ride the lightning havasına ne metallica ne de başka bir grup dönebilir zaten
ama bu albüm güzel özellikle st. anger felaketinden sonra
keşke jason olsaydı ama neyse
herkese tavsiye ederim bu albümü 30 tlye hakkatten değer

Sevmem.

Metallica yine düşüşe başladı...Beğenmedim bu albümü de...Ama tabii yine St.Anger'daki hayal kırıklığını biraz da olsa üzerimizden atmış gibi görünüyor...Sadece bu albümden dolayı Metallica'ya "biraz daha gayret" diyorum...Gerçi zannetmiyorum adamların eski performanslarına geri döneceklerini...Malum yaşlılar...Ama biraz daha güçle herşey çözülebilir diyorum...Yine de umudumuzu eksik etmeyelim...

Bende bir kaç albümleri varda hiç iyi bir müziğine denk gelmedim, en iyi müzikleri nelerdir ve hangi albümdedir?

bütün müzikleri iğrenç kusma sesi bile daha iyiydir anti metallıca

Uzun zamandır metal müzikle ilişkimi askıya aldığım için ilgilenmiyordum. Özellikle bir hevesle kendilerinin bile "ne b.k yaptık biz" diye yorumlarda bulundukları St.Anger albümünü dinleyip aradığımı bulamayınca, yeni albümleri içinde heyacan duymayıp dinlememiştim bile. Eskisi gibi metal fanzin (Metal Monster, Zor, Bira Darkzine...vs.) takip etmediğim içinde bir yorum okumamıştım sağda solda. Fakat bu akşam Charon'un yorumlarını okuduktan sonra albümü dinlemeye karar verdim ve sigaramı yakıp, içeceğimi de yanıma aldıktan sonra dinlemeye başladım. Evet Charon'a katılıyorum. Yeniden trash ruhuna döndükleri ortada. Fakat hiç bir zaman elbetteki eski günlerine grup içi sıkıntılar yüzünden dönemeyecekler (bkz. Some Kind of Monster belgeseli). Ulrich ile Hatfield kopmuşlar bile. Belgesellerinde Hatfield'ın aylarca başını alıp çekip gitmesine bile sebep olan bir dize gelen kavgalarını hatırlıyorum. Sonunda Hatfield, Ulrich'e: "Senle müzik yapmak istemiyorum" demişti. Grup birlikte toplu terapiye gitti. Hatta Hatfield'ın çekip gittiği günlerde Mustaine bile bir seansına katılmıştı bu terapinin. Bu sayede Mustaine ve Metallica sorunlarını da anladık sonunda. Bir de Mustaine'nin terapide yaptığı konuşmasında üzülmüştüm. Gözleri doldu anlatırken. Yaptığı müziği dinlediğin, sert ve uyumsuz bir adamı o şekilde görmek ister istemez üzüyor insanı. Halen Metallica fanları yüzünden çektiği sıkıntıları dile getirdi. Sokakta yürürken karşısına geçip, yüzüne karşı Metallica diye bağırıp metal sign yapan dengesizlerin çokta az olmadığından bahsetti. Neyse bunlar belgeselde aklımda kalan bir kaç şeydi. Birde Ulric'in enterasan bir babası vardı ki o da ayrı bir vaka. Ulrich'in çocuklukta babası tarafından sık eleştirilen ve ilgisiz bırakılan biri olduğunu öğrendik yaptıkları bir tartışmada. Her neyse, her grubun bir zirve noktası vardır. Bir Master of Puppets, Nothings Else Matters, Seek&Destroy, Fade to Black, Sad But True, One(sololar), Metal Milita, and Justice for All...vs. gibi daha bir çok listelenebilecek şarkılarından yapamayacaklardır. Hatta en sevdiğim albümlerinden biri olan kendilerinin de "hep yapmak istediğimiz şarkılar" dedikleri Garage Inc. cover albümleri tüter burnumda. Fakat bunlara rağmen albümlerini dinledim ve açıkcası rahatça eski şarkılarının yanında dinlenilebilir şeyler. Unforgiven III için oldukça kötü eleştiriler almış olsalarda eskilerinden bağımsız tutarak dinlenince, sözlerini oldukça beğendiğim bir parça olmuş. Hatta cesaretlerinden dolayı takdir ettim. Metallica zaten isim olarak bile riske girmek istemeyebilir ama beğenilen Unforgiven serisi ile bu parçalarına devam etme kararı "biz eskisi kadar iyi parçalar yaparız " mesajı bile verir niteliği taşıyan bir cesaret. Sonuçta bir parça için eski hitlerinden birini devam ettirmek daha çok eleştiriye maruz kalma riskini de göze almaktır ki bol bol eleştiri almışlarda. Fakat dinledim ve farkettim ki ara ara açılıp dinlenebilecek, yeterli derecede insanı sözlerindeki ruh haline sokabilecek bir parça olmuş. Albümü dinledikten sonra bu parçayı kaç kez çevirip çevirip dinlediğimi hatırlamıyorum bile. Sanırım kendi isimlerinin ve şöhretlerinin altında eziliyorlar. İyi grupların handikapıdır bu. Önceleri çok iyi performans gösterdiğin için her zaman daha fazlasını isteyen ve doyum bulamayan, sert eleştirilerde bulunabilecek hayranlarınla doludur etraf. Şöhretin karanlık yüzü de bu olsa gerek.

ya aslında evet...katlıyorum Glorian sana...Bende aynen dinledim fakat sanki az da olsa eskilere dönüyor gibiler gibime geliyor...Ama dediğim gibi
eski performanslarını yakalayıp Thrash Metal'e dönerlermi valla orası merak konusu benim için Ama bakıcaz diyorum bence umudumuzu kesmeyelim... (:

Sabah sağ işaret parmağımla bir ağrıyla uyandım. Tüm gece sadece Death Magnetic dinleyip şarkıları daha iyi hissetmeye çalışırken baş parmaklarımı baget gibi kullanıp parçaların ritmiyle birlikte masaya vururken arada fazlaca gaza gelip sağ işaret parmağıma hafiften zarar vermişim. Ama sırf Hatfield'ın o ağzını çarpıtarak çıkardığı "yeaah" sesi için bile değerdi buna. Özetle hoşuma gitti.

Özüne dönüş falan değil.
Hayranlarının öyle görmek istediği için özüne dönüş diye adlandırdığı şeydir şu son albüm..
Özüne dönse Mtv çatısı altından çıkar metallica.
Heavy metal'in felsefesine ters işler yapıyolar.
Ezilenin yanında değil ezenin yanındalar,onların çatısı altında artık görünüyorlar.
Ee ne demiş james hetfield;
"Eskiden para bulamazdım.Şimdi bir oda dolusu param var."

Yaptıkları müzikden de zaten para kokusu geliyor.