anam maydınlatılması ıgerekenn bir gizz yoksaa Quapsiel'in telekinetikk güçleri mii warr?? nese ben yine saptımm konudann hikaye güsell de sihirr falan olcak mıı?? hikayenii beğendimm dewm dewam

Bak bu olabilir sailor maron
İlerleyen bölümlerde fantastiğe doğru yol alıyoruz. Ama tabi küçük detaylarla. Her bölümde özellikle Nina'nın okula başladığı bölümlerde küçük küçük ip uçları veriyorum. Tabi gerçekten kimsenin pek ilgilenmediğini düşündüğüm için devam edecek miyim bilmiyorum.

Oooo seninle işimiss var anlaşılan kimse okumuyo diee yası yazmayı bırakırsann walla yasıkk edersinn sailor maron ablanıss işte bu gibi durumlarda sizin yasılarınısı okumaya dewamm etcekk iştee ence dewam et hikayen heycanlı bişiy olcak gibi görünüyoo walla bırakırsann darılırımm

Çok tatlısın sailor maron ! ! !
Ama bir düşün, kimse okumuyor. Boş boş koyuyorsun yeni bölüm yazıp yazıp. Biraz insan '' ben boşuna koymuyor muyum bu bölümleri? Kimse okumuyorsa neden yazıyorum? '' diye düşünmez mi?

Mağdem sailor maron 'cuğum böyle düşünüyor en azından bir tanecik arkadaşıma yazarım yeni bölümleri , oldu mu? Sen de olmasan kime yeni bölüm yazacaktım ben?

Neyse, çok sıkılıyorum yaa, uff !

Aferinn bakk gözüme girdinn şimdii boşverr ben okurum seninn yasılarınıı hemm bu hikaye yarım bırakılacak bişiye benzemiyoo seni çokk ii aqnlıyorum burda üç tane hikayem war ve zaman zaman acaba boş boş mu yasıyom dediğimi oluyoo sonra gülüyomm okuyan okuyoo sende öle yapp beni yasılarından mahrum bırakma walla heycanlı bişiyler okumaya ihtiyacımm war

ya lütfen devam sakın yazmayı bırakma ben de okuyorum genelde fan fictionları ama bazen aniden çıkmam gerektiği için yorum yazamıyorum genelde böyle oluyor artık tatil herkesin bol vakti var.herkes okur.devamını bekliyorum^^

Hayatımın 4'te 3'ü

Gece yarısını geçti...Rüzgar saçlarımın arasından usulca geçiyor.
Saçlarımı okşuyor, sessizce kulağıma şarkılar fısıldıyor...
Yeni evimizde, dikkat et ''yeni evimiz'' diyorum artık. Koskocaman bir çatının altında ben ve abim yaşıyoruz.Yeni evimizde , odamın balkonundaki serin masada sana yazıyorum. Abim içerde benim odamdakikanepede uyuyor.
Zeynep Abla ısrar etse de ''Kusura bakma. Ben şimdiye kadar hep Nina'nın yanında oldum. Yeni tanıştık. Daha ilk geceden kızkardeşimi bu evde yalnız bir odada bırakmam'' diyerek abim, odamdaki kanepede yer buldu kendine. Ona kalsa yerde bile yatacaktı, yeterki ben gözünün önünde olayım.Zeynep Abla bize evin kurallarını anlattıktan sonra odalarımızı gezdirdi.
Önce abimin odasına gittik. Odayı görünce abimle benim yüzümü görmen gerekirdi. Öyle şaşırmıştı ki, en son bu kadar güzel odayı annemle babamla birlikte yaşarken abimin odası olarak görmüştük.

Yoksa eski günlerimize geri mi dönüyorduk?

Abimin odası tam abimin zevkine göre hazırlanmıştı. Yatağı hep pencere kenarında severdi, şimdi yine yatağı pencere ke-narında duruyordu. Yatağının ayak ucunda gitarı bulunmaktaydı. Çalışma masasında bilgisayarı hep solda olur ve kalın kalın ki-tapları çalışma masasının üzerindeki kitaplıkta dururdu. Ve şimdi yeni odasında aynı şekilde duruyordu. Abim çok şaşkındı ve yüzüme inanmayan gözlerle bakıyordu. Zeynep Abla da abimin ve benim yüzümdeki şaşkınlığı gülümseyerek izliyordu.

