************

Yatağıma geçip Tolga'yı beklemeye koyuldum. Heyecandan titriyordum. Öyleki yatağın ucuna oturduğumda kalbimin ne kadar hızlı çarptığının farkına vardım. Odamı baştan aşağı süzdüm. Karanlıkta ışığı açmaktan korktum... Çünkü ışığı açtığımda, odamda daha önce fark etmediğim olağanüstü biriyle yada birşeyle karşılaşmaktan korkuyordum!

Yatağın kenarında oturdukça odadaki birçok eşya gözüme daha ürkütücü görünmeye başladı. Bir ara sanki çantamın fermuarı hareket eder gibi oldu.

[Tanrı'ım!]

[Ne oldu?] Tolga'nın sesini duyunca birden miğdeme ağrı girdi. Tam da korkulu dakikalarda beynimin içinde alışık olmadığım şekilde sesini duymak daha da kötü gelmişti.

[Nina, korkuyor musun?] dedi. Elbette korkuyorum! Sanki biri birazdan odamda ortaya çıkacakmış gibi... Gerçi Timur uzağımda değildi ama ona seslenemezdim. Sesim yoktu!

[ Ha-hayır. Korkmuyorum... Sen ne zaman geliyorsun?]

[Yoldayım şu anda. Beş dakika içinde ordayım... Sesin kötü geliyor senin. Timur'a sesleneyim mi ? İyi misin? ]

[İyiyim... Sadece, sadece şaşkınım!]

Nasıl olduysa içimde tatlı ve huzurlu bir duygu oluştu. Gözlerim kendiliğinden yavaşça kapandı. Herşey kayboldu. Ve sonra birden kendime geldim. Gözlerimi açıp etrafı kontrol ettim. Herşey eskisi gibi duruyordu. O zaman neden birden bu tuhaf birkaç saniyelik uykuya dalmıştım. Uykum yoktu...

[ Korkulacak birşey yok. Geldim. Balkonun önündeyim şimdi. Odanda olsa olsa ancak ben olabilirim bu saatten sonra] dedi Tolga.

[Bi-bir dakika! Biraz önceki şey...]

[ Evet, onu ben yaptım. Sadece birkaç saniye dinlenmen için. Fazla sıkmışsın kendini. Eminim titriyorsundur ... Uff amma zormuş be senin balkona tırmanmak] Balkon kapısında Tolga'nın gölgesi göründü. Hemen balkon kapısına koşup kilidi açtım.
Tolga'nın bi ayağı balkonun içinde diğeri dışarda hala çıkamamıştı. Ben de kolundan tutup içeriye geçmesine yardım ettim. İçerde konuşacağımızı sanıp tam balkon kapısına yönelmiştim ki Tolga, [burda konuşalım. Eğer sizinkilerden biri seni kontrole gelirse kaçma fırsatım yüzde elli düşer] dedi.
[Peki]

Tolga sandalyeleri pencereden uzak duvarın köşesine çekti.
Köşeye çektiğimiz sandalyeleri karşılıklı gelecek şekilde ayarlayıp oturduk. Gökyüzünde ay koskocamandı. Yıldızlar bu gece gelmemişti. Gökyüzünde sadece ay bulunuyordu. Ne bulutlar ne yıldızlar. Yalnızdı...

[Önce sana şunu diyeceğim Nina! Bir daha bu geceki gibi saçma davranırsan ceza almanı sağlayacağım. Yada seni kendim cezalandıracağım. Biz senle ne konuştuk. Beraber olacağız, hiç birşeyi saklamayacağız demedik mi? Boşuna mı konuşuyorum ben? Yoksa takmıyor musun bizi?]
[Hayır... Özür dilerim. Çocuk çok tatlıydu sonra...]

[Başlarım herifin tatlılığına be!] diye beynimde bağırdı ve oturduğu yerden öfkeyle kalktı.

[Adamın ne mal olduğunu bilmiyoruz sen tatlılığından, yakışıklılığından bahsediyorsun!] Ayağa kalkmış balkonun boş kalan bölgesinde iki adım ileri iki adım geri yürümeye başladı.
[Gece odamda öyle animeden fırlama birini görünce etkilendim. Biraz şok oldum da sayılır yani...]

