İşte yeni bölümm XD

----------------

Zero,bir yandan sayıklıyor,bir yandan da okula doğru ilerliyordu. Bunun,bir rüya olduğunu sayıklıyordu. Evet evet bir rüya olmalıydı bu..Birkaç gündür gördüğü şeyler sadece bir rüyadan ibaretti..Bely,asla ölümden dönmemişti. Yuuki asla vampir olmamıştı.. Ne saçma bir rüyaydı bu böyle?! Anlaşılan, rüyanın sonuna yaklaştıkça, rüya kabusa dönüşmeye başlamıştı.

Zero,birdenbire durdu..Evet..Bir rüyaydı bu sadece…Ve yakında uyanacaktı…Ama…Eğer uyanacaksa..Son bir kez Bely’yi görmeliydi.Son bir kez onunla konuşmalıydı..Ve beklide hayatında ilk defa ona,onu ne kadar çok sevdiğini söylemeliydi.Belki de…Sevgisini anlatabileceği tek insandı Bely..Ama, bu bir rüya olmasaydı,bunu ona bile söyleyemezdi..

Tam arkasını dönüp Bely’nin yanına gidecekken,Bely ile karşı karşıya geldi Zero.
--Kaçmayı mı planlıyorsun?
Dedi cüretkar bir tavırla Bely..Zero ise şaşkınlıkla ona bakıyordu.
--Neyden kaçacakmışım?
--Neyden olacak Gerçeklerden!
O sırada Zero, küçük hayal dünyasından kurtuldu ve gerçekten gerçeklerin dünyasında olduğunu fark etti. Arkasını döndü,ve hiçbir şey olmamış gibi yürümeye devam etti.
--Beni dinliyor musun sen !
Diye bağırdı arkasından Bely. Ama Zero için,bu önemli değildi şu anda..Yuuki..Bir vampir miydi yani? Vampirler den korumaya yemin ettiği yegane kişilik? Hem de Kaname’nin kız kardeşiydi öylemi? İçinde ki bu tuhaf duyguda neydi böyle ? Aldatılmışlık mıydı? Yoksa ihanet miydi? Zero bilmiyordu..Tek bildiği şey, onun kanını emdiğini düşündükçe midesi daha da bulanıyordu. Birdenbire, her yer kararmıştı. Zero, dengesini sağlayabilmek için hemen yanındaki duvara yaslandı ve bir müddet öylece bekledi.Hiç bir şey demeden. Bely’de konuşmuyordu zaten. Ama Zero, tam kendisine gelip ilerlemeye devam edecekti ki, arkadan iki kolun kendisine sarıldığını fark etti. Zero,bunun Bely olduğunu fark etmişti ama refleksel olarak Yuuki diye fısıldamıştı. Oysa ki Bely,Yuuki değildi..
--Buraya geldiğimden beri…Çok acı çektim Zero…
Dedi Bely. Zero,gittikçe ıslanan sırtından,onun ağladığını ve yüzünü sırtına bastırdığını hissedebiliyordu.
--Benden daha çok çekmiş olamazsın…
Dedi Zero ona soğuk bir şekilde. Sanki..Mutlu olmak kendisine haramdı..Neden bir kerecik bile olsun mutluluğu birkaç saatten fazla süremiyordu ki sanki? Daha birkaç dakikaya kadar, her şey rüya gibiydi. Yuuki ile arası hiç olmadığı kadar güzeldi ve Bely, onun için İchiru kadar değerli yegane insan Bely, birdenbire karşısına çıkıvermişti. Ama şimdi,hiçbir şeyin tadı kalmamıştı..
--Ben o kadar emin olmazdım.
Dedi Bely kollarını yavaşça Zero’nun göğsünden çekerek. Gözlerini silip,Zero’nun önüne geçti ve onunla konuşmaya devam etti.
--Şu anda neler hissettiğini gerçekten çok iyi anlıyorum Zero.
--Sen ne bilirsin ki?!!
Diye çıkış yaptı Zero. Daha önce, Zero kendisine hiç böyle bir çıkış yapmadığından Bely şaşırmıştı ama şimdi sorun bu değildi
--Yuuki’yi vampirlerden korumak için yemin ettim ben! Ve şimdi..Şu işe bak ki o bir vampir ! Tanrı aşkına nereden bilebilirsin ki?!! Eminim ki o Ameryliss ailesinin evlatlığı olarak mükemmel bir yaşam sürdün her istediğin yanındaydı ve eminim ki bir kere bile olsun bizi düşünmedin çünkü sen hep o ne olacağını düşünmeyen küçük kızsın ! Asla büyümeyeceksin ve asla gerçekten nasıl bir durumda olduğumuzu fark edemeyeceksin ! İchiru o kadar hasta bir çocukken bile ona sürekli ümitler verirdin ve oda senin yüzünden, sana kendini kanıtlamak için, çok daha beter bir hale gelirdi..Tanrı aşkına söyle bana sen nereden birlisin ki benim şu anda hissettiklerimi!!
--VAMPİRLERDEN NEFRET EDERİM BEN!!!!
Zero,birdenbire sustu ve önünde ağlamamaya çalışan,gözleri kıpkırmızı kıza baktı. Ne olmuştu biraz önce ? Kendisi nasıl o kadar korkunç şeyler söyleyebilmişti ve Bely tam olarak neyi kastetmişti?
--Bely..Ben özür..
--Hayır!! Sakın benden özür dileme Zero ! Önce aç şu kulaklarını ve beni dinle ! Hayatımın çokmu basit geçtiğini düşünüyorsun?! Ben el bebek gül bebek mi büyüdüm ! Üzgünüm bay acı ! Sizi yanılttığım için üzgünüm… Siz..Sizden neden ayrıldığımı bile bilmiyordum..Sadece..Ormanda tek başıma kaldığımı ve orada biri ile konuştuğumu hatırlıyorum ! O kişinin kim olduğunu milyonlarca kez hatırlamaya çalıştım ama sonuç korkunç kabuslar oldu ! Daha sonrada başka bir adam geldi ve beni Amerylisslere verdi. Psikolojim tamamen bozulmuştu ama,oradaki kızın durumu benden çok daha kötüydü! Kızı,vampirleri daha iyi anlaması için zindana kapatmışlardı ve zincire vurmuşlardı ! Her gün kuru ekmek ve bir bardak su ! Benim gelmemle birlikte onu serbest bırakmışlardı ama kız konuşmayı dahi unutmuştu ! Her şeyi her şeyi baştan yaptık..Kendime yeni bir başlangıç kurmaya çalıştım ancak değer verdiğim herkes vampirler tarafından öldürülüyordu. Anya,bana beni koruyacağına dahir söz verdi..gerekirse kendi yaşamını verecekti bana..Bunu bir borç olarak görüyordu çünkü ona göre ben ona yaşamını geri vermiştim..

