Usagi yatağında huzursuzca kıpırdandı. Galaxia ile yaşananlar üzerinden aylar geçmiş, o zamandan beri Ay Kristali'nin gücüne başvurmasına gerek dahi kalmamıştı.
Sessiz bir geceydi.Temmuz ayının rahatsız edici sıcağında, yarı uyanık yarı uyur bir halde uzanıyordu. Zihninde bir ses yankılanıyordu. Anlamlandıramadığı,
takip edemediği bağrışlar, çığlıklar birbirini bastırıyordu. Usagi huzursuza yatağında pencereye doğru döndü. Yastığına düşen ay ışığı yüzünü gölgede bırakıyordu.
O sırada karanlığı delen bir çığlıkla uyandı.Çok yakınlarda yıkılan, çöken bir şeylerin sesini duydu. Eli istemsizce broşunu kavradı ve merdivenlerden aşağı koştu.
- "O ses de neydi Usagi?" Kardeşi Shingo henüz uyumamış, duyduğu gürültüyle mutfağa inmişti.
- "Bilmiyorum,dikkatli olalım." diyebildi Usagi. Sessizce beklemeye devam ettiler. Sokak kedilerinin miyavlamaları ve araba alarmlarından başka bir şey duyulmuyordu.
Usagi Shingo'ya baktı. Ablasını ve ailesini korumaya hazır, camdan dışarıya bakıyordu. Tam o sırada yeni bir gümleme duyuldu. Usagi zeminin ayakları altında titrediğini
hissetti. Bu seferki çok yakında olmuştu.
- "Usagi !! Shingo??!" Usagi'nin anne ve babası uyanmış, telaşla mutfağa inmişlerdi.
- "İyi misiniz? Neler oluyor? O patlama da neydi?" Ikuko Tsukino'nun yüzü korkuyla gerilmişti.
- "Biz iyiy..." Usagi daha sözünü bitiremeden yeni bir patlama duyuldu ve mutfağın pencereleri paramparça oldu. Hepsi çığlıklarla kendini yere atmış, Kenji Tsukino
kendini ailesinin önüne siper etmişti. Usagi babasının yüzündeki kesikleri farketti. Mutfağa baktığında duvarın bir kısmının çöktüğünü gördü. Doğal olmayan bir rüzgar
havadaki tozu dağılttığında, Usagi duvarda açılan yarıktan birinin içeriye girdiğini farketti.
- "TINGLING SILENT !!! "
Yabancının ağzından dökülen sözlerle Usagi havadaki oksijenin yokolduğunu, ciğerlerinin yandığını hissetti. Annesi, babası ve kardeşi korkudan büyümüş gözlerle
yabancıya bakıyor, birbirlerine tutunarak, çaresizce kendilerini diğerlerine siper etmeye çalışıyorlardı.
- " Sailor Moon !! " dedi karanlığın içindeki silüet ve havadaki oksijen geri geldi. Usagi düşmanın onun için geldiğini anlamıştı, ayağa kalktı. Annesi korku dolu gözlerle
bir Usagi'ye, bir de karanlıktaki silüete bakıyordu.
- "Usagi..." diyebildi Ikuko Tsukino. Usagi yerde birbirine tutunmuş ailesine baktı ve gülümsedi.
"Anne, baba, Shingo, arkamda kalın" dedi Usagi. Babasının gözlerinden saldırının şokunun yanında, kızının cesaretinin yarattığı şaşkınlık okunuyordu.
" Demek aileni koruyacaksın Sailor Moon!!" diye bağırdı karanlıktaki silüet ve birkaç adım daha yaklaştı. Sokak lambasının ışığı üzerine vurduğunda yaratığın simsiyah
kanatları göründü. Ardakan gelen ışıkla yüzü ise hala karanlıktaydı. Usagi cebindeki broşunu sımsıkı tutuyordu. Ailesini korumak adına onlara Sailor Moon olduğundan
bahsetmemişti, ancak böyle bir durumda başka bir seçeneği yoktu.
Yaratık "HEPINIZI YOK EDECEGIM!!!" diye çığlık atarak öne doğru hamle yaptı. Usagi kendini sağa atarak kurtardı ancak annesi ani bir refleksle Usagi'yi korumak için fırlamış, yaratığın pençesi
omzunu parçalamıştı. Kardeşi ve babası korkuyla annesine doğru koştular. Babasının yüzü kanla kaplanmış, annesinin omzu ise yırtılan elbisesinin altında parçalanmış görünüyordu.
"Bunu affedemem...!" Usagi olduğu yerde doğrularak broşunu havaya kaldırdı ve ailese döndü. Önündeki yıkıntıları elinin bir hareketiyle savurdu. Ikuko, Renji ve Shingo Tsukino, Usagi'ye şaşkın ve boş gözlerle bakakaldılar.
Usagi onlara döndü, gülümsedi ve aylardır söylemediği, bir daha söylemek zorunda kalmayacağını umduğu o sözleri, gecenin karanlığını yırtarcasına haykırdı.
" MOON ETERNAL MAKE UP !!!"