[Etkilenmiceksin! Anında bize haber vereceksin! Herifin düşmanımız olmadığı ne mağlüm? Ha? Ne mağlüm? Sen dediğimi yapmalıydın...] Derin bir nefes aldı. Üzgün bakmakta olan kocaman aya baktı.

[Üzgünüm... A-ama elimde değildi.] Tolga korkuluklara dayanmış gökyüzüne bakıyordu. Kendi kendine konuşur gibi konuşmaya başladı.

[ Her zaman, Kerem ve Ege, üçümüz. Birbirimize güvendik. Hiç birşeyi saklamadık. Açık olduk. Böyle bi hayatta ancak bu şekilde ayakta kalabileceğimizi, güçlü olabileceğimizi anladık...] Başını aşağa eğdi. Sabit bir noktaya bakarak, [ senin de bunu anlamanı bekliyorum... Umarım bu uzun sürmez.]
Yaptığımın farkına ancak o zaman vardım. O sırada büyük bi şokta olduğumdan Tolga'yı ne kadar endişelendirdiğimin farkında değildim. Çok kızmış ama kızgınlığını içine gömüp, beni kırmamaya çalışıyordu. Bir de Timur'u düşündüm. Eğer aynı şekilde ona davranmış olsaydım kesinlikle evde bağırmaktan sesi kısılırdı. Bana kesin bir sürü yasak koyardı. En az üç hafta konuşmayacaktı benimle!
Tolga hala aşağa bakıyordu. Dalıp gitmişti sanki. Yüzünde öfke, endişe ve üzüntü vardı. Yavaşça gözlerini diktiği noktadan ayırıp bana çevirdi. Ne yapacağımı bilmiyordum. Üzgün olduğumu söylemiştim. Zaten titriyordum, kalbim hızlıca çarpıyordu. Halim çok kötüydü. Yaşadıklarımı düşündükçe daha da korkmaya başlamıştım. Tolga bu kadar ciddiye aldıysa bu bizim düşmanımız olabilirdi. Belki de etkilemek ve sonra yenmekti amacı. Ama Tolga ile iletişim kurmamla kayboldu. Tolga hala gözlerime bakıyordu ben de onun gölzerine. Haklıydı... Haksızsın diyemiyordum. Yaptığım elimde olan birşey değildi ama yine de çok üzgündüm.
Ayağa kalkıp Tolga'nın yanına gittim. Tolga korkuluklara dayanmıştı ama yanına gelinde doğruldu. Hala gözlerine bakıyordum. Tuhaf ama gözlerimi gözlerinden ayıramıyor gibiydim. Üzüntüsünü, korkusunu ve öfkesini hissediyordum böylece. Gözlerine bakınca gerçek Tolga'nın zayıf ruhunu görüyordum. Gözlerinde korku vardı. Kaybetme korkusu! Bu inanılmaz boyuttaydı. Bana bile ağır geliyordu, gözlerim ağrımaya başlamıştı.
Yavaşça kendime geldim. O garip boşluktan çıkıp birden yine Tolga'nın gözleriyle karşılaştım. Tolga gözlerini benden kaçırdı. Karşı karşıya duruyorduk. Ve içimden... İçimden Tolga'ya sarılmak geliyordu.
[Özür dilerim! Gerçekten çok özür dilerim! Seni üzmek istemedim. ] dedim. Tolga'ya yaklaştım. Aramızda bir adımlık yer vardı. Başımı göğsüne yasladım [Çok üzgünüm, gerçekten! Bir dahaki sefere daha dikkatli olacağım. Söz veriyorum] dedim. Ellerim boştaydı öylece. Sadece başım göğsüne yaslamış durumdaydı. Tolga önce tereddütle sarıldı. Ben de ona sıkıca sarıldım.

- Önemli değil Nina... Önemli değil'' dedi. Sesi beynimde yankılanmadı. Sesi kulağımın dibindeydi ve Tolga kollarıyla bana sıkıca sarıldı...

