Yep. Epey kötü aslına bakarsan. Başlarda farketmiyorsun, AMMAN YEAA ÖĞRENCİLİKTEN GÜZEL NE VAR Kİ UZARSA UZASIN diyorsun, ama o işler öyle olmuyo. Başlarda seninle devamsızlık yarıştıran insanlar sonunda hırslanıp yardırırken sana biçilen görev alt döneminle iyi anlaşmak oluyor; zira şüphesiz ki yerine imza atacak parmaklar kutsaldır.

Tünelin ucundaki ışığa ne kadar yaklaşırsan o kadar daha stresli oluyor ayrıca. Zaman önemli şey, bir kısmı hakikaten sana hiçbir şey katmayacak saçma sapan dersleri bile ikişer üçer kere alamayacak kadar hem de.

Ha, bir de bence en evlat acısı: Çakışan tek ders yüzünden iki dönem uzayan okul. OH.

--

Şimdi size okulumdan bir kesit sunacağım, brace yourselves!

Bir buçuk süren vize haftası mı olur, oluyormuş.
Hadi oldu dedik, vizelerin bittiği gün finaller mi başlar, valla bal gibi başlıyormuş.
Hadi başladı dedik, bir haftanın her gününe en az iki proje teslimi, araya da bir jüri mi olur?!

41 saattir uyanığım ve sanırım 15 saattir falan aralıksız çalışıyoruz. İki saat sonra teslimim var ve ben hâlâ son beyin kırıntımla direnerek rapor yazıyorum.

Umarım bütlere kalmam. Çünkü bu programı hazırlayan adamın bütünden korkuyorum arkadaş! Hayır bir de programı dönem başından atmak yerine son haftayı bekliyorlar açıklamak için.

Bu arada, teslimden sonra uyuyamayacağım. Zira bir dersim bir de grup projesi için çalışma var. Gözlerim şaşı olana kadar paftalarım ve ben ArcGIS'teyiz, oh yes.

Şu durumda en iyi ihtimalle akşam 7'de uyuyabiliyorum ki bu da demektir ki 51 saat. OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOH YAAAAAA, LÜKÜS HAYAT.