L aşk yaa...ben gerek pasaklılığımla, gerek mor göz altlarımla, gerek uykusuzluğum, gerek garip duruş ve davranışlarım, gerek tatlı hastalığım, gerek yalnızlığım ve sessizliğim, ama bi o kadar güçlülğüm, bir o kadar dağınıklığım(ruhsal), gerek dikkatsizliğim, gerek içe dönük ve kimseye güvenmezliğim, gerek analizcilik, gerek hayatta çizdiğim yol ile zaten L'e çok benziyorum.ama onun kadar can, onun kadar saf, onun kadar akıllı, onun kadar zeki, onun kadar yanında güvende hissedilen, onun kadar fedakar, onun kadar güzel bişey değilim ona çok benzerim ama onun 10/1 i bile değilim
hayata geçirilebilecek çok şey var ama yalnız kovbboyluk oynayıp güçlü olunca insan oluyo sonra L'i görünce sönüyo =) onun ne kadar güçlü ve ne kadar fedakar olduğunu görüp ona özeniyor.onun gibi bir "aptal" olmak istiyor, insan gerçek hayatta kendisinin neyle uğraştığını anime karakterlerin nelerle uğraştığını görüyor işi gücü eğlence olan, ego olan, kendi hayatını dileyen insanlara! anime karakterleri genelde daha vicdani ya da daha duygusal birşe için yaşıyorlar.ama hayatının amacı olanlara laf yok tabi.sonra insan kin duygusunun sınırları üzerine birazdaha soru işareti hissediyor, insanın doğasının bi gerçeği olan hırsı, güç yüzünden psikopatlaşmış bi zihniyeti görüyor(hoş kiranın zihniyetini çözebilmiş değilim de...) falan filan işte