Ben bir şey anlamadan ölüp gideceğim diye korkuyorum ama eninde sonunda olacak olan o, insan ömrü çok kısa. Bize varlığımızı sorgulayabilecek zekayı veren bunun için yeterli zamanı vermemiş sanki, haksızlık.

Sen Aydınlatırsın Geceyi filminde bir replik vardı: "Eninde sonunda ölecek olan birisinin bu dünyanın derdini anlamasına imkan yok."

Bende ölüm korkusu hep vardı, özellikle de ergenlik yıllarımda. Sonra öteledim bu duyguyu, düşünmeyi bıraktım, zaten öss, üniversite, kpss derken insan pek düşünmeye vakit bulamıyor. Ancak 2 yıl önce gencecik kuzenimi kaybedince bu korku çok daha şiddetli bir şekilde geri döndü.

Yatağımın tam karşısındaki pencereden mahallemizin camisi görünüyor. Bir gece, yattıktan herhalde bi' 40-45 dakika sonra, dalmış olmam gerekirken kendi sesimle uyandım. Bir de baktım ki elimi pencereye, camiye doğru uzatmışım ve Allah'a "Allah'ım lütfen ölmeyeyim, ölmeyeyim" diye yüksek sesle yalvarıyorum. Hatta "napıyosun salak" diyerek daha kendime gelememişken şu cümleyi de söyledim: "Allah'ım lütfen Gintama bitmeden ölmeyeyim."

En yakın arkadaşıma bunu anlattım geçen gün, kız tam bana üzülecekken son cümlemi duyunca gülmeye başladı ve beni hiç ciddiye almadı

Yoo, tabii Gintama kısmı biraz aşırı-fan-girl'lükten ileri gelen kişilik bozukluğu da, uykumun arasında bu yüksek sesle korkuyla dua etme mevzusu birkaç kez daha tekrarlandı. Evde yalnız olmam veya ailemin yanımda olması hatta kardeşimle aynı odada uyumam-uyumamam filan hiç fark etmiyor, ben gayet yüksek sesle korkuyla dua ederken buluyorum kendimi bazı geceler. Allah'tan evde herkesin uykusu ağır da şu âna kadar "kuinşi, kendinde misin, hadi doğru psikoloğa" diyen çıkmadı.

---

O değil de uzun zamandır sokakta beslediğimiz marsık isimli kedimiz dün gece öldü. Mutsuzum

Geçen gün, Chet Baker dinlerken, tanıdık biri denk geldi ve; "Bu ne be, ibne şarkısı mı dinliyorsun..." diye bir tepkisi oluştu. O an, cevap bile veremedim. Resmen, nutkum tutuldu.

Hâlâ da, veremiyorum. Yani, ne denir ki...

Benim öldükten sonra ne olacağını bilememeyle ilgili bir korkum yok nedense, ben daha çok burada içimde bir şeylerin kalmasından korkuyorum.

Yeni yerler gezmek, okumak vs gibi şeyleri bende sevsem de onlar bir çeşit hobi, benim içimde kalacak olan şeyler hayatımı şekillendiren şeyler ve o şekilleri veremeden ölürsem içimde kalacak gibi.

Ne yazık ki istediğim şeylerden birinin gerçekleşmesi için ölüm korkusu da yetmiyor, şans lazım bana asdf

yapmayın ya şimdilerde 1D fanları asyalılara karşı ırkçılığa doymuyorlar zaten salak bir fandom oylaması yüzünden dfghjmklçş

İnsanlar avutulmak ister, gerçeği istemez. Yanlışı seçer, doğru apaçık ortadayken.
Gerçek bir arzu olmasa da, gerçeği söyleyenin de arzuları avutanınkiyle bir olabilir.

Sayın adminimiz SanJi-san niçin böyle yapıyorsunuz xgjxgkh 1 hafta nedir ya

Şakaydı Yarışma düzenlesek bile unvanın kalacak =)

Geleneksek admin gülüşü: