"Yarayla alay eder yaralanmamış olan" mottosuyla yola başlayan Şubat dizisi, son zamanlarda dikkat çekici ve başarılı yapımlara imza atan(hemen ilk akla gelen örneği; Leyla ile Mecnun) Eflatun Film'in yeni projesi, çok da yeni sayılmaz aslında 10 bölümü devirmiş bulunmakta şu an, Allah tamamına erdirsin :). Projenin başındaki isim ise yine Onur Ünlü diyebiliriz, proje tasarımı ona ait; ancak dizinin yönetmen koltuğunda Volkan Kocatürk oturuyor, senaryoyu da Funda Alp yazıyor. Dizinin oyuncu kadrosunda ise Alican Yücesoy, Melisa Sözen, Musa Uzunlar, Özkan Uğur, Sermet Yeşil, Nadir Sarıbacak, Serkan Ercan, Ülkü Duru, Damla Sönmez, Tansu Biçer, İdil Fırat, Tansu Biçer, Türkü Turan isimler yer almakta. Oyuncu kadrosu genellikle Onur Ünlü'nün daha önceden de çalıştığı isimlerden oluşan Şubat gördüğünüz üzere şu an ülkemizde en iyi kadroya sahip diziler arasında yer alıyor diyebiliriz.

Tabii projenin tasarımcısı Onur Ünlü olunca dizi hemen farkını hissettiriyor, Onur Ünlü'nün yaratıcı dehasıyla. Ki zaten bunu söylememe bile gerek yoktu. Reklamları olsun, yayım saati olsun, ilk haftalarda sağ olsun trt'nin sık sık verdiği tekrarları olsun diziye denk gelmişliğiniz varsa oldukça farklı bir yapım ile karşı karşıya olduğunuzu anlamışsınızdır muhakkak.

Şubat dizisi bizlere içinde birlikte yaşadığımız ancak hiç bilmediğimiz bir dünyanın kapılarını aralıyor (ne laf oldu be, oldu sanki, ben yine bir şey anlamadım gerçi ettiğim laftan ama bozmayalım havamızı devam). Tam olarak var olan hayatlar diyemeyiz tabii ki bu yer altının tuhaf insanları için, biraz gerçek biraz da fantastik; ancak diyebiliriz ki, bu ötekileştirilmişlerin hikayesi. Dizide anlatılanlar sokakta yanına yaklaştı mı insanların tedirgin olduğu. gerçek bilinmeden haklarında kötü yargıların dünden hazır olduğu, belediye otobüslerine bile alınmayan kimseler.

İşte esas oğlanımız olan Şubat da onlardan biri. Evet, dizinin ismi gayet basit bir şekilde son zamanlarda sık sık görüldüğü üzere ana karakterin isminden gelmekte. Ama klasik bir dizi ana karakteri olduğu pek söylenemez. Neden farklı derseniz bu soruyu işin ayrıntısına girmeden cevaplamak pek de zor değil. Birinci olarak; Şubat alışılagelmişe zıt şekilde bir ana karakter olarak çirkin, tabii Alican Yücesoy yakışıklı adam haksızlık etmeyelim ancak; suratındaki yanık izi ve saçı sakalı birbirine karışmış haliyle Şubat için ilk görüldüğünde çirkin olduğu vurgusu yapılıyor. İkinci olarak ise Şubat'ın yine alışılagelmişe zıt şekilde bir ana karakter için pek de zeki olduğu söylenemez; saf ve çocuksu sözleri, davranışlarıyla bu da hemen yapılmaya çalışılan bir vurgu; ancak bunun yanı sıra okuduğu çöpe atılmış gazetelerden, kitaplardan edindiği bilgilerle Şubat'ın kendi kafasında bir sözlük oluşturduğunu ve arada tanım yapmayı sevdiğini söyleyebilirim.