- Eee beğendim mi odanı Timur'cuğum? '' dedi Zeynep Abla. Hala dalmış , şaşkın ve aynı zamanda duygulanmış abim öylece odaya bakıyordu.

- Annemle babam yaşarken de Timur'un odası bu şekildeydi'' dedim. - Evet... '' diye yutkundu abim. ''Annem odamı kendisi hazırlamak istiyordu. Babam da öyle.ı. SonundaAnnem benim odamı istediği şekilde babam da Nina'nın odasını düzenlemeyi kararlaştırmışlardı. Biz o zamanlar küçüktük amaşimdi olsaydık kendi odamızı kendimiz hazırlardık ...'' dedi, dolmuş gözleriyle bana baktı. Zeynep abla ortadaki hüzünlü havayı anlamışve hemen:

- Pekala, hadi Nina'nın odasına gidelim '' diyerek bizi benim odama götürdü.Odalarımız evin ikinci katındaydı. İkinci kata çıkan merdivenlerle küçük bir hole çıkılyordu . Merdivenlerin tam karşısında küçük bir kişilik balkon bulunmaktaydı. Merdivenlerdensola sapınca bir koridor ve bu koridorda da bizim odalarımız, sonunda da banyo bulunmaktaydı. Abimin odası koridorun başında benimki de koridorun sonunda ve banyoya yakın bulunuyordu. Zeynep abla

- Buyrun bakalım küçük hanım '' diyerek bana abartılı bir referans yaptı.Kendi odama girdiğimde biraz hayalkırıklığına uğradım. Çünkü tıpkı abiminki gibi benim odamın da eski odama benzeyeceğini hayaletmiştim.
Odama ilk girildiğinde çok klasik bir manzara karşılıyor bizi. Duvara dayanmış, duvarla bitişik yatağım, yatağımın sol baş ucunda gece lambası ,yatağımın ayak ucunda mini bir kanepe ve boş kalan kısmında da gardrobum. Yatağımın karşısında da çalışma masam ve kitaplık bulunuyordu. Boş kalan yerlere de kocaman kocaman yastıklar ve rengarenk halılar koyulmuştu. İçeri girer girmez balkondanserin bir esinti ve bembeyaz perdeler de çok hoş duruyordu.
Yüzümdeki hayalkırıklığını abim anlamıştı. Bana hep hayalkırıklığına uğradığım zaman baktığı gibi bakıyordu. Sanki elinden gelse herşeyi değiştirecekmiş gibi, sanki mutlu görmek istermiş gibi beni...

Zeynep Abla ise herşeyden habersiz:

- Küçük hanım, odanız nasıl? '' dedi.

- Çok güzel, çok hoş ! '' dedim.Dayımlarda yaşadığımız o karanlık bodrum katını düşününce , odamdaki beklentilerimi bu kadar abarttığım için kendinden utandım.

Dayımlardayken sürekli o bodrumda kalırdık.. Çoğu kez yerde yatardık. Bazen üşürdük, bazen de pişerdik sıcaktan . Ödevlerimizi de hep o bodrumda küçük ışığın altında güç bela bitirirdik. Abime hep anlamadıklarımı sorardım,o da kendi ödevini bırakıp sorduğum soruyu anlatmaya başlardı. Bazen anlamazdım, tekrar tekrar anlatırdı. Bazen de anlatmaktan bıkar,'' Boşver Nina, anlamadıysan geç. Zaten okusak n'olcak? Baksana buraya hapsolduk hayatımız burda geçiyor. Dayımlar oldukça profesör olsakyine bu lanet yerde kalırız'' diyerek kendi ödevlerine dönerdi.

- Evet,'' diyen Zeynep Abla'nın neşeli sesiyle şimdiki zamana döndüm.'' Çocuklar ben artık işimin başına dönüyorum siz de karidorun sonundaki banyoda birer duş alın ve giyinip rahatlayın. Daha sonra öğle yemeği yenilecek.'' Tekrar hoşgeldiniz! '' dedi ve odadan çıktı.

