Dominik Cumhuriyeti'nde hava yaz havasıyken Türkiye'ye dönüp bir anda kara kışın ortasında düşünce mevsim şokuna uğradım adapte olmaya çalışıyorum.

Beni hep bu güzel havalar mahvetti
Hep parka gidiyim yeşilliklerde yuvarlanayım güneş ışığını derinlerde hissedeyim istiyorum.Mis gibi çiçekleri koklayayım perende atayım falan..

Uzun zamandır buralara giriş yapmamıştım. Dün aklıma geldi bir bakayım dedim. Bugün de buradayım işte. Şuraya bir şeyler karalıyım. Öncelikle kendi hayatımı ellerime alamayacak kadar güçsüz düştüm. Kendime inancım kalmadı. Şimdi de terapiste gitmeye başladım. Olumsuz düşünceler beni yiyip bitirirken okulumu bitiremedim. Seneye bitirmek istiyorum ama bu durumdan çıkmak çok zor geliyor. Olumlu düşünmeye ne zaman son verdim acaba? Olumsuz düşündükçe hayat bana daha zor geliyor. Terapistim olumsuz düşündükçe kötü şeyler seni bulur dedi. Ama bir türlü beceremiyorum olumlu düşünmeyi. Buraya neden yazdım onu bile bilmiyorum. Belki de bir yerlere bir şeyler yazmak iyi gelir. Sonra pişman olur muyum, bilmiyorum... Artık her şeyden korkarak yaşamaktan da sıkıldım...

Dünyada ve ülkede bir sürü kötü olay yaşanıyor. Gelecekten hepimiz endişe duyuyoruz. Ve büyük resme baktığında bunu değiştirmek için yapabileceğimiz hiçbi şey yok. O yüzden küçük resme odaklanıyorum. Kendi hayatıma ve çevreme odaklanıp yaşam alanımı çekilir kılmak ve bunun için çabalamak benim için önemli. Karanlık ya da değil pek ilgilenmiyorum artık gelecekle. İlgilendiğim zaman ben de olumsuz düşünmeye başlıyorum aklıma binbir çeşit senaryo getiriyorum ve yoruluyorum. Gereksiz buluyorum artık bunu ve daha çok ''şu an''da kalmaya ve yaşamaya gayret ediyorum. Üzülme be animechih.

Bende şu anda kalmaya çalışıyorum. Ancak kendimi yetersiz hissettiğim çok şey var. Endişelerim var, korkularım var... Bu zamana kadar hayatıma karışan çok kişi oldu ama keşke doğru yönlendirilseydim. Keşke kendimi tanımama izin verselerdi... Neyse, keşke demekle hiçbir şey değişmeyecek. Şimdi o boşluğu doldurmaya çalışıyorum. Yaşadıklarım, hislerim nasıl anlatılır bilmiyorum.... Güçlü olmaya çalıştım ve sevdiğim insanlar için birçok fedakarlıklar yaptım... Ancak artık ruhum buna dayanamadı. Şimdi ise ben olmanın aslında bencillik olmadığını öğrendim. Kendime değer vermeyi öğrenmeye çalışıyorum...

Benim de benzer sorunlarım oldu..Genelde böyle sorunlar yaşayanlar belirtmek yerine kendi içindeki fırtınanın geçmesini bekler..Ben öyle yaptım ve başarılı oldum..Yani kendini durdurmak yerine yap gitsin derim ama bunu yaptıktan sonra ileride oluşacak sıkıntıları sırtlaman gerekiyor…Terapistin senin için elinden geleni yapsa bile kendini iyileştirecek olan yine sensin..İçindeki güce güven ve arkana yaslan..

Oluşacak sıkıntıları düşünmek bile yorucu geliyor ama neyse düşünmeden ilerlemeye çalışıp, güçlü olmaya çalışacağım. O kadar güçlü değilim ama umarım başarabilirim. Beni dinlediğiniz için teşekkür ederim. Umarım rahatsızlık vermemişimdir. :")

Bence güçlüsün. Bu tarz konuşmalarda çok iyi değilimdir ama itiraf etmek gerekirse kendisi olmayı kabullenemedigi için sürekli gerçek kendisini saklayan insanların aksine kendini kabul edip buraya yazabilmen bile büyük bir adım. Bu aşamayı gecebildiysen her zorluğun üstesinden de gelebilirsin.

Teşekkür ederim bu güzel düşüncen için. Umarım öyle olur.