Bely,bu sırada biraz sustu ve soluklandı…Zero,şaşkınlıkla ona bakmaya devam ediyordu..

--Daha sonrada ikimiz birlikte korkulan avcılara dönüştük..Elimizden kaçabilen hiçbir vampir yoktu.Bu,bizim intikamımızdı. Ama…Ama en sonunda..Bu okula geldik işte..Seni anlayamayacağımı düşünüyorsun değil mi Zero ?!! Bir kere daha düşün !! Okula daha girerken amacım bütün vampirleri öldürmekti ama sen…*İyice ağlamaya başladı..* Ama sende bir vampirdin!! Bunu en başında hissetmiştim..Her şeyin başında…Ama sen..Sen Zero’ydun! Benim kardeşim,ortağım,her şeyim! Seni kenara atamazdım ! Bu yüzden içime attım Zero içime attım! Vampirlere olan bütün öfkemi içimde boğdum ! Anya birkaç defa bu değişiklikten rahatsızlığını belirtti..İchijou’nun kalbini görebildiğim gibi,oda benim kalbimdeki karanlığı gördü ve içimi ona dökmek beni rahatlattı.Ona..Ona bir bıçak sapladım beni almaya geldiğiniz gece ! Evet ! Onu öldürmeye kalkıştım ama o hiçbir şey yapmadı. !

Bely..Artık saçmalıyordu..Kelimeleri düzgün bir şekilde kuramıyordu bile…Ama, bu kesik cümleler bile, Zero’yu nefessiz bırakmaya yetmişti..Bely,hiçte görüldüğü gibi dertsiz tasasız bir kız değildi..Çocuk ruhlu hiç değildi..Bely, kendisi için değişmeye çalışmıştı…

Kız,artık ağlamaktan yorulmuş bir biçimde yere çömmüştü..Nefes alıp vermesi çok düzensizdi.Zero,onun yanına çömeldi ve omuzlarından tutup onu kaldırmaya kalkıştı.Ama Bely,yarı baygın bir halde sadece

--Seni anlayabiliyormuymuşum Zero?

Diyebildi. Zero ise o anda, Bely’nin durumunu Yuuki ve kendisi için kurdu ve Bely’nin kendini neyi anlatmak için bu kadar hırpaladığını anladı…Bely,kendisi için vampirlere olan nefretini bir kenara atmıştı..Zero’da bir vampirdi..Ve Zero’da, Yuuki için vampir nefretini bir süreliğine kenara koyabilirdi..Bu zor olacaktı Zero için..Ama eğer Bely,bunu yapabildiyse, Zero’da yapabilmeliydi..

Bely’nin nefesi bir an için düzelmişti. Ama kafası yere doğru eğikti. Zero, ona şefkatle
--İyi misin?
Diye sordu. Ve o sırada,Bely, Zero’yu tekrar şaşırttı. Yüzünü yerden kaldırdı. Kocaman bir gülümsemeyle birlikte..Doğrusu bu biraz tırsınçtı. Kıpkırmızı gözlerine rağmen Bely,gülümsemeye çalışıyordu ve başarılıydıda…
--Hadi bakalım kahraman..Kurtarmamız gereken bir kız var….