Şubat'ın hikayesine gelince: Şubat annesi tarafından yetimhaneye bırakılmış bir çocuk. O henüz dört-beş yaşlarında iken yetimhanede yangın çıkması sonucu arkadaşlarını kaybediyor, ayrıca yüzünde de geçmeyecek olan bir yanık izi bırakıyor bu olay onda. Şubat bu yangından kurtuluyor, bu olay için bir mucize de diyebiliriz. Yangından kaçış kalmadığında, alevler her yeri sardığında Şubat son çare olarak bir kuyuya giriyor ve orada yaşama tutuluyor. Ancak yangından sonra oraya gelen kimse onu görmüyor, fark etmiyor ta ki birkaç gün geçtikten sonra sırtında taşıdığı çöp arabasıyla kağıt toplayarak geçimini sağlayan bir evsiz olan Aziz Bey toplayıcılık yapmak için geldiği yetimhane enkazında o kapağı kaldırıp kuyunun dibindeki Şubat'ı görene dek. Aziz Bey, Şubat'a elini uzatıyor ve onu yanına alıyor. Dehlizlere inip, tünelleri kat edip Aziz Bey'in İstanbul'un gizemli bir köşesindeki barınağına ulaşıyorlar. Ondan sonrasında ise Aziz Bey, Şubat'ı oğlu biliyor, Şubat da Aziz Bey'i hiç sözünden çıkmadığı babası. Saltuk da var tabii, Aziz Bey'in bir diğer manevi evladı, Şubat'ın da kardeşi olmuş oluyor. Ve Deli, onun kardeşi Duble ve tayfası; şehrin bu ücra köşesi aslında çeşit çeşit kişiliklere sahip pek çok insana ev sahipliği yapıyor.

Bahsettiğim gibi Şubat saf bir çocuk. Kolay incinebiliyor. Bu nedenle Aziz Bey onu mümkün mertebede dış dünyadan, zalimlerden, Şubat'ı asla kabullenmeyecek onu ötekileştiren insanlara karşı sakınmaya çalışıyor. Şubat'ın dehlizlerde küçük bir dünyası var başta ancak; Aziz Bey'in de farkında olup tedirginlik duyduğu üzere Şubat büyüyor. Ve sonra onu artık elinde tutmasının kolay olmayacağını anladığı an geliyor, yeni bir şey oluyor; Şubat aşık oluyor. Hem de fena bir aşk. Çünkü; Şubat'ın aşık olduğu kız aslında hiç tanımadığı bilmediği biri, çok uzak gibi ama yakın biraz da. Şubat aslında bu kızı hiç görmüyor da, görüyor tabii ancak televizyondan görüyor sadece. Şubat'ın aşık olduğu kişi bir haber muhabiri, "Haberler" diyor Şubat onun için, gerçek ismi ise Yağmur Çankaya. Kanalizasyondaki tuhaf adam ve haber spikeri, bu nedenle Ninja Kaplumbağalar esintisi taşıdığını söyleyebilirim dizinin :P.

Yağmur'un dünyası ise Şubat'ın dünyasına oldukça zıt, steril bir dünya. Lüks hayatlar yaşayan küçük dertleri olan insanlar Yağmur ve çevresindekiler ilk bakışta, hatta Leyla ile Mecnun'da Yavuz abimizin "Burdan çok zavallı gözüküyorsunuz. Gerçekten bütün o hırslarınız ve çıkarlarınız için birbirinizin yüzüne böyle yalandan gülmeleriniz ve en yakınlarınızın bile arkalarından iş çevirmeleriniz. Sanki böyle kafanıza taç takılcakmış gibi gecenin en güzeli olmaya çalışmalarınız. Kuytularda köşelerde çok bilmiş davranıp kız tavlamaya çalışmalarınız. Gerçekten böyle davetlerde bulunan insanların egolarını üst üste koysak herhalde aya tırmanırız..." sözleriyle şahane bir şekilde bahsettiği insan tipleri olarak tanımlayabiliriz biraz :D. Şubat'a uzak hayatlar anlayacağınız üzere.

