Seninle tanıştığım o günü asla unutamam. Hatırlıyormusun ? Okula ilk geldiğimde dikkatimi direk sen çekmiştin. O güzel gülüşünle, insanı ısıtan içtenliğinle beni kendine hayran etmiştin. Sonra yanına gelmek istedim ama ayaklarım birden tutuldu. Sanki ölmüştüm o an veya yeni doğmuştum. Gözümü senden alamıyordum. Düşünüyordum; sadece seni ve beni düşünüyordum. Bir sonsuzluk olarak düşünüyordum. Yanına gelmek için çok çabaladım. İlk önce ayaklarıma söz geçiremedim sonra birden canlandılar. Sesini duymuştum işte o zaman içimde garip bir his uyandı tüm hücrelerim canlandı. Yanına doğru geldim. Adeta yeniden doğmuş gibiydim. Kendimi daha önce hiç yaşamamış gibi hissettim. Yanına geldiğimde yüzüne karşı gülümsedim önce sende bana gülümsedin. İşte o zaman güzelliğinden aptala döndüm, kendimi kaybettim adeta. Korktum saçmalamaktan korktum. Hayatıma bir anlam gelmişti, eskiden korkmadığım ölümden bile korktum bir an. Ölüp seni kaybetmekten korktum. Hayallere dalmıştım adeta. Sonra birden yıkıldım. Arkamı döndüm senden uzaklaşmak istedim adeta, uzaklaştımda. Düşündüm ya kaybedersem ? Ya beni istemezsen diye düşündüm günlerce kendi kendimi yedim. Ağladım geceleri, beynim bana oyun oynuyordu. Elime kağıt kalem aldım resmini çizdim. Asla senin kadar güzel olamayan resmini çizdim. Kendimi kaybetmiştim adeta. Seni tekrar bulamamaktan korkuyordum. Saatlerce camdan aşağıya bakıyordum. Seni düşünüyordum. Haykırmak istiyordum. Ama içimdeki acı yapma diyordu. Daha sonra elime kağıt kalem aldım sana bir mektup yazdım. Tüm duygularımı açıklayan bir mektup. Sensiz yaşayamam artık diyordum ve yaşamazdımda. Şimdi seni tekrar kaybedebilirim. Korkuyorum ölmekten korkuyorum. Daha önce hiç bir şeyden korkmadığım kadar seni kaybetmekten korkuyorum.