ayy bebemm yine süper yah.pis duru.normalde merve o kadar kötü mü ya yani duru

tahmin bile edemezsin Merve canavarın önde gideni. Birbirimize fiziksel olarak çok benziyoruz ama karekter olarak hayır! Cimri, kendini düşünen, har vurup harman savuran ve işi düştüğünde yalakanın önde olanı biri Nesem beğenmene sevindim cnm.

ayh resimde sana yalakalık yapıyodu zaten

yane işi düşünce yapmadığı şey yok zaten onun teşekkürler bu arada EkpHorA

hadi yaz yeni bölümü.biliyorum zor ama çalışkan melum halledersin seen

Onu demek kolay tabe nasıl olsa sonlarına geliyorum istekte pek yok burda bırakmayı düşünüyorum aslında

yaaa hiç olur mu en heycanlı yerindee

Neyse nasıl olsa sonlarına geldim deyip yeni bölümü yazıyorum. İyi okumalar
Sırların Gizemi... Bir Şeyler Gizleniyor!
Yaşamın ondan aldıkları ve verdikleri arasındaki fark çok belli oluyordu… Bir zamanlar çok güzel olduğu ve erkeklerin yolda onu görünce başını çevirip hayran hayran baktığı o kızlardan olmalıydı… Şimdi ise porselen pürüzsüzlüğündeki teni, yaralar ve derin çizgilerle doluydu. Dudakları soğuktan ve kansızlıktan kurumuş ve kavrulmuştu…
Yavuz, ela gözlerini sarışın kadına dikmiş, adeta onun zihnini okumaya çalışır gibi kadını inceliyordu. Küçük Başak ise ağabeyinin arkasında, korkmuş gözleriyle Duru’yu inceliyordu. İrem ise hüzünle halıya bakıyor, gözlerinden damla damla süzülen gözyaşlarını saklamaya çalışıyordu. Duru’nun mavi gözleri ise sinirle İrem, Yavuz ve Müdür Bey arasında gidip geliyordu. Sonunda Duru konuştu. Bakışları adeta ortalığı iğneliyor gibi görülüyordu.
- Yıllar hala seni değiştirmeye yetmemiş Kerim. Görüyorum ki sen hala Doğa’nın tasmalı köpeğisin. Onun ölümü de yetmedi şimdi Alper’in onun kızı diye yutturduğu İrem’e bakıyorsun he… Dedi ve yalandan bir şaşkınlıkla elini ağzına götürdü.
Müdür Bey ise hala bir şeylere inanamıyormuş gibi gözlerini İrem’den Duru’ya deviriyordu. Almakla gururunu kırdığı, damarlarında Doğa’nın kanının dolaştığını zannettiği kız yoksa biricik Doğa’sının kızı değil miydi? Alper gerçekten de kızını ona vermek için böyle bir yalan mı söylemişti? Müdür Bey İrem’in koyu mavi gözlerine baktı… Mimikleri, yüzü, davranışları ne kadar da çok Doğa’ya benziyordu oysaki! Sadece saç rengini ve aşırı inatçılığını babasından almıştı…
İrem, ise bu sefer mahzun gözlerle müdürü izliyordu. Müdürün artık kendisine neden bu kadar çok iyi davrandığını anlamıştı… Doğa denilen ve herkesin “melek” diye nitelendirdiği bir kadının kızı olduğunu zannediyorlardı. Oysaki İrem’in annesi de aynı kızı gibi toplum tarafından istenmeyen gereksiz bir mahlûkattı…
Duru bu sessizliği fırsat bilip, yaraları iyice deşmeye kararlı gibiydi. Bu sefer alayla İrem’e dönüp:
