BölÜM 1

Ayağını koruyan bir nesne değil de sanki bir ayak bağıymış gibi ayağından attığı ayakkabılar hızla duvara çarptı. Elindeki valizi pansiyonun içine doğru itti ve içeri girdi. Bu menekşe rengi duvarları özlediğini söylese yalan olurdu. Ama ÖSS kurbanı olmaya hazırlanan bir lise son sınıf öğrencisi olarak pek de seçme şansı varmış gibi görünmüyordu. Hele de notları kıt kanaat alabildiği şu Fen Lisesinde…
O sırada koridorun diğer ucundan görünen biri seslendi:
“Yiğit? Naber? Yazın yüzünü gören cennetlikti.”
Yiğit güldü. “Önceki yazlara say” dedi eğlenerek. Enes ellerini ceplerine sokup hayıflandı.”Öyle olsun bakalım” Sonra aniden “hadi gel de eşyalarını yerleştirelim” diyerek Yiğit’i çekiştirdi.
“Ooo ne bu ilgi?” diye dalga geçti Yiğit. “Bak baştan söylüyorum Elif ile aranız bozulduysa hiç bana gelme tamam mı koca kız oldu sen de koca erkeksin, aranızda halledin.”
“Yok ya ne alakası var” dedi Enes sırıtırken.”Gayet iyiyiz”
“Bak eğer onu ağlatırsan kafanı kırarım.”
Enes güldü. Yiğit çantasını yatağın üzerine atarken “Ben gayet ciddiyim” demeyi de ihmal etmedi. “Tamam be merak etme”
Yiğit ortalıktan kaptığı bir kitabı eline alıp yelpaze niyetine kullanırken “burası da amma sıcak yaa ne biçim eylül bu” diye şikayette bulundu. “ee oğlum Aydın havası bu boşuna dememişler. Arabistanla yarışıyoz biz” diye güldü. “Hem Aydın’a kar yağabilmişse şimdi de pişiyor olmamız çok normal.”
“iyi iyi iki kelime ettiğime pişman edecek kadar felsefe yapma bana.. Karşında bir sayısal öğrencisi var. Hem felsefe demişken.. Off.. Şu dersten nefret ediyorum ya. Bana bi özet geçsen olur mu?”
“Tabi ki olur. Şunun şurasında Fen Lisesinde eşit ağırlık tercihi yapacak olan nadir öğrencilerden biriyim ne de olsa” diye güldü Enes. “Neyse ben etüte gidiyorum. Sen de gelsen iyi edersin ne de olsa benden daha çok çalışacak konun var sayısalcı arkadaşım”
“Dalga geçmesene be” diye hafiften sesini yükseltti Yiğit. Sonra kalkıp üzerine eşofmanlarını giydi. Ardından lavaboya gidip açık kahverengi, hafif dolgun ve neredeyse bir parmak boyu kadar uzun olan saçlarını düzeltti. Ela gözlerinin altının hafifçe çökmüş olduğunu fark etti. Ama çok da umursayacak değildi. Tam etüt odasına gidecekken bir anda vazgeçti ve çantasından romanını ve aylık takip ettiği dergisini çıkardı. Dergiye şöyle bir göz atarken bir fotoğraf yarışması dikkatini çekti. Yarışma şartları 14-18 yaş gurubu içindi. “Tam sınırdayım” diye mırıldandı. Bir milyar için buna değerdi. En azından denemeye. Ardından dergiyi kapatıp çantasının açık ağzından içeri tıktı ve romanını eline alıp sayfaların arasına gömüldü…

Yarın yeni bir dönem başlayacaktı ve okulun yatılı öğrencilerinin büyük bir kısmı okuldaydı. Bahçenin her köşesinde gurup gurup öğrenciler vardı. Kimisi heyecanla birbirlerine yaz maceralarını anlatırken kimisi sevgilisiyle konuşuyor kimisi de telefona sarsılmış ardı ardına gelen mesajlara olabildiğince hızlı bir şekilde cevap yazmaya çalışıyordu. Elbette dışarıda avare gezen öğrencilerin çoğu henüz son sınıf olmayanlardı. ÖSS’nin asıl periyoduna girmemiş olanlar…
Yiğit yatağından kalkıp pencerenin kenarına geldi ve bahçedeki öğrencileri süzdü. Derin bir iç geçirmeyle birlikte rahat rahat dolananlara ve yeşilliğe baktı. Neden o sırada fotoğraf yarışması aklına gelmişti. Bu alanda usta bir becerisi yoktu ama kim bilir belki şans ona da gülerdi. Şimdi bu kalabalığın içinde mutlaka yarışmaya uygun bir poz çıkardı. Olmasa da mühim değildi zaten. Sonuçta her şey zevkineydi.
