Fikirleriniz başlığında marxwell'in paylaştığı şiiri buraya koymaya karar verdim. Şiirler güzeldir, hoştur. Yazmaya va paylaşmaya devam

Ağır Ölüm

Ağır ağır ölür alışkanlığının kölesi olanlar, her gün aynı yoldan yürüyenler, yürüyüş biçimini hiç değiştirmeyenler, giysilerinin rengini değiştirmeye yeltenmeyenler, tanımadıklarıyla konuşmayanlar.

Ağır ağır ölür tutkudan ve duygulanımdan kaçanlar, beyaz üzerinde siyahı tercih edenler, gözleri ışıldatan ve esnemeyi gülümseyişe çeviren ve yanlışlıklarla duygulanımların karşısında onarılmış yüreği küt küt attıran bir demet duygu yerine “i” harflerinin üzerine nokta koymayı yeğleyenler.

Ağır ağır ölür işlerinde ve sevdalarında mutsuz olup da bu durumu tersine çevirmeyenler, bir düşü gerçekleştirmek adına kesinlik yerine belirsizliğe kalkışmayanlar, hayatlarında bir kez bile mantıklı bir öğüde aldırış etmeyenler.

Ağır ağır ölür yolculuğa çıkmayanlar, okumayanlar, müzik dinlemeyenler, gönlünde incelik barındırmayanlar.

Ağır ağır ölür özsaygılarını ağır ağır yok edenler, kendilerine yardım edilmesine izin vermeyenler, ne kadar şanssız oldukları ve sürekli yağan yağmur hakkında bütün hayatlarınca yakınanlar, daha bir işe koyulmadan o işten el çekenler, bilmedikleri şeyler hakkında soru sormayanlar, bildikleri şeyler hakkındaki soruları yanıtlamayanlar.

Deneyelim ve kaçınalım küçük dozdaki ölümlerden, anımsayalım her zaman: yaşıyor olmak yalnızca nefes alıp vermekten çok daha büyük bir çabayı gerektirir.

Yalnızca ateşli bir sabır ulaştırır bizi muhteşem bir mutluluğun kapısına.


Pablo Neruda

Şimdi okumadan önce şunu bilin ki bu şiirde Fatih Sultan Mehmed'in bir şiirinden özendim. Her mısranın ilk kelimelerini okuyunca 1. satır, 2.kelimelerini okuyunca 2.satır falan çıkıyor.
Bu yüzden anlamsız.

"Hoca dönmüş yazıyor mısra mısra şiirleri
Dönmüş "Öyle adamlar var ki andırır köpekleri."
Yazıyor "Adamlar sanki hatip gibi şerefsizim*
Mısra mısra var ki hatip gibi ancak beceriksiz
Şiirleri andırır köpekleri şerefsizim beceriksiz efenim

*Sadece uyumlu olsun diye konuldu.
Bilgilendirme
MANTIKSIZ OLDUĞUNU BİLİYORUM AMA BU DÜZENDE MANTIK BULMAK HER YİĞİDİN HARCI DEĞİL.

Kaynayan bir okyanus gibiyim
Köpüren kötülüklerim yükseliyor en diplerimden
Hiçbir balık yüzemiyor derinlerimde
Kurumuş, yırtık yapraklarla okşanıyorum yüzeyden
Kendi zaaflarımla dalgalanıyor, dalgalanıyorum.

xxx

En şiddetli rüzgarlarla savruluyor, savruluyorum
Gökyüzünü yutmak istercesine kabarıyor göğsüm
Anlamsızca kıvrılıp, bükülüp, patlıyorum
Maviliklerimde gezenleri umuttan uzak,
Kendi karanlığımda boğuyor, boğuyorum.

xxx

Mavilerden ziyade,
Bürünüyorum yağmurlarla ve köpüklerle, kirli beyazlara, grilere
Olmayan avuçlarımı açıyorum benden gri gökyüzüne
Kendi suyumla doymaktan aciz
Bekliyorum, yağsın yağmur sessiz sessiz.
Duruluyorum belki, ya da çalkalanıyorum

xxx

Patlayarak, ucu olmayan kıyılara vururken dalgalarım
Dipten dipten köpürüyor, köpürüyorum
Biliyorum, nefes alamam zaten ama
Köpüren zaaflarımda boğuluyor, boğuluyorum.

Xxx

Diyarlarıma açılan gemileri batırıyorum
Tadıma bakanları zehirliyorum belki
Kendi kendimi bile yaşatmıyorum kendimde
Dalga dalga kötülüklerim yükseliyor en diplerimden
İçimdekilerle kaynıyor, kaynıyorum.

xxx

Yakamozlarımla ışık gösteriyorum yüzenlere karanlıklarda
Mavi çarşaflarım siyaha soluyor
Rengarenk dalgalanıyorlar geceleri
Kandırıyorum, yol arayanları da
Derinlerime çekiyor, çekiyorum.