Yağmur, Şubat gibi tiplerden, yani tuhaf görünümlü evsizlerden nefret ediyor, ön yargıları çok. Nedeni ise o henüz çok küçük yaştayken babası Cihan Çankaya'nın bu çeşit bir serseri tarafından bıçaklanarak öldürülmüş olması. Bu nedenle pek tanıyamamış babasını; ama onun anısına çok saygı duyuyor. Hayırsever bir doktor olarak bildiği babası için yapıyor pek çok şeyi, elde ettiği başarılarla onun anısına layık olmaya çalışıyor her daim. Annesi Yıldız ile ise pek anlaştığı söylenemez. Yıldız, kızının iyiliğini isteyen bir anne, her anne gibi. Kocasının mirası olarak pek çok şeye sahip, bunlardan biri de üst düzey bir klinik. Ancak biraz da kocasının ölümünün etkisiyle kızını çok fazla sakınıyor, baskıcı da, kızının onun istediği gibi biri olması için sürekli baskı yapıyor. Anlayacağınız başta klişe bir Türk dizisi de diyebiliriz Yağmur açısından hikaye.

Bütün bunların yanı sıra Yağmur oldukça cesur da. Şubat ile yollarını kesiştiren ise işte bu cesareti ve Şubat gibi insanlara olan nefreti diyebiliriz. Yağmur'a göre bu insanlar kötü, birer iblis her biri. Kafasına koyuyor, bu insanların kötülüğünü, şehrin karanlık köşelerindeki bu tehlikeyi tüm ülkeye gösterecek. Ve bu amaçla geliyor bu ücra köşelere yanına kameraman arkadaşı Santo'yu da alarak. İlk karşılaştıkları ise Deli İbrahim'in çetesinden birkaç kişi oluyor. Bu adamlar onlara mikrofonu kaba sözlerle uzatan bu haberciyi ciddiye almıyor, dalga geçip tartaklamaya başlıyorlar, çantasını alıyorlar, arkadaşı Santo'yu dövüyorlar... Korkan Yağmur astım hastası, nefesi daralıyor ve bayılıyor, ilacı ise çantasında. Yardımına yetişen ise Şubat oluyor; Şubat onu götürüyor ve Deli'nin adamlarına dersini verip Yağmur'un çantasını içindeki ilacıyla ona geri götürüyor.

Şubat pek mutlu tabii, aşık olduğu kız bir tesadüf(bu arada baştan belirteyim; dizide tesadüflere çok fazla yer veriliyor) , bir mucize eseri yanında. Ancak olaylar umduğu gibi gelişmiyor. Yağmur uyanınca korkuyor tabi olarak, Şubat'a öcü görmüş gibi bakıp çığlık atıyor ve kaçıyor. Sonrasında ise belki de olabilecek en kötü olay gerçekleşiyor; Yağmur henüz oradan ayrılmamışken, yani kısa süre sonra tekrar görüyor Şubat'ı, hem de bir cesedi sürükler halde. Arkadaşı Santo'ya kamerayı çalıştırmasını söylüyor ve kayıta girip hemen yapıştırıyor Şubat'a etiketi, "katil" . Şubat ne yapacağını bilemiyor, Aziz Bey zaten araba çarpması sonucu hastanelik, komada. Haber veriliyor, büyük yankı buluyor, Şubat ne kadar "Ben adam öldürmem Haberler" dese de faydası yok. Düşüyor mahpusa.