Makineyi kaptığı gibi bahçeye indi ve dönüp dolanıp ne çektiğine bile çok dikkat etmeden bir sürü poz aldı. Derin bir iç geçirdi.”Bu acemilikle hiç şansım yok..” Olsun ne olacaktı? Olmayıversindi. Kazanmak sadece kaf dağının tepesindeki ütopya şehrinde olabilirdi zaten…
Akşam olduğunda herkes yemekhanedeydi. Enes Yiğit’e “Bence birazcık kafanı kaldırıp etrafına bakmalısın, bir erkek olarak ilgilendiğin birilerinin olması daha normal değil mi sence de?” dedi. Yiğit ters ters Enes’e baktı. “İlgilendiğim biri olmadığını kim söyledi. Hem sen de milleti dikizlemeyi kes Buna hakkın yok. Elif’e söylerim.”
Enes sırıttı.”Ona bakıyorum zaten.” Sonra sandalyeyi iyice altına çekip pilavdan bir kaşık aldı. “Kimmiş o ilgilendiğini bilmediğimiz kişi?” diye imalı imalı sordu. Yiğit bezgin bakışlarını Enes’e çevirdi. “Öyle biri yok. Sadece o an senden kurtulmak için söyledim. Enes kafasını hiç oynatmadan gözlerini yuvalarının içinde bir sağa bir sola çevirdi. “İnansam mı acaba…” diye mırıldandı. Yiğit kızdın kızgın “Hayatımda şimdiye kadar bilmediğin bir şey olmuş muydu?” dedi. Enes” Yedinci sınıfta doğum günümde yaptığınız sürprizden başka olmamıştı tabii” diye güldü.
Yiğit acele acele pilavı ağzına tıkıştırdı ve “çok uykum var ben yatmaya gidiyorum” dedi.
Enes şaşkın şaşkın ona baktı. “ Ciddi olamazsın saat daha altı buçuk!”
“Olsun” dedi Yiğit. “Afiyet olsun diyerek masadan kalktı ve hzlı adımlarla tepsisini bulaşık bölümüne bıraktı. Neden bilmiyordu ama acayip uykusu gelmişti. Yani önünden kahkahalar atarak geçen üç kızın neredeyse yiyecekmişçesine baktıklarını fark edemeyecek kadar uykusu vardı.
Yüzü ve vücudu rahatlıkla her kızı etkileyebilecek kadar çekiciydi. Fazla olmasa da iri ve pek belirgin olmayan çekiklikteki ela gözleri belki de en cezp edici yanlarından biriydi. Bunun yanında fazla ince olmayan koyu renkli dudakları ve neredeyse olabilecek en beyaz tene sahip olması onu daha da belirgin ve çekici kılıyordu. Tabi ki Yiğit bu kısmına çok takılan biri değildi. Arkadaşlarıyla ilişkileri oldukça dostaneydi. En azından şimdiye kadar karşısına “hayatımı bile veririm onun için” dedirtecek bir kız çıkmamıştı. En çok ilgilendiği şeyler kitaplar,sanat ve dersleriydi. Spordaki tercihi de onu diğer birçok erkekten ayıran temel bir etmendi. Buz pateni yapmayı futbol ve basketbola rahatlıkla tercih edebilirdi. Bu güzel arzusuna gölge düşüren en büyük şey de henüz Aydın’a bir buz pistinin açılmamış olmasıydı. Ara sıra İzmir’deki akrabalarını ziyarete gittiğinde hevesini almaya çalışıyordu.
İşte gene buzla ilgili bir hayalinin mahmurluğuyla yatağa gömülmüştü. Yüz üstü yattı ve her ihtimale karşı üşütmemek için çarşafı beline kadar çekti. Ellerini yastığın altına sokuşturdu. Öyle yorgun hissediyordu ki alt kattaki kızların kulak tırmalayan ciyaklamalarını duyduğu halde kalkıp küfredecek hali bile yoktu.
Ve sonunda uyumuştu. Bir gün bitiyordu fakat hayatının en çetin mücadelesi yeni başlıyordu…