- Eee, güzel kızım. Sonunda anladın mı ana- kız talihimizin hep birileri tarafından itilip kakılmak olduğunu. Ben senin yaşlarındayken de durum böyleydi. Salak kız kardeşim, bir balerin ailesinin yüz karası bile ailem tarafından daha değerli görülüyordu. Hep Doğa masum, hep Doğa saf ve iyi oluyordu. Bana da hep kötü roller düşüyordu… Dedi ve iğrenç bir kahkaha attı.
Müdür bey birden kahverengi gözlerini sertçe Duru’ya dikti. İşaret parmağıyla Duru’yu gösterip adeta bir körmüş gibi sendeleye sendeleye kadının yanına gidip:
- Seni YALANCI! Doğa’nın çektiği her türlü acıyı küçümsemekten başka hiçbir şey yapmadın! Ailenin seni Doğa’dan daha fazla koruyup, kolladığını biliyordun. Doğa yine de sana her zaman iyi davranmayı seçecek kadar asil biriydi. Ve şimdi nasıl olur onun arkasından böyle atıp tutmaya çalışırsın? İrem her ne kadar senin kızın olsa da Tanrı’ya Şükür sana değil Doğa’ya çekmiş! Dedi sözlerinin etkisi pos bıyıklarının o yana bu yana savrulmasına neden olmuştu.
Duru, gözlerini kısıp hınçla Müdür Beye bakmaya başladı. Yavuz hala buralarda neler döndüğünü anlayabilmiş değildi! Şu sarışın kadını sanki birine benzetiyordu ama adı bir türlü aklına gelmiyordu! Yavuz, bu kadının demin İrem’i öldürmeye çalıştığına emindi. Bu kadın İrem’e senin annenim havalarına da yatmıştı. Müdür Bey de İrem’in sarışın kadına değil de Doğa denilen birine benzediğini söylemişti… Yavuz bir türlü ne olduğunu anlayamıyordu. İrem kimdi ve kimlerin kızıydı?
Tam o sırada kapı büyük bir hızla açıldı ve neşe içerisinde olan ama Duru’yu görünce yüzü eğrilen Yavuz’un babası Hakan, gözlerini kısıp alayla Duru’ya bakarak:
- İti an çomağı hazırla derlermiş atalarımız. Senin geberdiğini zannediyordum Duru hayrola nasıl geri gelmeyi başarabildin? Dedi ve gülüp genç kadını süzmeye başladı.
Duru, büyük bir öfkeyle Hakan’a baktı ve koyu mavi gözlerindeki tehlikeli parıltıları Hakan’a dikerek:
- Buraya senin lanet olasıca suratın için gelmedim. Benim güzel kızımla küçük bir hesabım var ve ben onu kapatmaya geldim. Dedi ve sinsi bir şekilde güldü.
Hakan Bey ise birden sinirlenerek:
- O senin olduğu kadar Alp’in de kızı Duru! Yine o sadistçe isteklerine kızın boyun eğmeyecek! Dedi ve kararlı bir şekilde bakışlarını Duru’ya dikti. Bir yandan da vakidin geldiğini ve Alp’in bir an önce buraya gelmesi gerektiğini düşünüyordu…
İrem birden herkese dönerek konuştu… Hakan ve Kerim Bey üzüntüyle küçük kıza bakarken Duru tehlikeli bir şekilde gülümsemeye başlamıştı. Yavuz kızın sesindeki çaresizliği hissedebilmişti:
- Yeter artık kesin şu manasız kavgayı! Ne derseniz deyin bu kadın benim annem! Her ne kadar beni övdüğünüzü düşünseniz de beni o kadına değil de anneme benzetmeyerek beni üzüyorsunuz… Geçmişte neler olmuşsa olmuş biz geleceğe bakmalıyız. Bu annemle benim aramda olan bir şey… Lütfen… Bırakın ne yapıyorsa yapsın… Başkalarının bir gecelik hatası olmaktan çok sıkıldım ben. Dedi ve Duru’ya bakmaya başladı:
- Ne yapıyorsan yap artık Duru! Ben hazırım artık! Dedi.