kıymazsınız değilmi ? Zeynep abla gitti Egede gitmesin (hala katipmış gibi hatırlıyorum bu fanfici de hala arıyorum arasıra şu kitabı buliim de sonunu okiyim diye ne kadar acayib değilmi ?)

Kıyamayız tabiiii!!!
Yeni bölüm çok yakında burda-da önce bi Emineyle buluşalım da sonra rahat rahat yazarım!!!

Ege acıyla bağırıyordu.
Tolga Ege'nin bağırışına bakınca fırsatı yakalayan ikinci gölge hamlede bulundu. Tolga'yı karnından yaraladı. Tolga iki adım geri gitti sendeleyerek.
Artık ikisi de yaralıydı. Elimde yanan kızgın aleve baktım. Benim sıram gelmişti. Benim de birşeyler yapmam gereti. Aklıma anime sahneleri geldi. Son anda arkadaşlarına yetişen ve arkadaşlarının yaralanmasıyla kendisinde güç bulan kahramanlar gibiydim. Dudağımın kenarından yukarıya hafif bir gülümseme oluştu. Tolga'nın zar zor ayakta duran bedeni ve yerde yatan, can çekişen Ege'ye rağmen gülümseyebiliyordum.

Hızlı adımlarla Ege'yi tutan gölgenin yanına gittim. Yanına yaklaşmaya başladığımda koştum ve kolunu yakaladım. Avucumdaki kızgın alevi onun koluna soktum. Sağ elini birden Ege'nin omzundan çıkardı. Etrafa kanlar sıçradı. Ege inleyerek bayıldı.

Gölge vahşice bağırıyordu. Kolunun içindeki alevi yok edemiyor, çıkaramıyor hiç birşey yapamıyordu. Vücüdü toz olarak yok olmaya başlamıştı. Koluyla, büyük bir hava akımı yaratarak beni karşı duvara fırlattı. Toz kalkmaya başladığında Tolga'yı kapı eşiğinde bir dizinin üzerine çökmüş durumda gördüm. Ege'yi göremedim...

- Ege?'' diye seslendim. Hemen ayağa kalkıp etrafıma baktım ama etrafta oluşmuş toz yüzünden kapı eşiğini ancak görebiliyordum. Tolga ayağa kalkıp arkasına döndü. Karnını tutuyordu.
-Gittiler... Ege orda bir yerde olmalı'' diye bana doğru yürümeye başladı.
-Sen iyi misin? Karnın- ''
- Küçük bi yara. Kerem icabına bakar. Ege'yi bulmaya çalış onunki daha kötü'' dedi.
Etrafa bakıyordum ama yine birşey görünmüyordu. Ellerimle tozu dağıtmaya çalışıyordum. Tahminen Ege'nin bulunduğu duvara doğru yürüdüm. Ayağıma birşey çarpınca eğilip dokundum. Bu Ege'nin ayağıydı.
-Ege? Ege iyi misin? Ege ?'' El yordamıyla yüzünü buldum. Tepki vermiyordu.
-Buldun mu?'' dedi Tolga. Öksürmeye başlamıştı. ''Buldun mu onu?''
-Evet, evet ama cevap vermiyor. Ayrıca kötü yaralanmıştı. Burda hiç birşey görünmüyor!'' Sesim titriyordu. Ege'nin durumu çok ciddiydi. Yarası derindi ve kanıyordu. Kan kaybından endişeleniyordum.
- Bayılmıştır, onu buraya taşıyabilir misin? Oraya gelmem biraz zor olur.''
-Tamam deneyeceğim.'' dedim. Ege'yi omuzlarından tutup çevirdim. Sal omzuna dokunduğumda sıcak bir ıslaklık bulaştı elime. Bu sefer koltuk altlarından kavrayıp ışığa sürükledim Ege'yi. Çenem omzuna dokunuyor ve sıcak kan kendimi daha da kötü hissetmeme neden oluyordu...
-Ege? Ege cevap ver!'' diye kulağının dibinde sık sık onu uyandırmaya çalıştım. Tozun ortasından Ege'yi sürükleyerek kapı eşiğine yakın bi yere taşıdım. Tolga hemen çöküp Ege'nin nabzına baktı.
-Baygın...'' omzuna baktı. Onu sürüklediğim yerden buraya kadar kan bulunuyordu yerde. Kolu tamamen kan içindeydi.
-Tolga... Tolga hastaneye gitmeliyiz! Durumu çok kötü!'' dedim endişeyle.Tolga karnını tutarak, '' mümkün değil!'' dedi.
-Neden? Kan kaybediyor! Durumu çok kötü, o ... O ölebilir!''
-Bir sus Nina! Bir sus! Diğerlerine ulaşmaya çalışıyorum'' diye kızdı.

