4.Bölüm
Part:A

özet
-----" ben yapıcam." frunemi şaşırdı. " tigami yapamazsın." tigamide şaşkındı bunu söyleyen o deildi. " ben yapıcam. tigami deil!" tigami ve furunemi kafalarını sağa çevirdi " oraya girmeme gerek yok. gitmeden de halledebilirim " yanlarında hikari yatıyordu. onları buraya kadar takip etmişti. tam yanlarına geldiinde ise patlama olmuştu. bekçisi fena halde darbe almış gibi görünüyordu. " her taraf ne kadar aydınlık oldu. gözlerim, gözlerim acıyor. yarım saat, sadece yarım saatimiz var. ölüm için yalnızca yarım saat..."

devam:

----- "sadece burdan çivi fırlamam yeterli olucaktır" furunemi hikariye sıkılgan bi tavırla baktı. sonra kafasını yere çevirdi. yüzünü hüzün kapladı.
"hikari, denemye değer" furuneminin beyni bu durum hakkında okuduğu şeylerden bir parça hatırlasa bile bi işe yarayabilirdi; ama düşünemiyordu, düşünse bile hatırlayamıyordu. zaman hiçde yavaş akmıyordu. o düşünürken zaman akmaya devamö ediyordu. sonra zamanın ne kadar çabuk akabileceğini düşündü. tigamiyi düşündüğü. o çok eski bir dosttu. sürekli taze ama eski sewgisi artmaya başlamıştı. düşünüyordu, ama neyi ? " TİGAMİ, FURUNEMİ ! İLK ÇİVİYİ YOLLAMAK İÇİN GECİKMEMELİYİM, YAKINDA Bİ DALGA DAHA GELİCEK !!!" "Evwt gayt doğru bir karar, ahh.. şey sanırım kalbine hiza almalısın"
----- furnemi sözleri söylerken rüzgar yüzündfen olabildiğince bağırmıştı. çok ışık vardı. karanlıpın ne kada4 kıymetli vesakin bir havası olduunu yeni anlamıştı. aydınlıkta hiç bu kadar kokunç şeyler olıcağını düşünememişti. ama asıl korku karanlıkta yaşanmıyordu. parça parça görünen bekçisine baktı."aptal şey, ne kadar hantalsın!"
----- "AAAAA! İMKANSIZ. BU ÇİVİLER HİÇ İŞE YARAMIYOR" furnemi düşünürken çivilere hiç dikkat etmemişti. hiç işe yaramıyorlardı. "LANET OLSUN!!! EĞER GİDİP BİRİSİNİ KESEMEZSEM SENİN RUHUNU KESERİM YENİ ÇOCUK" bekçisinin içindeki tigami kılıcını çapraz turup hikariye doğru koşmaya başlamıştı...

***
(part a'nın devamı...)
-----"ha ha haa.. neden daha önce düşünmemiştim." "HAYIR !!! APTAL.. ONU ÖLDÜRMEN İÇİN AİN GEREKİR SALAK ŞEY. ÖLDÜRRÜSENDE AMACIMIZDAN SAPMIŞ OLURUZ. BEYİNSİZ ŞEY. ONU ÖLDÜRÜRSEN ÖLEMEZSİN DEDİM SANA !!!" furunemin çığlılarını duyan tigami durdu.ağaklarını yere sürterek duran fedaisi ve o durana kadar hortumun dibine kadar gemişlerdi bile. "gel buraya..." nightmare tigaminin bekçisini omzundan tutup arkda sertçe çekti. night mare yaramaz bir çocuğabakar gibi bakıyorsu tigami ve bekçisine. Onlar bakışırken furunemie sinrili sinirli düşünmeye devam ediyordu." Heeey ! gençlik... nooluyo orda. dibine girmeyin hor..."
-----daha yeni gelmişti ama graumin,n sözleri beyaz soğuk bi dalgayla kesilmişti. "BU KORKUNÇ. GİDERKEN YERE YIĞILMIŞTIM. GELDİM YİNE AYNISI! " "hoşgeldin graumi" furunemi işin vciddilerştiğinin farkındaydı. ama içine çöken huzura engel olamadı "elindeki kitap , yoksa ?" " uff hadi furunemi. kalkıcak halim yok. oku şu aini. evime dönmek istiyorum. buna yeticek gücün olmalı." furunemi elden ele dolaşan kitabı zevkle açtı. içindekilere bir iki dakika baktı. evet eve dönme vakti gelmişti.
-----"eve gitme vakti. güzel ruhlar. şimdibabanız canınıza okıcak." furunemi kitapyta yazan latince cümleleri hızlı hızlı okudu. ne dedii hiç duyulmuyordu. herkesin yüzündeki gülümseme onu sanki kumsalın üstüne uzanıyormuş gibi hissediyoru. bu mutlulukk.. ahh evet çok güzeldi. artık aini bitmişti."KOOŞ HEPSİ YOK OLMADAN BİRİNE Bİ KILIÇ SALLA!!" furuneminin çığlıkları yine bi uyandırma servisi gibiydi. tigami uzun ve yorucu bir geceden sonra huzurla dolmuşken irkişlerek ayapğa kalktı. koşmaya başladı
(dikkat! dikkat! son iki paragrafı chibi olarak hayal edip, gözünürde öyle canlandırırsanız sewinirim ):::
-----"graumi. hepimizin hyatını sen kurtardın. hikari, anlamdıım bişey var."
hikaride büyük bir badireden çıkmıştı. ama daha çok badire varmış gibi hissediyordu. " nedir o furunemi ?" "afedersin...şey.. NEDEN GRAUMİN GELECEĞİNİ BİLDİĞİN HALDE BANA SÖYLEMEDİN. SON ANA KADAR İLİKLERİMİZE KADAR DONDUK. SEN, SEN... BENİ ÖLDÜRMEYE MÖİ ÇALIŞIYOSUN." şey.. süpriz yaptım, kötü mü oldu?" "HİKARİİİİİ !!!" graumi ve hikari ayağa kalktı, graumi hişkarinin koluna girdi ve koşarak kaçmaya başladılar. bu akaşm ne kadar komik olmuştu böyle. Furunemide yüzünde belli belirsiz bi gülümsemeyle arkalarından koşarak uzaklaştı.
----- "ahh evet sonuncusunuda ben kestim. OLEEEYYY!!" tigami arkasını döndüğünde hiç kimse kalmamıştı. "aaa şey. burası çokmu boş, boş ve karanlık,.. karanlık, boş , soğuk, sessiz... HEEEY BENİDE BEKLEYİİİNNN!!!"