Ramazanın gelişine çok seviniyorum yahu. Öyle ramazanın her gününü büyük sofralarla, ne bileyim kutlamalarla geçireceğim için değil - ki bu olmayacak muhtemelen, ama bu ayın getirdiği huzurlu bir şeyler var. Ramazanda kendimi çok güvende ve rahatlamış hissediyorum, öyle sıcak bir havası var.

öhm nedense editleyesim geldi ^^"

1.5-2 yaşlarımdayken evimizde kedi vardı. Bunu hatırlıyorum ancak gerisi yok. Yemeğini mama kabından yermiş. Kedimize mama verilirken görürsem, gider onun mama kabındaki mamaları yemeye başlıyormuşum.

içine ben kaçmış tamamen aynı şeyi yaşadım son zamanlarda

İtiraf ediyorum: Majestelerinin mesajlarını okudukça çok utanıyorum. Ben tatildeyim, sabaha kadar oturup hiç uyuyup uyanmadan sahur yaptığım için öğlen 12:30-13 gibi kalkıyorum (2'de kalkıyordum da artık Aşk-ı Memnu var diye "erken" uyanıyorum), bütün gün annem ve kardeşim sağolsunlar bana hiçbir iş yaptırmıyorlar, en fazla yatağımı toplayıp çamaşır kalıplıyorum, dışarıya neredeyse hiç çıkmıyorum (dün ve bugün çıkmak zorunda kaldım, o kadar tantana ettim ki anneme, ben bile kendimden tiksindim arkadaş) hatta çok sıcak olunca klimayı açıyorum ve ikindi vakti mutlaka uyuyorum, bir de oruç tuttuğumu sanıyorum. Kızcağız bütün gün çalışıyor ve bazen iftar yapmayı bile unuttuğunu yazmış. Kıyamam ben sana ya

İnsanlarla konuştuğum şeyleri unut(a)mamak gibi bir huyum var. Üzerinden aylar, yıllar geçse de unutamıyorum. Hele ki çok eğlendiğim birisiyle beraber yaşadıklarımı anı anına hatırlıyorum. Konuştuğumuz her şeyi. A anını çok seviyorsam ve onunla ilgili en ufak bir şey Z olayının kıyısından geçse dahi, A anı ile ilgili her şeyi hatırlıyorum. İtiraf ediyorum, bu yüzden hafızamdan nefret ediyorum.

Son zamanlarda aldığım birkaç başarısızlık yüzünden gerçekten yılmış hissediyorum. İstediğim konum için tamamen yeterli olmama rağmen, ve bunu yetkili makamdan da bizzat duymama rağmen, ufak tefek "prosedürler" yüzünden geri çevriliyorum. Yıllardır aldığım eğitimin, çalışmalarımın, çabalarımın karşılığını alamıyor olmak her şeyden soğutuyor beni. Ve itiraf ediyorum; yaşamı 5 yıl geriye alıp bölüm tercihimi değiştirmek istiyorum.

Eskiden hiç sevmediğim bir insan, gerçekten sevmediğim huyunu değiştirsede, o eski hali gözümün önünden benim bir türlü gitmez ona rağmen sevemem, değiştiği içinde uyuz olurum. Çünkü eskiden sevmemek için bir nedenim olurdu, değişince sevmemek için nedenimde olmuyor. O zaman kötü olan benmişim gibi hissediyorum asdf bu sefer kendime kızıyorum.

Olgunlaşamadık