Karanlıktı… Bir insanın görebileceği en zifiri karanlık vardı etrafta… Çok geniş bir alandı ve bu geniş alanın ortasında bir genç duruyordu.

Karanlık öylesine yoğundu ki bıçakla kesilip binlerce kişiye tabaklarca dağıtılabilecek türdendi.

Genç ellerini göremiyordu, sadece hissediyordu. Kollarını ileri geri hareket
ettirse, sallasa bile nafileydi. İşe yaramıyordu.

Ne olduğu belirsiz karanlığın içinde yürümeye devam ederken yüksek bir gürleme duyuldu. O kadar yüksekti ki, ölüyü bile diriltip sonra tekrar öldürüp mezarında ters döndürebilecek düzeydeydi.

Gencin kolları hareket etmeye başladı ancak kollarını o hareket ettirmiyordu. Sanki başla birisinin gördüğü şeyleri görüyor ve hissediyor gibiydi.
Sağ elini arkaya attı, bir ateş topu eline peydah oldu. Çok parlaktı, etraf biraz aydınlanmıştı artık neyin ne olduğu biraz seçilebiliyordu. Bembeyaz, çok geniş bir odaydı sanki burası ve gürlemenin kaynağı, kırmızı pulları ve tüm ihtişamıyla bir ejderhaydı.

Ejderha keskin bir hareketle pençesini gencin üzerine fırlattı ama genç, bir insandan beklenmeyecek bir çeviklikle havaya zıpladı. Daha sonra balerin edası ile yere kondu. Elleriyle hızlı bir şekilde çember şeklinde çevirmeye başladı. Büyük iki ateş topu peydah olmuştu birden bire ellerine. “BOWSAKOOPAH!” diye bir nara koparttı ve yolladı ejderhanın üstüne iki ateş topunu.

İki ateş topu spiral bir ahenkle ejderhayı vurdu. Ejderhanın acı inlemesi öncekinden çok daha fazlaydı.

Ve gözlerini açtı… Günaydın Sentaro…