melancholy of haruhi suzumiya gibi miymiş o da

Bu tag nedir? İdam gibi ağır bir cezayı, bazen masumların da ölümüne sebebiyet vereceğini bile bile nasıl böyle yüceltebilirler ki Cezaya sempatiyi arttırıyor.. Gizemin ölümünü ben de duyduğumda çok kızdım, gerçekten kızdım ama idam hem bu insanlar için YETERSİZ hem de çarpıtılabilir birşey.

[Bağlantı] <--Buradaki insanlar tarafından biçilen cezayı da nedense idamdan ÇOK DAHA ADİL buluyorum.

Tecavüz suçlusu da olsa, sübyancı da olsa yaşamalıdır bu insanlar. Ama kastrasyondan sonra, utanç içinde, vücut bütünlüğü hakkını yitirerek, yukarıdaki adama yapılanları hakederek, hakettiklerini bularak. İdama hayır deyip çok daha acımasız bir şeyi savunduğumun farkındayım ama o pisliklerin çocuklara çektirdiklerinin yanında idam çok hafif kalıyor.

kesinlikle bu tür insanları en sapık mahkumların arasına atacaksın... tecavuz denen suc o kadar azalır ki:D bazen ölmekten beter olan bir durum vardır ya.. işte bu onlardan biri olmuşş..........

hazır elleri deymişken bizim bebek katilini onların arasına yollasak bir el atsalar duruma keşke:S

o adamların yaptıklarının iğrenç, korkunç, canice, insanlık dışı -hatta çok daha kötü kelimeleri hak eden- bir şey olduğu çok doğru. adalet denilen bir şeyin olmadığı da ortada. yani bunca suçu işleyen adam hapse atıldı diye vaz mı geçiyor, pişman olup tövbe mi ediyor? tabi ki hayır. çoğu oradan girdikleri gibi geri çıkıyor. çünkü hapishanelerin bir caydırırcılığı yok, bi geri kazandırma gayesi yok. oraya giren ekmek elden su gölden yaşayıp gidiyor tabiri caiz ise.

hepsine eyvallah, hepsi doğru.
ölümden daha fenasını hak etmiyorlar da demiyorum. ama böyle insanlar için bile olsa, bu gibi şeyleri istemek ne denli doğru..bilemiyorum.
yanlış anlaşılmasın kesinlikle benim içimde bir yerler de "hak ettiklerini çeksinler ölüm de neymiş!" diyor. ama ne fark edecek ki.. sonunda ettiğini buldu desek de, içimiz rahatlasa da ne olacak? sadece insanlık biraz daha caniliğin pençesine kapılmaya başlayacak. insanlığımızdan her saniye biraz daha uzaklaşıyoruz..

bu yüzden değişmeliyiz. hepimiz. vicdanımızı ön plana almadıkça hiçbir şey fark etmeyecek. ne yazık ki..!

Şöyle; benim 10 yaşında kardeşim var. Bu haberleri her duyduğumda yüreğimden parçalar kopuyor resmen. Getirmek istemiyorum aklıma ama istemeden korkuyorum, sesini duymak istiyorum kardesimin, arayıp yalvarasim geliyor aman yabancilarla konusma aman yalnız biryere gitme ..
Karstaydı sanırım, 10 yaşındaki çocuğa tecavuz edip öldürmüş biri.

Ailenin yakınlarının yerine koymak hiç zor olmamıştı benim için. Sağduyu ya da canileşmek umrumda olmazdı, o adamin yaptıklarını çekmesi için elimden geleni yapardım. Polisin linçten mahkumu kacirması yüreğime batardi. Bu tip suçlulara merhamet duymuyorum, duyamıyorum, bir bebeği kaçırıp işkence yaptıktan sonra CANLI CANLI YAKMAK ne demek? İzolasyon o kadar komik bir ceza ki bunun karşısında.
En azından kadın ya da erkek farketmez, faillerin üreme kabiliyetlerinin vücut bütünlüğü hakları ile birlikte ellerinden alınması gerek.