Tolga'ya hiç bu kadar yakın olmamıştım. Biraz önce korkudan deli gibi atan kalbim şimdi heyecandan atıyordu. Hafif bir parfüm kullanırdı.. Ferah bir kokusu olurdu. Ağır havası olmazdı hiç. Başım Tolga'nın çenesine geliyordu. Tolga bana doğru eğilmişti. Burnu kulağımın dibindeydi ve nefes alıp verişini neredeyse duyuyordum. O anlar sanki sonsuza kadar sürebilirdi benim için. Tolga'nın yanında, ona sarılmış... Kalabilirdim sonsuza kadar. Çünkü onun yanında nedense kendimi çok huzurlu hissetmeye başlamıştım. . .

t1ber1um şimdiki avatarın da fena sayılmaz. Çok şirin!

saol yaa çok güzel olmuşta son gelceği için huzursuz oldum biraz... yada aslında sakız gibi uzayıp bitmemesinin vereceği acı kadar büyük olmayacağını tahmin ettiğimden aslında iyi yapıyopsun bence (yav been hala o konudayım ha!) Nina ve Tolga ha ! Timur öğrenince nolcak aceba!

Herşeyin bi sonu vardır. Bunun da tadı damağınızda kalarak bitecek bir sonu olmalıydı!

Timur... Neyse ilerleyen bölümlerde göreceğiz!

vayyy sedacım yine ağzımı açık bıraktırdın bana bu bölümde çok güzel olmul tolgayla nina arasındaki aşk gittikçe alevlenmeye başladı sabırsızlanıorum ve bitmesini istemiorum tıpkı t1ber1um gibi

Ne olcağını biliyorum beeen! xD
Şimdi onlar öyle sarılırken birbirlerine Timur*cuk gelir. ' Ne oluyo' burda ! ' dercesine xD
Tamam sadece bi' tahmin xD [ Zaten benim tahminlerim de hep böyledir >.>.. ]
Animegirl*m kuzucan*ım süpersin, muhteşemsin, ama son getirmee T^T Ya da getirirsen, başka bi' hikayeye başla xD
Yeni bölüm isteriz! xD

Tolga'nın kolları yavaşça gevşedi ve o zaman artık büyülü anların sonuna geldiğimizi anlamadım. Ondan ayrılmak istemedim. Geri çekilip bana baktı. Tatlı bir gülümseme yayıldı yüzünde.

- Kendini affettirmeyi iyi biliyorsun'' dedi.

Ne? Ne demek bu?

[Anlamadım...]

-Hiç, sadece biraz takıldım. Neyse bir daha olmayacağına söz verdiğine göre bu olanları abine yarın ben anlatacağım. Timur abiye Nina bana anında seslendi, ben de hemen size geldim diyeceğim. Sonra gece sabaha kadar burda nöbetlediğimi söylicem''

[Teşekkür ederim. Ben...] Tolga bana içtenlikle gülümsedi. Ellerini omzuma koydu.

- Söz vermesetdin başın dertteydi küçük hanım'' diye göz kırptı. ''Hadi sen şimdi doğru yatağına en ufak birşeyde seslenmen yeterli. Burda olcam''

[Burda mı?]

- Evet, nöbet tutacağım ya''

[İyi de... olmaz ki! Üşürsün burda]

- Sen de bana bir battaniye ayarla gardrobundan o zamn, üşümeyeyim''

[Sen ciddi misin?]

- Şaka yapar bir halim var mı? Hadi fazla oyalanma burda, yatman gerekiyor. Zaten kötüydün dün okulda, bana battaniye getir ve hemen yatağa , hadi''

[Peki] dedim ve hemen odama koştum. En kalın ve sıcak tutacak bir battaniyeyi aldım. Yerde kocaman büyük yastıklarım vardı. Balkonda onları üst üste yığıp yatak haline getirdim. Tolga '' oooww, bu gece açık havada , rahat rahat yatacağım! Teşekkür ederim'' dedi.

İçim rahat etmese de Tolga balkonda yattı. Ama balkonda hiç birşey görünmüyordu çünkü Tolga görünmez olmuştu. Tolga görünmeyince eşyalar da görünmez oldu. Bu özellik hoşuma gitse de Tolga'yı düşünmeden edemedim. Gece sürekli bir uyanıp bir uykuya daldım...