- Odan çok güzelmiş Nina'cığım '' dedi abim göz kırparak.- Evet , seninki de çok güzel '' diye gülümsedim. '' Sanki eski hayatımıza dönüyoruz, ne dersin? ''

- Orası belli olmaz. Bu kadar çabuk kaptırma kendini. Onları daha iyice tanımıyoruz''

Hiç anlamam bu abimi zaten...

- Neden? Teyzem ne güzel bizi düşünmüş. Okulu ayarlamış, kursları ayarlamış, odalarımızı hazırlamış. Bu kadar bizi düşünmüş.Sen de kalkmış bana onlardan hala şüphelendiğini söylüyorsun''

- Şimdiye kadar gördüğüm insanlar , bizimle hep çıkarları uğruna uğraştı. Hiç kimse bir çıkarı olmadan tanımadığı insanlara yardım etmeye kalmışmaz''

- İyi de Timur, o bizim teyzemiz. Annemin kızkardeşi. Biz nasıl kardeşsek annemle de öyle kardeşmişler. Sen ben evli olsam ve başıma birşey gelse...''

- Aman Nina aman. Sana birşey olursa ben de kendimi öldürürüm. Bu şekilde konuşup üzme beni güzelim''

- Ya dur da lafımı bitireyim''- Peki peki sustum. Ama senin çocuklarına bakmaz mıydım diyeceksen, elbete bakardım. Ama bizim durumumuz farklı.''- Nesi farklıymış? ''

- Bir kere annemle babamın evlenmelerini annemin akrabaları karşı çıkmış. Yani biz akrabalarca uygun bulunmayan bir adamın çocuklarıyız. Bu yüzdende istenmiyoruz. Teyzem de kalkıp bizi yanına alıyor. Bu durumda şüphelenmemek te mümkün değil. Kesin başka planları vardır onun.''

- Çok fazla takıldın buna sen. Ayrıca fazlasıyla da abartıyorsun. Biraz önce söylediklerimi hatırla. Bu durum benim başıma gelse sen çocuklarıma sahip çıkmaz mıydın? ''

- Nina ! Ben sen ne durumda olursan ol, hangi hatayı yaparsan yap yanında olacağım. Ve bu hatanın, zorluğun üstesinden beraber geleceğiz. Bunu hep söylüyorum ve bunu biliyorsun.Ama annemle teyzemin kardeşliği bizim gibi iyi değildiki. Annem evlenip Rusya'ya yerleştikten sonra bütün aile küsmüşlerdi anneme. O zamanlar sen küçüktün, ben de hayal meyal hatırlıyorum.Annem telefon başında sık sık konuşurken ağlardı. Sonradan anladımki akrabalarıyla konuşuyormuş.Daha fazla anlatmama gerek yok canım, şüphelenmem için daha fazla nedene de ihtiyacım yok. Sen istediğn kadar olumlu ol ama ben hiç bu kadar rahat olamam.''
Timur'u anlamakta zorlanıyordum. Yaşadıklarımızı biliyorum, çok zordu. Ama abim sanki bütün insanlara karşı bütün inancını yitirmişti. Düştüğünde biri gelip yardım etse, bunun altında bir çıkar arardı.Teyzeme karşı da böyle şüpheler içindeydi.

- Neyse Nina, önce sen bir duş al. Ben odama gidip yerleşeceğim. Sık sık kapıya gelip sana sesleneceğim, kontrol edeceğim''
- Yok artık!..''

- Evet, Nina. Hadi şimdi seninle iki saat tartışamam. Yerleştiğinde ve banyoya gideceğin zaman bana haber ver''

- Ya Timur abartıyorsun. Hem de çok fazla...''diye isyanlara başlıyordumki abim çoktan dışarı çıkmıştı bile. Kapıyı kapatmıştı ve koridordan sesi geliyordu.

- Hadi Nina , bir kaplumbağadan daha yavaşsın.Sırada bekleyenler var onlara da yazık'' diyordu.Kızayım mı güleyim mi anlayamadım. Ama abimin bu kadar endişeli ve sürekli birşeylere takan hali beni de endişelere sokuyordu.

