Ben genelde ruyalarimda ya geberiyorum yada satranc tahtasi gibi birseyde oluyorum.
Sah benim ve karsimda her zaman tanidigim bir kisi oluyor.Satranc bitince ruyamda bitiyor.Ne kadar garip dimi?Fakat bazenleri baska bi yerde oluyorum,mesela ucak kazasi yada otoyolda iken tir carpmasinda

Ani yasamak guzel bi dusunce aslinda,hep takdir etmisimdir.
Liderlik bana gore degil,asla beceremem.Lakin bir ekibin parcasi olabilirim,hemde sonuna kadar o ekibi savunabilirim.Bende ekip ruhu var,liderlik degil.
Ha su var ki,umursamaz biriyim.Bu dogru ama tanidigim kisilere karsi bu davranisim yok.Yani beni ilgilendirmeyen kisileri takmam fakat benim `dost` dedigim kimseleri kendimi feda edercesine savunurum.Bu bir gercek!
Karamsar biri olabilirim ama karamsarligim sadece bana
Yalnizlik elbet sona erer,yeter ki kalpte umut olsun.
Dunyanin sonu kotu,bu yuzden bu oyunun yada satranc tahtasinin degerini bilmek gerek.Nede olsa hepimiz sonsuzluga gitcez?
Aslinda karamsarlik kabugundan kurtuldugumda cok eglenceli,espirili,zeki,ucuk kacik fikirli biri olabiliyorum Beni taniyanlar sadece bu yanimi gorur.
Bu yalan hayatta (Shinjitsu`ya katiliyorum) tek gerceklik,guzel seylerdir.Bana gore tek guzellik,hayallerimdeki diyardir.Sevdiklerimi,arkadaslarimi bu diyara yerlestiririm.Yani hayal dunyamiin kapilari,guvendigim ve sevdigim kisilere aciktir Buyrun girin

evet sanirim size bu mesajda biraz daha kendimi acikladim ilk mesajin aksine Yavas yavas beni taniyacaksiniz