hadi bakalım öldürcenbizi meraktan biz de hortlayıp başına topancaz

arkadaşlar söz, tatildeyken deftere yazcm ve gelincede buraa geçrp hmn yayınlicm yeni blmleri .. uzun ve gzl olck inş. ilham gelir oralarda herhalde

aha süpersin

vaay be herşey canlandı

pfff nirde gerisi

sahiden devamı ne zaman?

ya kusura bakmayın ama burda yazlıkta net bulmak ne kadar zor bi bilsenz szn için damlara çkp koyuyrm hikynn devamını sz verdiğim gibi yzdm ama çok uzun koyamıyırm buraya dğer bölümede başladım tm btmediği ve bn de yarm yamalk koymk istemediğim için btrp öle koycm..yendn ksra bkmyn,
vee yrmlarınızıı bkliormm..

Sanova’nın günlüğünden;
05:12,

Gün yeni doğuyor. Belli ki Ra yine Sethle olan savaşını yenmiş, bize sonsuz güçlü bir ışık armağan ediyor. Gece pek uyuyamadım. Hatta hiç desem yeridir, yatakta dönüp durdum. Uyuyamama sebep içtiğim kahve diye düşünüyorum. Ama belli ki kendimi kandırıyorum. Ben KORKUYORUM. Bana buranın havası bir ürperti veriyor. Ne olduğu belli olmayan bir şeyden korkuyorum. Aklımın ücra bir köşesinde bi boşluk, saklamaya çalıştığım ama hep kurtulup bana başını gösteren bir duygu. Hiç tatmadığım bir his.Sanki bir şeylerin olacağına dair uyarı! Bazen “Hadi saçmalamayı kes Sanova, bak böyle davranmaya devam edersen Karina’yla Mahnt’i de boşuna endişelendireceksin.” diyorum kendi kendime… Ama bu ‘saçmalama’, dur durak bilmiyor. Biliyor musun? Buraya geldiğimden beri uyduğum her gece rüya görüyorum, ve bu her rüya sadece sifonun bozulması dahi olsa gerçek oluyor!
Yalnız dün şeklinin ne olduğunu anlayamadığım bir toka kayıptı rüyamda, bak bir bu gerçekleşmedi bu garip yere geldiğimden beri…

Akşamüstü,

Bu sabah yazmayı bıraktıktan sonra hemen aşağıya indim ve dışarı çıktım. Kendimi yenmeye, korkularımı ezmeye çalıştım. Ormanın içine doğru biraz yürüyüş yaptım.Sonra kendime ‘Tuvaletin geldi.’ yalanını uydurarak eve döndüm.Sıradan bir gündü bugün. Yapacaklarımı bitirdikten ve herkesin bir şeylere daldığını gördükten sonra daha fazla dayanamayıp odama çekildim. Ve istemsiz bir şekilde inen göz kapaklarıma engel olamadan kendimi uykunun dev pençelerine bıraktım. Ama çok olmadan terler içinde, aniden uyanıverdim. Kabus gördüm diyeceğim ama bu bir kabus değil adeta dehşet hatta vahşetti. “Tanrım bu olamaz,bu imkansız.” diye tekrarlıyordum kendi kendime… Üç dört kez oldu diye yine olması gerekmiyordu değil mi?

Canlarım, bir tanelerim, her şeyim iğrenç bir şekilde ÖLEMEZDİ değil mi?!

çok güzel olmuş zarina ellerine sağlık canım. e sende sonunda koydun. ve de kısa koydun ama kısa ama öz olmuş. :DDDDDDDD süper olmuşş wayy be nasıl bir arkadşım war benim guru duyuom(azcıkta kıskanıom

hmm güzel olmuşş...yazmaya fırsat bulunca uzun bir bölüm isteriz