-Nina?''
-Tolga?''

Bağıranlar Raven ile abimdi. İçeriye önce abim girdi. Neredeyse ayağı kayıp düşecekti. Nefes nefese, '' neler oluyor burda? '' diye bağırdı. Yerde kanlar içindeki Ege'yi ve yan tarafta yatan Zeynep ablayı gördü.
-Ege? Zeynep abla? Nasıllar? '' Her ikisine bakıp duruyordu. Kerem Timur'u iterek Zeynep ablaya koştu. Yanına çömelip nabzına baktı. Birkaç saniye olduğu yerde kaldı. Sonra yavaşça ayağa kalktı. Şok olmuş, donuk bakışlarla Raven ve Timur'a döndü.
-Gitmiş...'' dedi. Abim ve Raven birbirlerine baktılar. Kerem'in üzgün bakışları Ege'ye kenetlendi.
-O da gitmedi değil mi?'' dedi. Sesi ağlamaklı ama sertti. Tolga, ''hayır dostum!'' dedi. Tolga hemen onun yanına çöktü. Elini Ege'nin omzuna tuttu. Kerem'in avucunda turuncu, sıcak ve değişik bir ışık belirdi. Ege'nin yarasını kapatmaya başladı.

Abim şoka girmiş gibiydi. Zeynep ablaya baka kalmıştı. ''Timur?'' diye seslendim. Ama abimin kıpırdadığı yoktu. Raven'a baktım endişeyle. Raven elini Timur'un omzuna koydu. Ancak yine bir tepki vermedi. Tolga da başını kaldırıp abime baktı.
-İyi misin abicim?''

-Ölmüş...'' dedi. Kısık sesle, '' öldürülmüş...''
-Timur-''
-Suçu yoktu onun. Köleydi burda, beni ve Nina'yı korumaya çalışıyordu. Öldürmüşler onu'' Sesi gittikçe yükseliyordu. ''Öldürmüşler onu! Adi korkaklar! Öldürmüşler!'' diye yandaki duvara yumruğunu vurdu.
Tolga zorlukla ayağa kalktı, ''abicim-''
-Öldürmüşler onu Tolga! Savunmasız bir genç kadını öldürmüşler! Suçu yoktu onun! Bunu bilmeliydik! Böyle olacağını anlamalıydık!'' Abim kendinden geçmişti. Sesi inanılmaz derecede öfke ve isyan doluydu.
-Timur!''
-Onların hepsini öldüreceğim! Hepisini!''
-Timur, abicim kendine ge-''
- Herifler gelip aramızdan birini aldı, parçaladı ve önümüze attı!''
-Abi bi otur şuraya!''
-Ne sanıyorlar lan kendilerini? Onlara da bu-''
-Timur!''
-Onların canını da en az benimki kadar yanacak! Önce teyzemi öldüreceğiz! Sonra da o adi köpekleri!''
-Timur yeter! N'olur!'' diye bağırdım. Abim değişmişti birden. Onun bu hali beni korkutmaya başlamıştı. Bu kadar ani bir değişim beklemiyordum ondan.
Ege gözlerini açmıştı ve yarası da kapanmış durumdaydı. Kerem de Zeynep ablayı kaybetme şokundan çıkamamıştı. Hiç sesi çıkmıyordu öylece oturuyordu yerde. Kendinde olan Raven , Ege ve Tolga vardı.
-Timur, bak bizim suçumuz değildi bu''
-Onun suçu da değildi!'' diye bağırdı.
-Değildi ama yapacak birşey yok... Sakin olmaya çalış! ''
- Nina, nasıl sıradan birşeymiş gibi davranabiliyorsun? Zeynep abla artık yok! Yok! Ya-şa-mı-yor! ''
Son sözcüğü heceleyerek söylemişti bana. Kafama girmesini istercesine.
- Ben kendime hakim olmaya çalıştım Timur. Senin de böyle yapman gerek! Sakin ol biraz! ''
-Sana inanamıyorum! Nina...''
-Ya yeter ya yeter! Sakin olmanı sağlamaya çalışıyorum. Sense kalkıp daha da agresifleşiyorsun! Kendine gel artık. Zeynep ablanın öldüğünü ben de biliyorum ama içimde tuttum. Senin gibi kalkıp etrafımdakileri üzmedim. Çok öfkelendin biliyorum ama artık yeter!!! ''

