İçinde bir gram hayvan sevgisi olmayan insanları hiçbir zaman anlamayacağım... Anlamakta istemiyorum zaten. Gider evde kuş besler kafesin içinde. Dışarıdaki köpekten korkar. Köpeğin istediği ne? Bir damla sevgi. Yol boyunca hayvancağız sev beni diye canı çıktı ya. Yoldakiler taş atıyor köpeğe git pis bilmem ne diyorlar. Bir kafasını okşa ne var? Yiyecek mi seni. Neyse ben eve gidene kadar sevdim başını okşadım da yine de sev beni diye can attı ya neyse. Ancak olay şudur ki sevgiden ne kadar yoksunuz... Hele ki hayvan ve doğa sevgisinden. Siz gidin erkek kız ilişkilerine dadanın gidin parklarda dolaşacağınıza avmlerde boy atın.


O değil de yine aynı yolda gelirken abim beni karşılamaya geliyorduki alt sokaktan geliyormuş. Telefon açtı demesin mi nerden geliyon diye falan filan. Sonra buluşunca dediki adam beni uyarmasa ben gidiyordum seni öte taraftan almaya. Adam kim? Her gün aynı yoldan geçtiğim köşebaşındaki inşaatta çalışan adamlardan biriymiş. Oğlum biri bizi gözetliyormuş da haberim yokmuş. Demesin mi hergün yanında olan bayan buradan demin geçti diye abimi uyarmış da abim öyle uyanmış yanlış yoldan gittiğini ve telefon açmış. Harbi harbi gözetleniyoruz kardeş -_- Tırstım diyebilirim...


Ve yorucu bir gündü. Yarın işe gitmektense ölmek istiyorum. Hadi hayırlısı