Dayımlarda zor yaşardık ama abimbu kadar üstüme gelmezdi. Bu kadar takmazdı. Sanırım o zamanlar gözünün önündeydim ama şimdi ayrı okullardayız. Ayrı kurslardayız ve ayrı odalardayız. Belki buyüzden hala alışmaya çalışıyordu.Sonunda odama yerleştim. Neyin nerde olduğunu buldum. Hazırlanıp karidora çıktım.

- Timur ben banyodayım'' diye seslendim. Anında kapıya çıktı.

- Aferin benim prensesime, işte böyle abisini kırmaz, abisini üzmez '' diye her iki yanağımdan öptü. '' Ben burdayım , hadi sen bıcı bıcı yap '' dedi muzip muzip bakarak.

- Tam da bebek yaptın beni. Duyan da altı yaşlarında minik çocuk sanacak 'bıcı bıcı'ymış '' ikimizde güldük.

- Sen benim için her zaman bebek kardeşim olarak kalacaksın Nina'cığım '' diye iyice dalgasını geçti Timur. Zaten bayılır hep böyle hafiften benimle uğraşmaya.

- Sevgili abicim, ben 'bıcı bıcı'ya gidiyorum. Sana odana yerleşmede kolay gelsin'' diye banyoya girdim.Düşündüm de uzun zaman oldu abimle böyle gülüşüp şakalaşmadığımız. Bundan sonra belki herşey yoluna girecek.

Duşun sıcacık suyun altında durmak çok hoştu. Sanki su damlaları yaşadığım bütün kötü anıları vücudumdan alıp götürüyordu. Her damla yaşadığım bir acıyı uzaklarabir daha gelmeyecek şekilde taşıyordu. Şampuanın gül kokusu da hayatımın bütün kötü kokularını yok edip yeni hayatımda bir gül bahçesinde yaşamam için çağırıyordu.Belki on beş dakika belki yirmi dakika üstümdeki köpüklerin geçmesiyle duşun altında öylece kaldım. Suyun çıkardığı sesleri, sırtıma, yüzüme, vücuduma düşmekte olan su damlacıklarının keyfini çıkarıyordum. Sonunda vücudumun rahatladığını ve kendimi iyi hissettiğimi anlayınca bornozuma uzandım.

- Nina , güzelim iyi misin? ''

Ah Timur ah ! Bu kadar abartmaya ne gerek vardı.

- Hayır Timur. Bornozum canlandı. Beni öldüreceğini söylüyor. Ayrıca diş fırçaları da birazdan beni dövmek için hazırlanıyor. Yani sen de . Bu kadar abartma .Ben gayet iyiyim '' diye seslendim.

- Söyle o bornozla fırçalara oraya gelirsem hepsini teker teker gebertirim'' diye sinirli sinirli söylendii.

- Timur !!! ''

- Ne var, onlar da saçmalamasınlar''

-Peki ,peki sen odana yerleş canım. Ben birazdan çıkıyorum''Ama yine Timur'un odasının kapısının kapanış sesini duyamadım.

Saçlarımı kurutup giyindikten sonra aynada başka bir Nina gördüm. Yorgunluğu üzerinden atmış, taze bir Nina. Daha da pozitif olmak için de aynada kendime gülümsedim.

Banyo kapısını açtığımda Timur oda kapısının önünde yerde oturuyordu.

- Oooo benim bebek kardeşim ne güzel olmuş böyle '' dedi ayağa kalktı.

- Sağolunuz efendim, çok mahçup ediyorsunuz beni'' dedim gülerek.

- Ne demek bebek kardeşimiz, iltifat etmek bizim görevimiz''

- Ya ben daha olgun konuşuyorum, sense bana bebek kardeşim diyerek alay ediyorsun . Oyunun tüm eğlenceliği gitti''

- Ne münasebet bebek kardeşim, siz her zaman olgun ve güzel oldunuz ama benim gözümde sonsuza kadar bebek kardeş olarak kalacaksınız'' diye bir kahkaha attı.

Timur kahkaha attı. İlk defa.
Güldü!
Ne garip onu hiç gülerken, heleki kahkaha atarken görmemiştim.

Belki küçükken ama o zamanları da hatırlamıyorum. Kendisine baka kaldığımı gören abim bir an sustu.

-Ben de bir duş alayım o zaman. Sen de odana '' diye kapıyı açtı. '' İyice dinlen 'bebek kardeşim' ''

Öğle yemeğine Svetlana Teyze de katıldı. Yemek buz gibi geçti. Yine kimse konuşmadı. Ortada çıkan bir ses varsa o da çatal bıçak sesleriydi. Bu sessizlikten fazla sıkılan Zeynep Abla, salonun arka bölümünde duran piyanoya oturdu ve bizemüzik çalmaya başladı. Hepimiz bir an dönüp yemeklerimizi bırakıp müziğin geldiği yöne baktık.
Zeynep Abla çok güzel çalıyordu. Teyzeme baktık. O bir an bakmıştı Zeynep Abla'ya sonra da dönüp yemeğine devam etti. Biz de teyzemin yaptığını yaptık.Yemek bitince teyzem hiçbir şey söylemeden kalktı Zeynep Abla da piyanodan kalkıp teyzemin yanına gitti.

- Çocuklara kuralları anlattın mı? ''

- Evet efendim, anlattım''

-Güzel, bugün onları bir yere götürme. Birkaç gün dinlensinler. İstediklerini yapsınlar. Daha sonra bir iki gün sonra ikisini okullarına götüreceğimkurslarına götüreceğim, bundan sonra da kendileri gidip gelirler. Başlarlar eğitim hayatlarına.''

- Peki efendim, siz nasıl isterseniz''- Benim akşam işim var, yemeğe beklemeyin. Birkaç gün bunlar kendilerini toparlayana kadar arkadaşımda kalacağım. Zaten kendini iyi hissetmiyordu. Dikkat et çocuklara. Geldiğimde hazır olsunlar''dedi ve salondan çıktı gitti.

-Asık surat bizi yalnız bırakıyor anlaşılan. Arkadaşına da gitmiyordur kesin. Dayımlara gidiyordur'' dedi abim.

-Timur! Hep olumsuz düşünüyorsun''

- Gerçeklerin çoğu olumsuzdur Nina. Olumlu gerçekler çok şanslıysan seni bulur. Biz o kadar da şanslı değiliz güzelim, olsaydık geçmişimizi yaşamazdık.''

- Ama herkes bizim kadar şanslı da olmuyor Timur. Baksana, kaç kişinin bu kadar koca bir evde kocaman odaları var. Kaç kişi senin sahip olduğun o pahalı gitarı istiyor biliyor musun? ''

- Nina, teyzem istediğinde o gitarı da alır, bu evden de kovar. Gerçek niyetini Tanrı'dan başkası bilemez. Bu kadar saf olma be canım. Bu kadar saf oma!''

- Teyzemin bunu yapacağını düşünmüyorum''

- Garanti belgesi? ''

-Yaaaa!!!.'' diye kızdım.

- Yaaa... İşte böyle kalırsın güzelim. Bunun bir garantisi yok. İnsanların nerde ne yapacağı garantisi yok. Verdiği sözü tutacağı garantisi yok!Bu yüzden sana hep söyledim 'benim dışımda hiç kimseye güvenme!' '' Yarın kim ölür kim yaşar bunun da bir garantisi yok. Kime ne olacağı garantisi yok. Bu yüzden bu kadar takıyorum herşeyi.Bu yüzden sürekli etrafında dönüyorum, çünkü senin dışında bizim aileden bana kalan bir hazine yok. Tek tesellim ve tek zenginliğim sensin, bebek kardeşim'' diye hüzünlü yüzü birden muzip muzip ışıklar saçan gözleriyle aydınlandı.

- 80 yaşıma gelcem yine 'bebek kardeşin ' olcam değil mi? '' dedim yeniden abimin hüzünlenmemesi için.