Evet, hikaye bu şekilde Şubat ve Yağmur'un yollarının kesişmesiyle başlıyor işte. Biliyorum, şu anlattıklarım çok da ilgi çekici gelmemiş olsa gerek size. Ancak, merak etmeyin bu anlattıklarım yalnızca hikayenin giriş kısmı, oldukça yüzeysel. Aslında derin bir hikaye Şubat'ta anlatılan; herkesin geçmişe ait sırları var, birbirleriyle bağlantılı pek çoğu da ve gün yüzüne çıkacak bu sırlar yavaş yavaş. Ellerindeki malzeme hikaye anlamında hiç de fena değil, bu hikayeyi de gerçekten çok iyi bir biçimde işliyorlar diyebilirim. Hatta birkaç sefer bölüm sonunda öyle dumur ettiler ki kelimenin tam ve gerçek anlamıyla dakikalarca televizyona ağzım açık bakakaldım. Hikayeyi işlemeleri de oldukça farklı sayılır aslında. Daha önce denenmemiş şeyler deniyorlar bazen bu konuda da, mesela; tahmin edilebilecek iki olay gerçekleşiyor, bunda bir heyecan yok ancak bu iki olay aynı anda gerçekleşince iş bayağı heyecanlı hale gelebiliyor.

Dizinin en çok kendisinden söz ettiren kısmı ise "görselliği" diyebilirim sanırım. Dizi çok fazla izlenmiyor ne yazık ki, yanılmıyorsam tabii. Ancak; dikkat çekici bir yapım olduğu gerçek. İşte onu dikkat çekici yapan da bu görsel tarafı takdir edersiniz ki. Öncelikle, mekan olarak bütün o kanalizasyonlar, terk edilmiş yerler, görsellik olarak çok farklı bir deneyim zaten başlı başına. Bunun yanı sıra karakterlerin kostümleri de var tabii, görmüşsünüzdür muhtemelen, başta Şubat olmak üzere pek de alışılagelmiş bir giyim tarzı yok bu abilerin. Dizi ekibi mekanlar, kostümler ve aksesuarlar için çok titiz çalışmış. En basit aksesuarlara bile dizinin tarzından bir şey kattıkları görülebiliyor. Yönetmenin de görsel olarak, kamera çekimleri olarak oldukça başarılı olduğunu söyleyebilirim.

Bu arada dizinin yan karakterlerinden(Şubat ve Yağmur harici) bazılarını da kısaca tanıtsam fena olmayacak. Gerçekten sağlam karakterler barındırıyor dizi; eh sağlam kadro sağlam karakterleri de beraberinde getiriyor zaten biraz.


Aziz Bey: Her bölümün başında bizi şahane bir konuşmayla selamlıyor sağ olsun. Korku, yalan vs bu tip genel konulardan bahsediyor aslında; ancak bunu o kadar güzel şekilde, o kadar güzel kelimeler, cümleler ile yapıyor ki etkileyici olduğu su götürmez bir gerçek. Tabii bu kadar etkileyici olmasında Musa Uzunlar'ın o müthiş sesinin de payı büyük. Anlayacağınız üzere bilge bir adam Aziz Bey. Çok okumuş, etmiş; bir o kadar da babacan bir adam. O dehlizlerde yaşayan herkes gibi onun da başına kötü olaylar gelmiş geçmişte. Mutlu bir ailesi olan başarılı bir mühendis imiş bir zamanlar, tabii hep sürmemiş mutluluğu, inmiş o da yer altına. Bu köşelerin ise en sayılıp sevilen kişisi kendisi aynı zamanda, Aziz Baba'sı herkesin. Sevgi dolu bir kalbi var, en çok sevdiği ise Şubat, Şubat'a olan sevgisi çok büyük.



Samim Akça: Şu satıra kadar hiç bahsetmediğim bu adam ise hikayenin baş kötüsü sayılır biraz. Yağmur'un aile dostu, babasının eski ortağı, kliniğin de ortağı. Oldukça güçlü ve varlıklı bir adam. Bu gücü de kendi çabalarıyla elde ettiği anlaşılıyor konuştuklarından, tabii bu yolda yükselirken ardında pek çok canı yanmış insan ve sırlar bırakmış.



