farketmezmiyiz be!
anime ve manga benım için bir yaşam tarzı haline geldi. çevremdeki herkese anlatmaya çalışıyorum. arkadaşlarımı sandalyeye bağlıyorum. sonrada izletiyorum. o derece. ama gelin görün ki kimse sevmiyor. izlemek istemiyor. aman ne bu ya? kocaman kız oldun hala bunları mı izliyorsun diyorlar. - kendileri hala redkit izlemeyi biliyorlar ama - çok sinir bir durum.
ama koskoca antepte hele şükür birini buldum.
okulumda bütün arkadaşlarım anime takipçisi olduğumu biliyorlar. alay da ediyorlar. bir gün yine rehberlik dersinde benımle uğraşıyorlar. derken okulun en karizma hocası geldi. ben anime karakterleini çiziyorum. inanamıyorum animeci misin dedi. bende şaşırdım. ewt dedim. derken başladık anime manga konuşmaya. öyle sohbet ederken herkes bize bön bön bakıyor. hocada birden ahh bunlar anime manga nedir bilmiyorlardır şimdi yazık dedi. bütün kızlarda bu hoca ile konuşmak için anime manga ile ilgili herşeyi anlatmamı istediler.tam - anlattım. hoca başka okula gitti. sonra kimse sormadı animeyi mangayı

acı dolu bir hikaye sen en azından bi tane bulmuşsun ben hala bulamadım

şimdi fark ettim sen Kira ben L biraz acayip oldu

Normaldir türkiyede ya yaygın değil çünkü yani türkiyede animenin tanımması için en çok izlenen kanalllarda yayınlanması lazım kanal d,star filan anca o zaman duyulur ama öyle olursada 15 yaşını geçmiş ve hala izleyenlkler bebe olarak görülğr çünkü öyle birşey olursa çocuklar için çizgi film olarak görülür aslında anime zaten o ama başka ülkelerde böyle bir ayrım yapılmaıdığı için sorun olmuyo doğrusu bence az olmamımz fena değil biz bize yeteriz işte gerisini boşverin.

kesinlikle biz bize yeteriz

Bende kimseyi bulamamıştım ilk başlarda ama gelin görün ki benim kaç yıldır görüş mediğim kuzenim gizem ablam tam bi animeciymiş boş vakit bulduğu an imza falan yapıyomuş lisedeki arkadaşlarına yada anime izliyomuş ve bende daha yeni öğrendim ama mutluyum en azından beni anlayan biri var tabi babam dışında oda benimle birlikte anime izliyo hatta triyakisi bile diyebilirim

bu durum farkedilmeyecek gibi değil ki üzücü bir durum bizler için.hadi lisede bir ümidim yoktu animeciler konusunda ama üniversiteye geldim.ağzımı açtım anime dedim ve kapamam bir oldu. bön bön bakıyorlardı öyle.aşılamaya çalışıyorum ama yavaş yavaş

kolay gelsin sana ben çok çalıştımda olmadı

Benim sınıfımda da benim dışımda sanırım 3 yada 4 tane kişi var anime izleyen sanki tüm Maraş'taki animecileri bizim sınıfa toplamışlar gibi hissediyorum. Bir de arkadaşımı animeye başlattım ama çoğu kişinin aksine 'Sen çocuk musun bu tip şeyler izliyorsun?' diyen biriyle daha hiç karşılaşmadım. Arkadaşlarım anlayışla karşılıyor neyseki. Bir tek matematik hocam ben Naruto okurken dalga geçiyor. 'Okumuyorsun ki okuyacak bir şey yok. Anca her sayfaya pat, küt, dam yazmışlar sen de okuyorum diye bizi yutturuyorsun.' diyor.