İtiraf ediyorum, Dracula’yı bir buçuk yıl içinde 30 küsur Castlevania bitirip, seri tarafından asıl öykülerden biri sayılması üzerine okudum. Ve bir korku romanından ziyade, insanların kendi yarattığı korkuların ve 1800’lerin Londra’sının “katı” ahlakçılığı arasına sıkışmış insanların harika biçimde resmedilmiş portrelerini gördüm. Hele ki Lucy’nin günlüğünde, kendisine talip olan doktor için sarf ettiği “Kadınların yoluna paspas olacağı bir erkek bana aşkını ilan etti. Ama ben nişanlı bir kadınım, gene de bir kalp iki ayrı sevgi taşıyamaz mı? Hayır, atmalıyım bu düşünceleri zihnimden, ben saygın bir hanımefendiyim” notları gerçekten müthişti
Bunların yanında Kont’un müthiş entelektüel zekâsı ve bir kadın için tanrının bile lanetlediği bir varlığa kafa tutan erkekler gibi sayısız göndermeler içeriyor topluma kitap. Özellikle romanın karakterlerin tuttuğu günlükler tarzında yazılması hepsinin yaşadığı dehşeti çok güzel anlatmış. Vampir külliyatının başlangıcı olan bu kitap inanın bundan çok daha fazlası. Hele ki vampirlerin üniversiteli aşk böcekleri olduğu şu günlerde...