Deli: Deli veya Deli İbrahim, gerçek ismi İbrahim anlayacağınız. Kendisi gibi evsizlerden oluşan bir topluluğun lideri. İsminden de anlaşılabileceği üzere pek sağı solu belli olmayan, birden bire sinirlenebilen bir tip. Ancak; ne hikmetse edebi bir konuşma tarzı var; kelime dağarcığı, günlük yaşamda kullandığı kelime yelpazesi de oldukça geniş. Bunun yanı sıra çok zeki bir adam. Aziz Bey'e kimi zaman biraz kırgınlık duysa da Aziz Bey'i seviyor ve ona saygı duyuyor. En çok sevdiği kişi ise kardeşi Davut, gerçekten de muazzam bir sevgisi var kardeşine.



Duble: Gerçek ismiyle Davut, Deli İbrahim'in kardeşi. Ona "Duble" lakabının takılmış olması ise çift kişilikli olması. Sürekli kendi kendine konuşuyor, tartışıyor, hakaret ediyor ancak ne kadar tartışsa da bir sonuca varamıyor hiçbir zaman tam anlamıyla kararsız, hemen hemen her konuda. Abisi gibi Duble de akli olarak çok sağlıklı değil yani. Bu kararsızlığı onu biraz da çekingen yapıyor doğal olarak, abisinin baskın kişiliği ister istemez onu zayıf karakterli olmaya itmiş biraz. Aşık olması, aşkının karşılıksız olması da onun hayatını allak bullak eden bir etken ayrıca.



Başkomiser Arif: Tahmin edebileceğiniz gibi hikayedeki polis rolünü üstleniyor kendileri. İyi polis mi kötü polis mi derseniz, iyi polis tabii ki; eh devletin kanalında kötü polis olacak hali yok zaten :P. Oldukça cesur bir adam. Bir işe girerken hiçbir zaman altından kalkamayacağını düşünmüyor, karşısındaki ne kadar tehlikeli, ne kadar kodaman olursa olsun çekinmiyor, geri adım atmıyor. Ancak; kötü yanları da yok değil. Eski bir kumar bağımlısı ve bu konuda çok hassas, kendisine "kumarbaz" iması yapıldı mı çok sinirleniyor. Onun bu bağımlılığı yüzünden boşandıkları eski karısı Aysun ise başına bela.

Oyunculuklar, diziyi "iyi" yapan en önemli etkenlerden kesinlikle. Takdir edersiniz ki karakterler ilk bakışta dış görünüşlerinin de etkisiyle çok da gerçekçi durmuyor, biraz karikatürize karakterler olarak bahsedebiliriz ilk anda kendilerinden. Biraz da bu durumdan kaynaklanan bir sebeple dizinin ilk bir-iki bölümünde oyunculukları çok da iyi bulmayabilirsiniz, eh oyuncuların rollerine oturması biraz zaman alıyor tabii. Ancak; şu an oyuncu performansı olarak Şubat'ın çok üstün bir dizi olduğunu söyleyebilirim. Karakterler her ne kadar tuhaf olsa da tüm oyuncular rollerine yeterince özen gösteriyor anlaşılan. Zaten Duble rolünde izlediğimiz Nadir Sarıbacak ve Deli rolünde izlediğimiz Sermet Yeşil performanslarıyla kendilerinden bayağı bahsettiriyor. Bunların yanın da hemen hemen tüm oyuncuları başarılı bulduğumu söyleyebilirim; dizinin genç sayılabilecek iki başrol oyuncusu Alican Yücesoy ve Melisa Sözen de hiç fena değil, Arif rolüyle Serkan Ercan da bir o kadar iyi.

Bakıyorum da yazı fazlasıyla uzamış. Ancak; son olarak dizinin müziklerinin şahane olduğunu da belirtmiş olayım, belirtmeseydim ayıp olurdu gerçekten. Evet, sanırım yazı boyunca diziyi bayağı övmüş oldum, övgüyü hak eden bir dizi. İzlediğim en iyi dizi, kusursuz falan diyemem tabii ama; gerçekten de farklı bir iş yapıyor Şubat ile Eflatun Film. Bu güzel dizinin hak ettiği ilgiyi görmediğini düşünüyorum. Türkiye'de de böyle farklı işlerin yapıldığını görmek istiyorsanız kesinlikle izleyin derim.