartmalar az biraz görülebiliniyordu. Bu boru gibi yer oldukça simetrikti , dört sütun ve dipteki işaretler inanılmaz bir simetriyle yerleştirilmişti. Kocaman , elipsimsi silindirik odanın duvarlarında ise birden fazla kanal girişi vardı ; hepsi kapalı sadece Dante ve Trish'in çıktıkları delik açıktı. Duvarların bazı bölümlerinde ise aynı Yunan tanrısı Zeus'a benzer heykeller vardı ; tüm heybetleriyle sanki buranın hükümdarılarıymış gibi gözüküyordu... Bana itaat edin der gibiydi heykellerin duruşları. Hemen yanlarında ise yosunlar ve diğer su bitkileri fışkırıyordu ; duvarları ele geçirmiş gibiydi.

Dante kulaklarını patlatan çığlıklara karşı daha fazla umursamamazlık edemedi ; sanki birisi beyninin içinde bağırıyordu... Ve sonradan anladı ki ; çığlığın anlattığı birşeyler var.

Hayır ,yapma! Merhamet et! Merhamet et! AAAAHHH!!! SANA YALVARIYORUM!! BIRAK BENİ!!

Lanet olsun bu da neydi diye içinden geçirdi. Trish'e anlaşılmaz gözlerle yukarı doğru işaret etti ; lütfen sustur şunu der gibiydi durumu. Bir süre sonra bu çığlıkların yerini boğuk , metalik bir ses bıraktı ; suyun yaptığı basınçtan dolayı ortaya çıkan bir sesti... Daha fazla oyalanmadan , yüzeye çıkarlarken birden Trish'in saniyeler süren , boğuk bir çığlığı duyuldu ; boğazını tutuyordu. Dante onu göz açıp kapayıncaya kadar tutup yukarı çekmeye çalıştı ama başaramadı ; sarmaşığımsı birşey Trish'in boğazını sarmalamıştı... Ve bu ahtopot kollarına benzer sarmaşıklar , suyu hızlıca doldurmaya başladılar ; amip gibi çoğalıyorlardı sanki. Trish boğazını neredeyse koparacak kollarla boğuşurken elektirik vermeyi düşündü ama su elektiriği ileteceği için doğrudan kendisine ve Dante'ye çarpacak... Gözlerini sımsıkı kapamış halde tüm gücüyle boynundaki şeyi çekiştirirken aniden rahatladığını farketti ; Dante onlara kurşunlarını tattırmıştı... Ama nasıl oluyorda suda ateş edebiliyordu?Dante , güçlü bir tutuşla Trish'i kaptığı gibi yukarıya hızlıca yüzmeye başladılar , inanılmaz bir hızla yüzüyorlardı çünkü sarmaşıklar onları son sürat takip ediyordu. Dante'nin onlara dağıttığı kurşunlar pek bir etkisini göstermemişti ; suda kurşunların atış gücü azalıyordu. Ne kadar ateş ederse etsin şu lanet sülükler ölmüyordu.Ve birden vücudunun kımıl kımıl şeylerin sardığını farketti ; gene onlardı! Silahlarının ikisinide alıp üstlerine boşaltmasına rağmen kurşunlar onları sadece daha da kızdırıyordu. Yavaşça içinden birşeylerin akıp gittiğini hissediyordu neler oluyor? Kalp atışlarının gümbürtüsünü kulaklarında çok net duyabiliyordu ; yavaşlıyordu , işkence çekiyordu. Enerjisinin vücudunu saranlar tarafından alıp götürldüğünü ; ve gözlerinin ağırlaştığını farketti sadece son bir şansı vardı !

Kılıcını kullanarak üstüne çullanan sarmaşıkları doğramaya başladı ; su aniden kan rengine büründü... Sarmaşıkları , büyümelerine fırsat olmadan sürekli keserken diğer yandan da yukarıya doğru kulaç atıyordu... Suyun içi inanılmaz kırmızıydı ; sanki kanlar içinde yüzüyordu ikisi. Ve birden Trish'in boğulmak üzere olduğunu farketti ; boğazını işkence çekercesine tutuyordu , ağzından baloncuklar fışkırmaya başlamıştı. O an kaybolan tüm enerjisi yerine gelmişti ; damarlarında bir güç patlaması başlayıverdi. O an kendisi dahil hiç birşey umrunda değildi ; tek düşündüğü Trish'i saniyler içinde yüzeye çıkartabilmekti... Kanlar arasında uzun ve mücadele dolu bir maratondan sonra yüzeye derin nefeslenmeler arasında çıkmışlardı.

Trish'i inanılmaz bir hızda sudan çıkarıp kıyıya doğru yatırdı ; suratında hiçbir ifade yoktu. Kalbi davul gibi çarpan Dante , birden TRISH diye bağırdı ; gerçi bunun pek işe yarayacağını sanmıyordu... Tam müdahale edecekken kusarcasına bir öksürük sesi duydu ve o an deliren kalbi durulmuştu ; Trish yaşıyordu...

Trish sanki yıllarca nefessiz kalmışçasına derin nefesler çekip öksürüyordu. Birisi görünmez bir iple onun boğazını sıkıyor gibiydi. Ama kısa sürmüştü bu öksürük krizi ve ardından kendini toparlayarak o duman gibi gözlerini Dante'ye çevirdi ; gözleriyle teşekkür ederim diyordu.

Dante o an sanki bulutlar üzerinde yatıyormuş gibi hissetti ; ona sade bir tebessümle karşılık verdi. Bensiz bir yere gitmiyorsun Trish...

Ve birden bir ses duyuldu , duyar duymaz da silahları sanki birbirlerinin gölgeleriymiş gibi hızlıca çıkardılar. Saniye şaşmaz... Karanlığın içinden çıkan bu ses bir alkış sesiydi... Arkasından da kendinden emin bir erkek sesi...

''Hoşgeldin... Dante...''

wuhuuu bakalım ne olacak

aaa dier bölüme yorum yapmadan yeni bölüm koymuşsun yazabilseydim keşkee
neyse son 2 bölüm çok güzeldi sanırım ben o sesin kime ait olduğunu tahminn edebiliyorumm U_U ya Vergildır...yada...neyse aman boşver...yeni bölüm ne zaman

yakındaa bu arada o ses hakkında ser vermeyip sır hiç vermeyeceğim hadi size karın aarısı

ya kimse okumuyo muu T_T 3 hafta kafa patlattım buna bi yorum beah

yaa videolarından görmüştüm palyaço suratlı bi herif wardıı XD oda sürekli alkışlardı yaff o olabilirmi acepp??

yok o değil

tüh bee tutturamadım XD