Tek hayalim vardı.
Aklımın arka sokaklarında
Nasıl olursa olsun gerçekleştirmek istediğim
Tek hayalim vardı
Elimden geleni yaparak gerçekleştirmek istediğim
İstedim ama gerçekleştirdim mi sormayın çünkü bilmiyorum

Kafiye yok ama içimden geleni yaptım akrostişle

Şiir değil ama uyarlama:

Öpüştüm fan-art'larınla
Opening'in çaldı, dinledim.
Bütün sene bekledim.
Yine anime dönmüyor

Belki yeni bölüm gelir diye
Torrentleri kaldırmadım
Yeni gelen seneye
Sensizliğim koyuyor.

Duvarım kunai'lerden delik deşik
Bölümleri izledim seçip seçip
Mayonezi kokladım senin için
Odam çilek kokuyor

Ekranın karşısına geçip geçip
Filmine ağladım yakult içip
Gönül sayfamda canım açık seçik
Kocaman kanjilerle Gintama yazıyor.

Edit. (tam ve doğru halini buldum)

Sümbülzade Vehbi

Kameranızı indiriniz bayım
Hayal gücüm sahneyi görememekte
Sırtınıza aldığınız çocuklardan
Utanmıyor musunuz bayan?
Ruhlarını fotoğraflara satıyorsunuz
Bihaber yavrucaklardan izin almadan
Onların ruhları çürümekte, çürümekte

Dilerim ki eşyalar için medeni kanun olsa
Böylece masadaki telefonuna attığın
Beklenti dolu illegal bakışlarını sevgilim,
Saklamayacaksın korkuyla.
O ruhun, bir sene sonu sattığın
Kim bilir hangi gösteriş uğruna
Bir zamanlar severdi gözlerinin ardından bakmayı

Flaş patlamaları istemiyorum menzilimde
Onlar benim ruhumu çürütmekte, çürütmekte!
Rol yapmayı kesin artık bu son perdeyle
Canımı yakıyor bilgisayarlarınız
Hayal gücüm 4 GB'lık disklere saklandı
İlham perimi bile ağlatmayı başardınız
Bir kablo teli ile kalbinden yaralandı.

Gösteriş hırsında boğulup
Yaşamayı unutan bir insanlık
Onca güzelliğe tanık olup
Güneş ufuk çizgisini rengarenk boyarken
Denizin tuzlu kokusunda kaybolup
Yaşamak varken!

Yazık, diyorum onlara
Niçin anlamıyorsunuz siz ölümlüler?
Siz yaşamadıktan sonra
Kaç yazar anılarınız hatırlanmamış
Ölü fotoğraflar ne ifade eder?

Sırtınızdan indirin çocuğunuzu bayan
Geç olmadan özür dileyin ondan
Siz bayım, yırtın fotoğraflarınızı
Belki o zaman affederim yalan anılarınızı
Şimdi de kaybolmak korkusuna kapılıp
Unutacak mısınız aslında yaşadığınızı?
Sonu gelmeyen bu son perdeyi oynayıp
Ruhlarınızı kibrinizle takas etmeyin faniler,
Çürük kalplerinizle kandıramazsınız kimseyi,
Beni,
En çok da kendinizi.
Biliyorum hiçbirinizin düzelmeyeceğini.

Ses kayıt cihazlarınızı kırın,
İstemiyorum benden dünyaya kalan,
Tek bir ses bile.
İstemem, kendilerinin varolduğunu anlamayan,
Okumasın bu insanlar benden tek kelime!
Siz bayan!
Çocuğunuzu bir televizyon ekranının tozuyla
Yıllar yılı kirlettiniz!
Beyaz adam, siyah adam, hepiniz, ikiniz,
Yıllar yılı çarpık yolunuzdan dönmediniz!

Rahat bırakın hatıralarımı
Son moda tabletlerde kimse dokunup da kirletmesin
İlham perilerim kodlara saklandı
Hayal gücüm
Hislerim
Çürük bir elma sepetinde kurtlandı onlar,
Medeniyetin en uzak köşesine dahi gömsem,
Gömen bilgisayar klavyesinde terlemiş ellerim.

Yorgun gözlerle bakıyorum yaşama,
Hiç mola vermeden devam etmek,
Hep yol almak!
Tüm bunlardan kaçıp sığınabileceğim bir yer var mı?
Hiç düşünmeyeceğim, kaygınlanmayacağım bi yer?
İçimde biriktirdiğim acılar, eritiyor kalbimi günden güne..
Daha ne kadar dayanabilirim?
Ne kadar daha sürer bu gönül yorgunluğu?
Bu yola daha ne kadar devam etmeliyim?
Ayaklarım, yara bere içinde!
Attığım her adımdan sonra geriye kalan
Kanlı izlerimden başka bişey değil..


Uzun zaman önce yazmış olmama rağmen hala aynı duygular içerisinde olmak garip..=))

Evini ateşler salsın
Kış soğuk geçecek evin ısınsın
Evin yıkılsın
Evsiz kalınca belki bana sığınırsın
Yolun kesilsin
Belki bana geri dönersin
Sen gel yeter ki
Çayı ben demlerim
Ama sen gelmeyince
Bengeldim