erkek olmak isterdim kucuklugumden beri. tahta kalemiyle,cd kalemiyle sakal biyik cizmeler, abimlerin tisortlerinin sortlarini kacirip giymeler filan

halen daha, erkek olsaydim, derim ama su anda sonuc, sacimi kisacik kestirip -onceki gibi- abilerimin kazaklarini tisortlerini filan giyip ortalarda dolastigim icin arkadaslarimin ve hocalarimin bana ' yakisIkli ' lakabini takmalari.. cok efkarlaniyorum lan

ben de hep erkek olmak istemiştim ama sadece özgürlük unsurundan dolayı ama şimdi pek önemsemiyorum, insan özgür olmak istedikten sonra her şekilde özgür olabiliyor. hatta kadınlara yapılan baskıdan dolayı kadınların özgürlüğün kıymetini daha iyi bilmeleri ve ona sahip çıkmaları da olası bir durum

İtiraf ediyorum;

Zamanında 30 dk lığına ben de yakışıklı olmuştum... (Molla Sym)

Bi 30 dk lığına daha başka bi yakışıklı olmuştum... (Zamane genci Sym)

Mesele küçük göstermekse ben de küçük gösteriyorum

Ve bunun ardından da gelmişken sağlam bir itirafta bulunayım, durum şu ki:
Ben şu an yalnızca bir lise mezunuyum, yani öğrenci değilim ama gelin görün ki belediye otobüslerinde ve minübüslerde öğrenci parası veriyorum ve bu durumu sürdürmek istiyorum

Ne kadar çok küçük gösteren varmış, animeciler küçük gösterir diye bir genelleme yapabilir miyiz acep? Ben de küçük gösteriyorum.

ne yazik ki ben kendim icin kucuk kelimesini kullanamiyorum.. aslina bakacak olursam..oldukca yasli gosteriyorum ben.

o zamn beni de ekleyin küçük gösterenler listesine. ailem sürekli sen bu halinle üniversiteye bi gitcen şimdi diyip dalga geçiyor benle. ama küçük olmanın birçok yararı olduğunu düşünüyorum

bir itirafta daha bulunacağım. ilerde bir arkadaşım bu foruma üye olursa diye ciddi itiraflarda bulunamıyorum

Cık, yapamayız.
Ben daha lise 1deyken 18 olduğumu söylediğimde insanlar inanıyordu çünkü. Ve itiraf ediyorum, o dönem bu çok işime yarıyordu. Gerçi genelde "Yüzünden yaşın anlaşılıyor aslında ama uzun olduğun için büyük gösteriyorsun." gibi tepkiler alıyorum. Ama artık pek bir işime yaramıyor tabii bu durum. Zaten 175'te de kaldım, daha çok uzayamıyorum. Bu arada yeri gelmişken, kendimden uzun insanları görünce ufak çapta sinir krizi geçirdiğim doğrudur.

Bir de ilkokuldayken sınıftaki kızlara birbirlerinin en yakın arkadaşı olmayı yasaklamıştım. Birbirleriyle oynayabilir, konuşabilir, şakalaşabilir ama yalnızca benim en yakın arkadaşım olabilirlerdi.

Rehberlik hocam; "Tanımasam, bilmesem hayatta inanmam 11. sınıfa gittiğine. Yan okuldan kaçmış gelmiş gibisin." derdi. Yan okul da ilköğretim okulu oluyodu. Hala da, yaş sınırı olan yerlerde mutlaka kimlik sorarlar bana. Hayır şikayetçi olduğumdan değil, 10 yıl sonra hala küçük göstereceksem zerre kadar şikayette dahi bulunmam.

Hayatımda unutamadığım tek kişi 3 ay önce barda gördüğüm bi çocuktu. Hala aynı yere giderim bazen belki görürüm diye...