Saatin çalmasıyla susması bir oldu. Ama tedirgin bir uykuda olduğumdan hemen uyandım. Timur saatin alarmını kapatmaya çalışıyordu. Ama geç kalmıştı. Uyandığımı görünce , '' kalkma, kalkma! Okulundan izin aldık bugün evdesin. Uyanmaman için uğraştım ama ...'' dedi saatimi çevirip, '' ne acayip bir saatin var yahu! Bir sürü düğmesi var, hangi biri ne işe yarıyor anlamıyorsun'' diye güldü.
Öyledir benim saatim. Benim gibi karışık!

Timur saatimi bırakırken göz ucuyla kapıya baktı. Ben de yatağımda doğrulup oturduğumda kapının altındaki görünen boşlukta gölge gördüm.

- Ben okula gideceğim. Sen de ilaçlarını al uslu uslu dur odanda. Ayrıca sesinde artık bir iyileşme olması lazım. Boğazın acıyor mu?''

-Hayır'' dedim. Kısıktı sesim ama sesim vardı. Çok sevindim. ''Konuştum, iyileştim!'' dedim. Abim de bana doğru eğilip sarıldı. Sonra aceleyle yanaklarımdan öptü.

- Geçmiş olsun tatlım! Bu güzel haberle okula gittiğime göre demekki bugün şanslı bir günüm olacak. Akşam arkadaşlarla gelip seni alacağım. Sinemaya gideceğiz hazır ol''

-Sinema mı?''

-Evet,'' dedi Timur. ''Teyzemden izin aldım. Senin için de biraz iyi olur. Kafanı dağıtırsın. Hem bugün cuma... Gelir misin diye sormadım'' diye gülümsedi.

-Beni tanıyorsun ama değil mi abicim. 'Hayır' der miyim?'' diye kollarımı her iki yana açtım. Abim bi kere daha sarıldı. ''Tanımaz mıyım? Ben senin ruhunu bilirim'' dedi.

-Hadi güzelim ben kaçıyorum. Akşama hazır ol. Kendini yorgun hissedersen gitmeyiz ama iyi olursan bir güzel eğleniriz. Telefon açık, istediğin zaman ulaşabilirsin'' dedi. Çantasını kaptığı gibi odadan koşarak çıktı.
Saate baktım. Daha çok erkendi. Biz bu saatte kahvaltı yapıyor olurduk. Acaba neden bu kadar erken çıktı? Peki ya odanın önündeki gölge? O kime aitti? Abim de bu gölgenin varlığından haberdardı ama benim de fark etmemi sağlamıştı. Kapıya baktığımı görünce hiç dönüp bakmamıştı. Birşeyler oluyordu...
- Günaydın!''
Kapının önünde teyzem vardı. İşe gitmek için giyinmişti. Her zamanki gibi iş kadınları modundaydı. Beyaz bir gömlek, dekoltesi hemen göze çarpıyordu. Siyah bir pantolon ve siyah, sivri uçlu topuklu ayakkabılar. Topuğun da maşallahı var. Öyle uzun ve ince ki! Nasıl yürüyebiliyor şaşıyorum.

-Günaydın'' Yatağımdan kalkıp dolaba yöneldim. İçinden üstüme giymek için birşeyler bulmaya çalıştım.

-Ne yapıyorsun?''

-Üstümü giyeceğim.''

-Sen hastasın ve yatman gerekiyor küçük hanım. Akşam abinle arkadaşlarınla dışarı çıkacaksan dinlenmelisin.'' dedi yanıma gelip elimdeki bluzu aldı ve dolaba koydu. Kapıları kapattı. ''Şimdi yatağına geç ve yat. Birazdan Zeynep ablan kahvaltını getirecek sonra da ilaç saatin gelcek. Bugün Zeynep ablanın sözünden çıkma. Yeterince başıma dert oluyorsunuz bir de hastalığınızla uğraşmak istemiyorum. ''
Hızlı adımlarla kapıya yöneldi. Tam kapıdan çıkacağı anda başını çevirip bana baktı.

-Timur neden bu kadar erken çıktı bugün?'' Teyzeme de söylememiş demekki.