Bütün gücümle ona bağırmıştım. ''Sen bu grubun lideriysen hepimizden daha güçlü olmak zorundasın. Böyle hemen yıkılacaksan lider olma! Güçlü ve her olayda soğukkkanlı olmak zorundayız. Ama siz benden daha güçsüzsünüz!''

-Nina! ''
-Ne var ya? Hepiniz çökmüşsünüz işte! Güçlü olmanız gere-'' Sözcüklerin sonunu getiremedim. Çünkü ben de artık çökmüştüm. Yorulmuştum, bitmiştim. Sinirlerim iyice bozulmuştu.
Koşarak odama çıktım. Kapıyı kilitledim. Daha sonra balkon kapısını da kilitleyip perdeleri çektim.
Kendimi yatağa attım. Yastığa yüzümü gömüp ağlamaya başladım...

uuuuu... süper bi bölüm (bölümde olanlar diil tabi bazı lazlar çarpıtmasın dediklerimi!) nina bayaa güzel parladı yannız hele Timur tam psikopata bağladı! klavyene sağlık animegirl süpersin gene

Teşekkür ederimmm t1ber1um! (Yalnız ismini bilsem sana isminle hitap etsem. Nickini yazmak yada kopyala yapıştır yapmak uzun oluyor )

Seni hikayenin içine sürükleyebilmeyi biraz olsun başardıysam çok mutlu oldum

Sarp ben animegirl bende senin ismini alabilirmiyim ? (bide gerçekten çok tebrik ederim seni boyle bir fanfic yazdığın için beni gerçekten çok güzel bir fanfic olmuş! )

Tabiki Adım Seda!
Hem böyle daha kolay olur bizim için. İsimle hitap etmek. Bi de ara sıra Seda,Seda diye sıkılırsan Yukiko da diyebilirsin. Sınıfta artık öyle bi alışmıştım ki herkes, hoca seda deyince herkes Yukiko burda derdi. Ay eski sınıfımı özledim... Ya cidden bugün bnde bi tuhaflık var en ufak bişeyde sulu gözlülük ...

Yeni bölümü yazdım. Hazır bekliyor. bugün mü koyayım yarın mı?

eh bana da ara sıra asabiyet rüzgarları vurur o kadar sıkılınılıcak (yanlış mı yazdım ?) bişey değil güzzeeelll bir uykunun halledemeyeceği şey yoktur! (seda, yukiko , seda, yukiko) tama unutmam artık saol

ben gidip önce bi duş alayım sonra da derin bi uykuya dalayım. Gerçi bu saatte nasıl uyulur bilmiyorum ama duştan sonra kesin uyurum
Tavsiye için sağol, cidden biraz uyumam gerekiyor galiba...