Öncelikle bu soruyu ben yanıtlamak istiyorum.Sailormoon benim en çok sevdiğim animedir.Çünkü küçükken onunla güler onunla ağlar.Her anımı ay savaşçısı olmak için adardım.Bir defa o sulugöz,sakar,duygusal kızın kişiliği istemedende olsa bana oturmuş konuşma tarzı hala daha dilime dolanıp ömrümü tüketmiştir.Prensese dönüştüğü anları,Yıldız ışığı savaşçılarıyla Galaxia ya karşı yaptıkları amansız mücadeleyi asla unutamam...

Mesajınız için teşekkürler sanırım usaginin bazı hal ve hareketleri banada geçti Vazgeçilmezimdi ya okuldan gelip çantamı fırlatıp ilk işim saat 15:00 da TRT de Aysavaşçısını açmaktı bu yüzden babannemle kavgalıydık

@saniyassu:aynennnn.ben de senin gibi idim tek bir bölümünü bil kaçırmazdım bigün abimle geziyorduk okuldan sonra kaçırım diye ağlamıştım
eve gelir gelmez ilk işim trtyi açmak olurdu çantamı,paltomu falan çıkarmadan ve oturup izlerdim

sonracımaaaa bana başka hissettirdikleri smnin benim için anlamııı;çocukluğum yaa çocukluğumda deli gibi izlediğim her dakika düşündüğüm tek şey
başka benim için anlamııı;
ister çocukluğumda iser şimdi olsun isterse bundan 10 yıl sonraa
tekrar izlediğimde yine duygularımın değişmeyeceğine eminim
sm ile güldüm,ağladım etrfa sel oldu,çok duygulandım
sm ile büyüdüm ya beeeennn daha ne diyim
usagi ağladığında ben de ağlardım mesela
sm gerçekten hem eğlenceli hem de çok fena duygusal bir anime tüm ölüm sahneleri feci idi bu sahnelerin en azından birinde veya birkaçında herkes ağlamıştır ağlamadım diyen yalancı
sonracımaaaaa serenity ile endimion un geçmişi zaten çok fenaaa aslında çoğu bölüm aklımda böyle....

daha fazla birşey demeyim yeterince konuştum sanırım

Çocukluğumu...

Ay Savaşçısı karakterleri bende şunları uyandırıyor...

Usagi: Düşmanlığı
Haruka: Testere tuzaklarında kıvrandırmayı
Miçhiru: Soınsuz ve doyumsuz aşkı
Mamoru: Ona yakışan tek kişinin Rei olduğunu
Üç Işık: Omurgasız varlıkları
Naru: Okumayı öğrendiktek sonra 200 yaşında bir generale aşık olarak sapıklıkta sınırları aştığını
Nefrit: üstteki söylediklerim bunun içinde geçerli...
Kunzite: Asalet,Güç,Zeka,Azim,Karizma vb... (Zeka derken son savaşta kendi saldırısı ile ölme başarısınıda göstermiştir. Adam iyinin elinden ölmektense kendi işini hallediyor işte )
Karakterlerin bu analizinden sonra ay savaşçısı animesi bana Fanfic yeteneğimin olduğunu da göstermiştir. Bana o yıllarda biri çıkıp ''internet ortamında yazdığın fanficlerle çok meşhur olacaksın '' deseydi Allah versin deyip kovardım...
Ama artık bana o duyguları vermiyor heralde büyümeye başladım yavaş yavaş...

ilk okul 5. sınıftım trt de gösterilirken okuldan gelir gelmez tv karşısına geçer beklerdim beklemek derken cidden 1-2 saat önce falan otururdum olurda erken koyarlasa diye o.O ondan önce gösterilen bütün program ve çizgi filmlerden nefret ederdim trt de gıcıklık olsun diye sanırın ay savaşçısını en son gösterirdi
normalde ağlak karakter sevmem ama usagi benim için değerli oldu hala da öyle bütün karakterlere bayılıyorum diyemem özellikle chibi usa'ya
daha önceleri anime nedir bilmeyen biri olarak gerçekleşen ilk ölümler ile şok olmuştum yani sonuç olarak çizgi filmlerde öyle bir şey olmaz demi yalan yok ağlamıştım baya neyse, böyle işte usagi her hali ile hayran olduğum ve sevdiğim bir karakterdir *-*

gülmek ağlamak koşmak durmak buz kesmek bir insanda uyandırabilecek her şeyi uyandırıyo

Sailor Moon bana çocukluğumu hatırlatıyor.O başlamadan televizyonun önüne kurulduğum ve Usagi düşmanları nasıl yenecekten başka bir derdim olmadığı günleri..Ayrıca Sailor Moon içinde ayrı bir dünya olan Mamoru'yu hatırlatıyor Terry ve Anthony sonrasında en büyük aşkımdı Tuxedo Kamen Her saldırıda farklı farklı efektlerle karakterlere uyum sağladığım günler Ayrıca SM'ye has bir masumiyeti hatırlatıyor..

Çocukluğum.
Ne zaman üzülsem 200. bölümü açıyorum.

Savaşmak sorunları çözmeyecek. İnsanlara zarardan başka bir şey vermeyecek ki. Bugüne kadar hiçbir sorunun savaşla çözüldüğü görülmemiş.Teslim olmaya niyetim yok. Bu dünyayı seviyorum ve korumak istiyorum. Hepimiz zaman zaman zor ve acılı günler geçiriyoruz. Dünya galaksinin en güzel gezegeni.Arkadaşlarım yaşıyor.Ben onları gözden çıkarmadığım sürece arkadaşlarım yanımda olacak. Kızları gerçekten unutsaydım o zaman dünyayı kurtarma umutlarımı da kaybederdim. Bu hiçbir zaman olmayacak. ışığımla en azından dünyayı kucaklarım.Teslim olmayacağım asla. İnancımı kaybetmedim. Dünya benimle birlikte yaşayacak. Senin karanlığında bile var olan birazcık umutla bile var olan dünya benimle yaşayacak.

Ben inanıyorum. Yürüklerimizde kalan o umut zerresine güveniyorum bizi o kurtaracak.

Sonra inanmak istiyorum. Hiç inanmasam da bir umudun herkes için olacağına. Sonra gerçekten inanmak istiyorum bu dünyanın gerçekten de bu şekilde sevmeye değer olacağına. Falan filan işte.