-Bilmiyorum, sormadım,'' dedim. Teyzem sinirlenmeye başladı. ''Herkes bu evde başına buyruk mu yaşıyor? Abinle biraz ilgilensene, ne yaptığını sorsana! Nasıl kardeşsiniz siz?''
-Bunu bana söyleyebilecek en son kişi sizsiniz ! '' dedim. Teyzem bu sefer kapıyı tutup bana döndü.

-Anlamadım? Ne demek bu?''

-Hiç... Sadece siz benim için fazla birşey ifade etmiyorsunuz. Söylediklerinize dikkat etmelisiniz. Abimi sizden daha çok düşünüyorum. Sadece bir gün bana neden erken çıktığını söylemedi diye 'nasıl kardeşsiniz' deme hakkına sahip değilsiniz!''
Bu kadar cesurca konuşmazım. Abim hep böyle konuşurdu teyzeme karşı. Ama artık ben de abime benzemeye başlamıştım. Ve bu olumlu birşeydi. Konuştuğum kişi sıradan bir yakınım değildi. Ailemi yok etmiş, güçleri alınması gereken düşmanımdı. Sadece o bunu bilmiyordu. Eminim onun da bazı planları vardı.
Teyzem birşey demeden odamdan çıktı. Söylediklerim için pişman değildim. Hakediyordu.
Yastıkları arkama koyup, onlara yaslanıp yatağımın içinde oturdum. Acaba egzersizlere ne zaman başlayacağız?
Gözlerim balkon kapısından içeriye süzülmüş, zayıf güneş ışınlarına dalmıştı. Her ne kadar zayıf ta olsalar gözlerimi kamaştırıyordu. Pencereden balkonun içini rahatlıkla görebiliyordum. Gece Tolga ile o küçük masanın başında konuştuğumuzu hatırladım. Ona sarılmam, onun bana sarılması... Balkonda gecelemesi... Balkonda... Tolga!!! Bunu tamamen unutmuştum. Tolga balkonda yatmıştı. Belkide hala orda yatıyordu.
Yatağımdan fırlayıp balkona koştum. Gece Tolga yatabilsin diye masayı sağa koymuştum. Ama şimdi masa her zamanki yerdeydi.
[Tolga?]

[Evet? Günaydın bu arada! Uyandın mı?] diye cevap verdi. Sesi gayet enerji dolu ve tazeydi. Sesini duymamla benim de içim mutlulukla doldu.

[Günaydın! Sen... Nerdesin?]

[Nerdeyim? Nerdeyim? Valla şu anda elime basıyorsun] Anında geri çekildim. Ama masanın önünde duruyordum ve bu bana çok manasız gelmişti.

[Emin misin?] Bu bir şa-kay-dı! Kesin!

Tolga güldü, [ Tamam, şakaydı. Okuldayım.]

[Yaaa!!!]

[Abin geldi. Bugün herkes gelmeden toplandık. Birazdan toplantımız başlayacak. Bugün cuma ya? Bu gece ve cumartesi-pazar egzersizlere başlayalım diyoruz. Bu yüzden erken çıktık.]

[Timur bana söylemedi]

[Heyecandandır o! Şimdi toplantı başlıyor. Akşam görüşürüz Ninacığım. İyice dinlen! ]

[Peki! Görüşürüz]

Devam Edecektir!

İlk yorum benden o.O
Süpeeer! Tolga da esprili kişilikmiş xD
Tahminlerim doğru çıkmadı ama olsun xD Acaba hangi filme gidicekler.. Kesin gerilim felandır xD Gidip gidemeyecekleri de var tabi xP
Süpersin kuzucann, devam ^^

Teşekkür ederim Begümcüğüm! Ama yine de bitmeli bu seri. İyi veya kötü, bi şekilde.
Beril'ciğim ( *-* doğru mu yazdım acaba? ) yorum için teşekkür ederim. Yeni hikaye alışık olduğumuzdan farklı birşey olacak. Değişik birşey. Kendi düşüncelerime ve kişiliğime ters gelen bir konusu olacak. Bir de başkalarının açılarından yazmayı düşünüyorum. Kendimi onların yerine koyup onlarmış gibi... Yeni hikaye var zaten
Ben hikaye yazmadan duramam kiiii