eveeett bu yeni hikayem tam böyle ortadünya tadında geçen bi hikaye ^^ bu bölüm bi nevi tanıtım amaçlı bir bölümdür Xunlai bana bu konuda çok yardım etti ona çok teşekkür ederim ^^ ((bazı bölümleri o da yazacak )) ve işte hikayem...

Savaş davulları , özgürlük çığlıkları her bir tarafı doldurmuştu. Kılıç şakırtıları kulakları ve birbirlerini delip geçerken , gökyüzünde batmakta olan güneşin görüntüsünü kanlar kapatıyordu. Kanlar yağmur gibi yağarken , ölümün nefesi acımadan onları katlediyordu. Ölümün Orduları tüm gücüyle ilerliyordu ; acımasızca kıyım yapıyorlardı. Ama elf Hyborethian halkı , vatanını korumak , özellikle onların yaşam kaynağı olan gücü korumak için asla pes etmemiştiler...

Ve bir tepenin üstünden , beklenen kahraman gözüktü ; gölgeler içinde olsa bile herkes onu tanıyordu. Efsanevi ölümcül kemanıyla , savaşçı kız , elf Alatariel ordaydi ; tüm ihtişamıyla... Artistik bir atlayışla savaş alanının tam ortasına düştü ve ölümcül senfonisine başladı ; kemanını büyük bir ustalıkla çalıyordu. Ve her notada ezeli düşmanları kanlar içinde parçalanıyordu ; parçalar her tarafa uçuşmasına rağmen Alatariel aldırmıyordu , o gene ölümün müziğine devam ediyordu. Bir yandan katliam kemanını çalarken , diğer yandan düşmanlarının kılıçlarından kaçıyordu ; oldukça artistik ve zarif hareketlerle yapıyordu bunu... Bu savaşçı elf diğer savaşçıalrdan çok ama çok farklıydı... Soğuktu , buzlardan da soğuk... Cesaretliydi , en büyük savaşçılardan da cesaretli... Ölümcüldü , hem de hiçbir zalimin olamayacağı kadar ölümcül... Kemanından notalar fışkırdıkça kanlarda beraberinde fışkırıyordu bir yağmur gibi... Uçan kafalar , kopan uzuvlar... ve fırlayan kılıçlar... Alatariel kılıçlardan nefret ederdi ; kılıç asla kullanmamıştır.Çünkü ne zaman kılıçları görse , zihninin en köşesindeki acılı anıları tekrar yaşıyordu... Ama onlar her zaman orda kalacaktı ; zaman geri gelmezdi... Bunu çok iyi bilen Alatariel , bu acıyı umursamadan her zamanki gibi kıyamet senfonisine devam etti...


Bu hikayede geçen Alatariel işte bu :

Spoiler:

umarım beğenirsiniz ^^

bu arada giriş müziği : http://www.youtube.com/watch?v=B-j96OxX_B8&feature=related

Alıntı:

gökyüzünde batmakta olan güneşin görüntüsünü kanlar kapatıyordu. Kanlar yağmur gibi yağarken , ölümün nefesi acımadan onları katlediyordu. Ölümün Orduları tüm gücüyle ilerliyordu

şimdi canım öncelikle güzel bir hikaye ama kanlar yerine kan desen daha süslü olur
gökyüzünde batmakta olan güneşin görüntüsünü kan kapatıyordu. gibi. işte ondan sonracığıma hikayeye gelelim güzel ama kısaaa devamını bekleriz eyrürü cüüm ama dikkat ettiniz mi? forumdaki çoğu başlık 'ölüm' kelimesini içeriyor yahu nedir bu ölüm merakı

ahh bana teşekkür edermiş tek isteğim yardımlarımla hikayene zarar getirmiş olmamak

ben çok beğendim devamını beklitorum baştaki söz sanatlarını kullanışını çok beğendim

wayy hiç bu kadar whşi bi elf ne gordum ne duydum ve bu kadar güzelinide 'scs' eylülcüm gene başarlıbı bi iş cıkarmışsın süper olmuşş *-* devmını 4 gözle beklıyorum

Bayağı vahşetle başlamışsın....
Süper olmuş....
Bir elf hikayesi okumak da varmış kısmette....
(Tek beğenmediğim yer kızın resmi.. Biraz sönük bakmış... )
Devamını bekliyorum....

güzel devam edicam okumaya

beğendiğinize çok sevindim ^^ en kısa zamanda bölümü koyacağım ^^

bir)_ bu aralar ölüm geçrekten çok moda XD
iki)_ Ortaçağ hikayeleri tavan yaptı gidiyor bende yazacaktım vazgeçtim XD
üç)_ Vay beah XD Dur bakalım umarım sadece savaş yapmayıp arada sırada duygusal kısımlarada girebilecekmisin Sabırsızlıkla beklşiyorum ^^

eylülüm süpersin yaw *-* elimden geldiği kadar takip etmeye çalışıcam ^_^

çok güzel olmuş ^^