sadece fonetiğiyle bile mânâsını yere göğe ilam eden hoşça bir japonca kelime. «ş»sesinin ışıltısını «i» sesinin yumuşak tonu daha da hassaslaştırmış. ardından gelen «a» sesiyle bu hassas ışıltı hafif bir kavis kazanıp kendini «v» sesinin genişliğine bırakmış ve sonra bir «a» sesi daha. onun akabinde ise bir «s» sesi var ki kendini nazlı bir ısrarın tonalitesine bırakıp «e» sesinin sessiz ve sade tonuna emanet etmiş kelimeyi. «e» sesi pek çok dilde zorlanmadan söylenilebilen en kolay seslerden biri; bu kelimeye de fonetik bakımdan saadet, mutluluk anlamını kolayca sezdiren bir rahatlık katmış... fonetiğinde, oldukça tatlı ve ferahlatıcı hikmetler barındıran bu kelime bir çeşit mutluluğu/iyi şansı tarif etmek için kullanılır. japoncada böylesi kelimelerden daha çoook var. mesela şiavase (shiawase) kelimesinin kardeşleri ve kuzenlerinde de sesler bir anlama yönelmiş gibidir: `tanoshii/tanoshisa/tanoshimi`, `ureshii` ve `yorokobi` gibi... hepsinde bir çeşit neşe tınısı duyuyor gibiyim. yahut pek mi abartıyorum bilemem lâkin bir dilin bu tür fonetik incelikler barındırması bana gayet tabii tatlı geliyor. sore dake!