- Evet ben de o zaman 82 yaşımda olcam ve o zamana kadar yaşarsak, sen 100 yaşına da gelsen yine öyle olacaksın. Kurtulamazsın benden '' diye güldü.
- Kurtulmak isyeten kim Timur! '' diye masanın diğer ucundan kalkıp yanına gidip abime sarıldım. Bundan sonra Timur'un hep bu şekilde gülümseyen yüzünü görmek istiyordum ve abimi güldürmek ve neşelendirmek için elimden gelen herşeyi yapacağıma kendi kendime söz vermiştim.

- Ne tatlı bir aile tablosu!'' diye çınlayan Zeynep Abla'nın sesiyle ikimiz de irkildik. Ellerini birbirine kavuşturmuş, dalgın dalgın bize gülümsüyordu.Sonra da masayı toplamaya başladı.

- Benim de sizin gibi kardeşlerim olsaydı çok güzel olurdu. Çok şanslısınız. '' dedi.

- Sen tek çocuk muydun?''

- Yaaa... Evet maalesef. Ne bir kardeşim, ne bir abim ne de bir ablam oldu. Sizin gibi olmayı hep istemişimdir '' dedi. Ben de abimin kollarından sıyrılıp Zeynep Abla'nın yanına gittim.

- Ama artık bir kız kardeşin ve bir erkek kardeşin bulunuyor'' dedim. Zeynep Abla sanırım bunu beklemiyordu. Elindeki tabakları masaya bıraktı.


- Tatlım...'' dedi gözleri dolarak '' İyiki gelmişsiniz'' Zeynep Abla'ya sarıldım. Abim ise hala oturuyordu.

'' E hadi Timur sen de gelsene'' dedim.
Zeynep Abla da gözlerini silerek '' Gel bakalım genç asi ,ablana sarıl bakayım '' dedi. Abim de gülerek geldi Zeynep Abla' ya sarıldı.
Üçümüz sanki kardeştik, çok hoşuma gitmişti. Zeynep Abla bir abime bir bana baktı '' Sonunda benim de kardeşlerim oldu'' dedi.

Abim de fırsatı kaçırır mı?

- Bak ablacığım , bu bizim 'bebek kardeşimiz' şimdiden anlaşalım'' dedi.

-Yaaa... Sakın bana öyle söyleme Zeynep Abla, küserim'' dedim. Zeynep Abla ise:

- Siz ikiniz de benim için ' bebek kardeşlerimsiniz' '' demez mi.


- Ney? Yoo yoo olmaz. Ben koca delikanlıyım'' diye itirazlara koyuldu abim.

-Ben de genç kız oldum ama sen hala beni küçük görüyorsun '' dedim.

- İyi de...Yaa ..Sen benim gözümde küçüksün işte...'' diye Timur ne diyeceğini şaşırdı.

- Yaa...Bak nasıl oluyormuş , anladın mı şimdi beni'' dedim. Hepimiz hep birlikte gülmeye başladık. Zeynep Abla :

- Hadi bebek kardeşlerim siz çıkın yukarı internete takılın, televizyon izleyin . Benim yapmam gereken işlerim var'' dedi ve ikimizi de tepemizden öptü.


Şimdi düşünüyorum da hayatımın 4'te 3'ü abimden oluşuyor. Abim olmasa belki ben hiç yaşamicaktım. Çünkü çoktaan bir yerde son nefesimi veriyor olacaktım.Doğruları yanlışları hep abim bana gösterdi. Her korktuğumda yanımda olan, beni kucaklayan Timur'du. Hala da öyle.
Dayım içkiliyken beni tokatladığında karşı çıkan, karşı çıktığı için de dayak yiyen Timur'du.Derslerimde yardım eden hatta ergenlik sorunlarım için kitaplar bulup bilgileri vermeye çalışan da Timur'du. Psikolojiksel olarak güçlü olmam için uğraşan, her fırsatta yanımda olduğunu ve kendisi yaşadığı sürece kimsenin beni incitemeyeceğini söy-yen de Timur'du.

Kısacası hayatımın 4'te 3'ü Timur'du ve hep bu şekilde olacaktı... İyiki varsın Timur'cuğum. İyiki yanımdasın abicim! Sen olmasan ben n'apardım?!_________

İmzamdakileri Nina ile Timur olarak kabul edin

süper bir fiction bayıldım.özellikle timur un kardeşine sahip çıkması çok güzel.devamını bekliyorum