Elimi kaldırıp bir tutam hava almak istedim nefes almak için. Hayatın beni ne kadar boğduğunu unutup biraz rahatlamak için ama başaramadım. Elimi kaldırırken o kadar zorlandım ki sanki elimi kaldırmamam gerekiyordu. Ama mutluluk için biraz acıya katlanabilirdim. Sözümü dinlemeyen elimi kesip diğer elimi kaldırdım bu sefer. Biraz, birazcık, sadece beni azıcık mutlu edicek kadar hava alabilmek için. Elimle avuçladım havayı ve avucumun içine baktım. Siyah renkliydi, ne olursa olsun dedim ve yuttum. Yuttum hiç düşünmeden belki bir çıkış yoludur diye. Öldüm sanırım etraf karanlık, kimse yok. Sana biraz daha yakın olmak isterken daha da uzaklaştım.

Nerdeydim acaba. Bir şarkı çalıyordu gökyüzünde her yerde beynimde, biliyordum bu şarkıyı. Evet kesinlikle biliyordum "Hallowed be thy name".

Somebody please tell me that Im dreaming
Its not so easy to stop from screaming
But words escape me when I try to speak
Tears they flow but why am I crying
After all I am not afraid of dying
Dont believe that there is never an end



diyordu sözler sanki beni daha da hüzünlendirmek için. Önce arkama baktım belki birini görürüm diye, arkadaşlarımı, ailemi veya seni ama kimse yoktu arkamda. Hüzünlü bir rüzgar esiyordu sadece her şey gitti ve her şey bitti der gibi. Önüme baktım daha sonra belki ilerde beni bekleyen beni seven biri vardır diye. Boşluk vardı sadece, hemde karanlıktan oluşan bir boşluk. Yukarıya baktım gökyüzüne belki bir umut vardır diye. Umudu bırakın yağmur yağmasına rağmen üstümde bir bulut bile yoktu. Karanlık vardı sadece. Ben herkes ve her şey tarafından terk edilmişken, her şey bu kadar zor olmuşken. Sen geldin yanıma, sen geldin yanıma...

Karanlık grileşti. Asla aydınlık olmazdı tam benim için ama bu bile bana yetiyordu. Arkama baktığımda tekrar görebiliyordum birilerini, ileriye baktığımda seni görüyordum sadece, yukarıya gökyüzüne baktığımda ağlamaya başladım, yağmur yağmıyordu ama buna rağmen tepemde bir bulut vardı üstelik rengi beyaz olanlardan. Gözlerimi kapattım ve dua ettim Tanrı'ya asla bitmesin diye, asla bitmesin, asla bitmesin ...

Gözlerimi açtım. Sen yoktun, sen yoktun. Geriye baktım kimse yoktu, ileriye baktım sen yoktun, kafamı kaldırıp yukarı baktım bir bulut vardı kara . Bir bu eksikti zaten. Ellerimi kaldırdım kendime baktım ben bile yoktum aslında. Hiç bir şey yoktu. Tüm her şeyi düşündüm saatin son tik tak larını dinledim ve gözlerimi açtım. Buraya kadardı hayatta benim için hiç bir şey yoktu.

Silahıma bir kez baktım, oda bana baktı şeytan misali. Gülümsedi aradığın mutluluk benim diye. Elimi kaldırdım, beni mutluluğa götürebilmesini umut ederek. Silahı kafama dayadım ve gözlerimi kapatıp son bir kez düşündüm, umudun gelebileceğini, her şeyin farklı olabileceğini, şu an telefonum çaldığını senin aradığını ve her şeyin değiştiğini. Elim tetikte, silah kafamda, kalbim ve ruhum sende saatlerce bunu düşündüm. Ne telefon çaldı ne kapı. Yol ortasında olmama rağmen beni durduran bile olmadı. Tetiği çektim ve öldüm. Cesedim ayaklar altında parçalandı, ne bir mezarım oldu ne bir hayatım. Ben geldim ve ben gittim ama kimse bilmedi. Öldüğümü Tanrı bile hissetmedi. Hala bekliyorum belki bir gün diye...


edik şarkı sözlerini değiştirdim bu daha çok uyuyor