Perde I
Duyduğuma göre sabahın habercisi horoz
Gün Tanrıyı uyandırırmış
Yırtıcı, keskin sesiyle
Horatio, sahne i


Onun için, eskiden kardeşimiz, bugün kraliçemiz
Kral, sahne ii


Kral: Ya sen, Hamlet, yeğenim, oğlum...
Hamlet: Yeğenden biraz fazla, oğuldan bir hayli az
Kral: Neden hep kara bulutlar gibisin böyle?
Hamlet: Hiç de değil efendimiz, güneşin yanı başındayım.
sahne ii


İster istemez olacak bir şeyi,
Olmasını herkesin olağan saydığı bir şeyi
Neden yadırgayıp boşuna hayıflanmalı?
Kral sahne ii


Ah bu katı kaskatı beden bir dağılsa,
Eriyip gitse bir çiy tanesinde sabahın!
Ya da Tanrı yasak etmemiş olsa kendi kendini öldürmesini insanın!
Hamlet, sahne ii


Kadın zaaf demekmiş, meğer!
Hamlet, sahne ii


Ama boğ kendini yüreğim; dilimi tutmak gerek!
Hamlet, sahne ii


Ekonomi, Horatio, Ekonomi!
Cenaze sofrasında sıcak yenen yemekler
Düğün sofrasında soğuk verildi.
Hamlet, sahne ii


Kötü işler gömülse de yerin dibine
Çıkar bir gün insanların gözü önüne.
Hamlet, sahne ii


Ayışığına da açsa güzelliğini
En ürkek kız vermiş olur kızlığını.
Kurtaramaz kendini çamur atandan.
Daha çiçek açmadan kurt düşer
Bahar tomurcuklarının içine.
Pırıl pırıl sabah çiylerinde gençliğin
En çok korkulur bulaşıcı dertlerden.
Onun için sakın; korunmanın en iyi yoludur korku.
Gençlik, tek başına bile azdırır kendini.
Laertes, sahne iii


Güzel öğütlerin kulağımda küpe kalacak,
Ama kardeşim, sen de pek benzeme sakın
Şu iki yüzlü papazlara
Bizi dikenli, sarp cennet yollarında sürerler
Kendileriyse, aldırmayıp verdikleri telkine
Göbekli, gamsız, kaygısız çapkınlar gibi
Zevkin gül bahçelerinde gezerler.
Ophelia, sahne iii


Dostların arasında denenmemiş olanları
Çelik halkalarla bağla yüreğine.
Polonius, sahne iii


Kavga etmekten sakın, ama ettin mi de
Öyle bir et ki korksunlar senden.
Polonius, sahne iii


Herkese kulağını ver, sesini verme.
Herkese akıl danış, kendi aklını sakla.
Polonius, sahne iii


Kesenin el verdiği kadar giyin
Zengin ama gösterişsiz olsun giydiğin.
Çünkü kıyafet insanın mihengidir çok kez.
Polonius, sahne iii


Ne borç ver ne de borç al; Çünkü borç vermek
Çok kez hem paranı yitirmektir hem dostunu
Polonius, sahne iii


Her şeyden önce de kendi kendinle doğru ol
O zaman gece gündüze varır gibi,
Sen de aldatmaz olursun kimseyi
Polonius, sahne iii


İnsanın kendisi için de böyledir bu;
Çok kez bir kusur olur yaratılışında,
Suçu da yoktur bunda;
Kendi seçmemiştir çünkü doğuşunu.
Hamlet sahne iv


Evet, tabiatından ya da bahtından gelen
Bir tek kusurla damgalandı mı insan
Başka değerleriyle bir melek olsa,
Bir insanın olabileceği kadar büyük olsa,
Yalnız o kusurundan ötürü
Düşer insanların gözünden.
Hamlet, sahne iv


Neden? Ne var korkacak?
Hayatım bir toplu iğne etmez gözümde
Ruhumsa, ölümsüzdür madem onunki gibi,
Ne yapabilir ruhuma?
Hamlet, sahne v


Çürümüş bir şey var Danimarka Krallığı’nda.
Marcellus, sahne v


Vaktim doluyor neredeyse, dönmek üzereyim yine
İşkence ateşlerinin, kükürtlü alevlerin içine.
Hayalet, sahne v


Babanın canına kıyan yılan
Onun tacını giyiyor şimdi
Hayalet sahne v


Daha başak vermeden biçildi günahlarım.
Hayalet, sahne v


Ey çürümüş yürekli kadın!
Yılan, yılan, yüze gülen zehirli yılan!
Yaz aklım yaz defterine, yaz şunu:
Güler yüzlü, hep güler yüzlü bir insan
Zehirli bir yılan da olabilir.
Hamlet, sahne v


Yerde gökte daha öyle şeyler var ki, Horatio,
Senin felsefenin düşlerine bile girmez.
Hamlet, sahne v


Çığırından çıkmış bir zaman bu. Ey kör talihim benim!
Bana düşmez olaydı dünyayı düzeltmek.
Hamlet, sahne v