Meta uyandı ve çevresine bakındı.Niye intihar ettiğini anlayamamıştı.Herhalde başaramadım dedi ve kodeste olduğunu farketti.
Hiç oda arkadaşı yoktu.Her mahkumun tek bir odası vardı.Odanın içi nemli rutubetliydi.Odaların ortasında bir cam fanus duruyordu.
Fanusun içi tamamen karanlık zift gibi bir su ile kaplıydı.Odanın kenarlarını taradı.Gördüğü tek şey pişmanlık mesajları ve atılan
çentikler oldu.Baş ağrısı tamamen yok olmuş gibiydi.Aslında o ağrının yerine derin bir keyif kol geziyordu beyninde.Kendinde bi gariplik
yoktu.Hatta son derece sağlıklıydı.Cam sapladığı yeri yokladı ve elinin altına bir şey gelmemişti.Zeki karakterimiz direk en az 3 aydır uyuyor
olduğunu sandı.Birden bir siren sesi çıktı.Mahkumlar avluya dendi.Öyle bir hapishane sistemiydi ki Helezon şeklindeki dev hapishanenin tavanı gözükmüyordu.
Ve kaçılacak bir yer de yok gibiydi.Ama mahkumların hepsi o kadar da keyifli değildi.Her kesimden insan vardı ve sanki herkes türkçe biliyor gibiydi.
Dil ortaktı.Bu durum Meta i çok şaşırttı.Türkiye'de bu kadar mahkum var mıydı ?? Sonra avludaki herkes ortadaki ziftin başına toplandı.
Yakından bakıldığında o kadar parlaktı ki.Civanın bir kazan dolusu olduğunu düşünün hep merak uyandıran bir kazan ...
Mahkumlar sırayla içiyordu ama o kadar iğreniyorlardı ki... İçen kendini yerlere atıyordu.
Meta bu ne vahşet dedi ? Zehir içiriyorlar sandı.Sıra ona gelene kadar hep ondan korktu.Sıra ona geldiğinde ellerini kazanın içine dayadı.
Bazısı 1 yudum alınca bile bayılmıştı ya da çığlık çığlığaydı.Meta tecavuz kaçınılmazsa zevk almaya bakacağım diyerek bir yudum aldı.
Tadı o kadar çok keyif verdi ki kana kana içmeye başladı.Sanki bütün hayatı boyunca hep bunu aramış gibiydi.Sonra hapishaneye göz attı.
Herkes ona şaşkınlıkla ve imrenerek bakıyordu.En baştaki komutan ...