legoman solediklerinde haklısın.bu kabugu kırmak zor ama zamanında bende senin gibiydim ama kabugumu kırdım.ben aslında cok kindar biriyim bi o kadarda sabırlı biriyim.bunların 2 si birarada olunca cok kotu oluor.yani demem o dur ki durumum sendende kotu idi.fakat kendime birseyi veya birisini ornek almısımki kırmısım kabugmu.sabırımı,kinimi,vb. duygularımı mantıgım dogrultusunda kontrol edince cok farklı bir kişilik cıkıyor ortaya.sanada tavsiye ederim.duygularını mantıgın dogrultusunda kontrol etmeyi bir dene.bakalım sende işe yarıyacakmı?
deneme yanılma yontemini bi kullan derim.
bu arada yazdıklarımı okudugnuz için tesekkur ederim.

Neden herkes bu kadar karamsar?
Açıkcası ben hayatın yaşamaya değer olduğunu düşünüyorum.
Küçük şeylerden aldığım mutluluk beni yaşatmaya yetiyor. O kadar ki, küçüklüğümden beri bir inanışım vardı:
''Bugün güneş açmış, demek ki güzel bir gün olacak. ''
Güneş açmasa bile, onun oralarda bir yerde olduğunu biliyorum, bu da bana yetiyor.
Bir parça çikolata bile beni bütün gün mutlu edebilir. Herkese değer veririm, yardım ederim. Çünkü herkes bunu hakediyor. Hakediyor çünkü yaşıyorlar, mutlu olmaya çabaladıkça mutlu olmanın aslında ne kadar kolay olduğunu görüyorlar.
Açıkcası, ben de yardım etmekten hoşlanırım çünkü bana mutluluk verir. O kişinin de mutlu olduğunu görmek... İşte o en güzelidir.
Yanımda biri kahkahaya dursun, ben de başlarım gülmeye. Bulaşıcıdır benim gülmem, yanımdaki de güler. Topluca mutlu olunur.
Her geçirdiğim gün, yeni bir ''ben'' ile uyanırım. Milyon tane saçmasapan karar alır, uykuya dalmadan önce hepsini unuturum ama bütün gün yalnız olsam bile hep gülümserim. Hep mutluyum. Karamsar olmak bana çok zor geliyor, her Allah'ın günü somurt, somurt bir yere kadar diyorum.
Aşırı mutluluğa takmış durumdayım. Hatta öyle ki bisikletten takla atarak düştüğümde bile güldüm.
Bir de, hep başkalarını umursarım. Kendimi hiç düşünmem neredeyse.
Arkadaşımın eli kanıyordu. Pamuk almak için diğer sınıfın kapısını tıklattım. Kız kapıyı açarken burnuma geçirdi bir tane. Acıdan öleceğim sandım ama güçlükle de olsa ''Pamuğunuz var mı?'' diye sorabildim. Çünkü o arkadaşım benden kötü durumdaydı.
Neyse, benim hayat felsefem özetle:
''Hayattaki küçük mutluluklar, maydanozun arkasına saklanan fildir.''
'' Bu fili gör ve üzerine bin.''

Sonunda hayattta değişimlerin kaderini değiştirdiğini anlamış, mutlu bir Allah kulu! Nihayet!

Badboy, yazını okudum ve sonuna kadar sana katılıyorum. Dene, yanıl ama ASLA VAZGEÇME. Ölmediğin sürece asla geç değildir. Her yeni gün sana yeni bir fırsattır.
Örnek almak da iyi fikir. Üstelik kendine bir kalıp da belirleyebilirsin. Yani ''şöyle bir insan olacağım...şöyle şeyler yapacağım... vs. vs.'' gibi.

Uchiha gerçekten harika bir bakış açısı, aslında normal bir insanın öyle olması gerekir sanırım ama bu içten gelen bir durum

fakat Güneşi ben de çok severim, ağaçları ve denizi de. Yani doğanın en kuvvetli parçalarının yakınımda olması beni mutlu eder ve yaşıyor gibi hissetmemi sağlar

Güneşin kendini hissettirmediği günlerden nefret ediyorum -_-

bana hak verdiginiz için saolun.ben deneme yanılmayı cok kullanırım.hatta ornek vereyim size.Addyson ısıgı kacıncı denemesindebuldu?
ben bir yerde 9999. denemesinde buldugunu okumustum.adam yanılsada denemeye devam ediyor ve itedigine ulasıyor.iste uchiha arkadasta bunu solemek istedi yalnıs anlamadıysam.

hayat boş durma coş demiyeceğim tabiki hayatı dolu dolu her anını kullanarak yaşa,
hani derler ya Allah korusun ölüm anında hayatımız bir film şeridi gibi gözümüzün önünden geçip gider diye belki film şeridi çok uzun olursa Azrail beklemekten sıkılıp gider

Engin denizler icinde kaybolmus biriyim galiba...
Istediklerim olmadigi ve hayallerim kirildigi icin karamsarim,bugun ogrendim.Bir psikologa danistim.O kadin bana gerekli olan ivir zivirlari soyledi.Simdi o sacmaliklar ile sizlerin soylediklerinizi bi araya getirmeye calisiyorum,bunlarla biraz deneme yapcam sonra melez bi teoriden kendi stilimi yaratcam

Bu gidişle ben de karamsar bir insan olacağım galiba.Adalet hiç bir zaman yerini bulmuyor ne yazıkki.Ne kadar güçlüsün o kadar yetkin var.

Bu otoriteyi yikmak senin elinde.Guc,elinde gebertme hakkin oldugu halde gebertmemektir,bu gercek guctur.O insanlar aslinda gucsuzler,onlari kendi bireysel gucunle yikabilirsin,basarisiz olsanda arkandakilere umut kaynagi olucaksin

Bu arada ne oldu da boyle konustun imparator hazretleri?