Bakın ben diğer suçlarda daha soğukkanlı bakabiliyorum, hırsızlığın kolun kesilmesini gerektiren bir suç olmadığını, belli çabalarla bu suçu işleyenlerin topluma kazandırılması gerektiğini düşünüyorum. Hatta cinayet olarak düşünülen bazi şeyler, şiddet eğilimi nedenli suçlar..

Ama çocuklara sen dokunamazsın. Anne ve baba kendi hayatlarını adayarak bebeklerini büyütecek, o kadar çaba, o kadar çırpınış.. Sonra da sen gelip o cocuğu en kötü biçimde oldureceksin. Parmağını bile süremezsin. Hakkın yok.

Bir çocuk öldürmek nedir ya? Anneleri dokunmaktan sakınıyor, koklaya koklaya öpüyor onları.
Eğer masumların da asılma olasılığı düşünmesem destekleyebilirdim, çocukların öldürülmesi, tecavüz ve subyancilik karşısında o kadar katıyım.

Affedilecek, merhamet gösterilecek hiçbir yanı yok çünkü bu suçun.

bir yanım söylediklerine sonuna kadar katılıyor.
her insanın dokunulmazlığı vardır, sadece çocukların da değil. ve "ben olsam.." diye başlayan bir cümleyi düşünemiyorum bile, o insanların -ya da ailelerinin- yaşadıkları acının ya da korkunun yanına benim hiçbir empati duygum yaklaşamaz bunun da farkındayım. o yüzden sadece köşemde onlar için dua edip, bunu yapanlar için en kötüsünü isteyebiliyorum.

ama diğer yanım da diyor ki,
hiç kimse kötü doğmaz. illa ki kötü bir şeyler yaşamıştır o da, ya da iyiyi öğreteni olmamıştır. olamaz mı?
biliyorum fazla iyimser geliyor kulağa. mantıksız bile geliyor olabilir hatta, doğrudur.
ama içimdeki bir sesin "Allah insanı tövbesini defaatle bozsa da yine affedebileceğini, elini uzatacağını söylerken benim de merhamet etmem gerekmez mi?" demesine de engel olamıyorum.
tamam merhameti koy kenara, kimse için kolay değil çünkü. sadece birer insanız nihayetinde.
ama bir caniye aynı şekilde canice davranmakla ondan ne farkımız kalacak ki? "insan olmak" deyiminin anlamı her geçen gün değişiyor ve bunun farkında bile değiliz..

ancak, tabi ki kısas isteme hakkı var insanın. adalet budur diyorsa suçlunun da aynı şeyleri -hatta daha fazlasını- yaşamasını isteyebilir.
ama daha önce de dedim, bu dünyada adalet diye bir şey yok! insan elinin değdiği diğer her şey gibi o da kusurlu, o da bozulmuş..
bu yüzden de elimizde Mutlak Adalete sığınıp,ona güvenmekten daha başka da bir şeyimiz olduğunu düşünmüyorum. eminim ki o gül goncalarının, o ana kuzularının tek bir hakkı dahi onlara dokunan kirli ellerde kalmayacaktır. Allah kimsenin hakkını kimsede bırakmaz.

İki yalan arasından çetrefillisini söyleyip, yakalanmak. Hayır, karşındaki de yakaladığını çaktırmayınca daha çok koyuyo. Halbuki diğer yalan çok daha basit çok daha mantıklıydı.

edit:
olay çok büyüdü ama kıvırdım galiba. Hadi hayırlısı.

@saim
bu,konuştuğumuz konuyla mı ilgiliydi? yoksa başka bir şey için mi söyledin?

***

"bulduğu her şeyi yemek" deyimini bugün tam olarak yaşadım sanırım, midem çok fenaa

yok başka bişey