fiyuuu bir solukta okumaya nefesim yetmese de birkaç solukta bitirdim tüm bölümleri.
artık şunu söyleyebilirim ki fanfic'de takip ettiğim hikayelere bir yenisi daha eklendi.biraz geç oldu ama olsun

ve nico gitti hiç tahmin edemeyeceğim bir geçmişle geleceğe doğru her neyse biraz daha konuşsam felsefe yapıcam hocadan etkilenmiş ollsam gerekXD
adlında ben o adamın niconun güçlerinin alıp onu öldüreceğini sanıyordum hani sonuçta onunda kaç adamı bizimkiler tarafından öldürüldü
sonra bizim en sevdiğimiz kadını öldürdüler bize güçlerinizi verin hiçbirşey olmamış gibi yaşayın hayatınızı doya doya dedi resmen yerin kulağı vardır derler ya adam hemen fırladı aldın nico'nun güçlerini XD
inanılmaz ay ben yine başladımXD
ellerine sağlık şeker uzun uzadıya okudum devamını

Bay Koda ile birlikte ikinci bir düşmanı daha var onların. Eğer Bay koda Zeynep ablayı öldürmeseydi, diğer düşmanlar ele geçirip Bay Koda2ın eriştiği bilgilere erişirlerdi.

Hala ikinci düşmanları bizim kahramanları bulamıyorsa bu zeynep ablanın ölümü saesindedir. Ancak ortadaki durumun farkında olan bizimkiler buna ses çıkarmıyorlar. Zaten eğer devam kararını alırlarsa Bay Koda'yı öldürerek intikamlarını alacaklardır

Cidden mantıklı yorumlarda bulunuyorsun Begümcüğüm. Ama bunları açıklamama çok var bölümlerde. birazcık sabır


Ayyyy Hizashiiii!!!
Çok şaşırdım! Hoşgeldin!!!! Teşekkür ederim!!

Maron çok bencilsin
Nina'yı gebertirsem hiç üzülmeyeceğe benziyorsun
Merak etme bizim yakışıklı çocuklarımıza bişi olmayacak!

sağol yukicim sorularıma cevap buldum valla hadi yeni bölüm isteriz

Tolga Nicole gidince iyiden iyiye sessizleşti. Bakışları donuk ve anlamsız, bir kenarda öylece yerdeki taş ve çimenle oynarak geçirmeye başladı günlerini. Hiç birimizle konuşmuyor, hep yalnız başına dolaşıyordu. Eski duyarlı, düşünceli ve sempatik Tolga artık soğuk ve düşüncesiz biri oluvermişti. Bir kenarda birikmiş anıları açığa çıkmıştı. Tam bir ruh kargaşası içinde, ruhsal kasırgada ordan oraya savrulup duruyor, tutunacak yer arıyordu. Ama maalesef biz o tutunacak kişilerden değildik. Yani Tolga'nın görüşüne göre. Bu yüzden onu biraz kendi haline bıraktık, her ne kadar onun için çok endişlensek te!

İki gün geçti. Yorgunluktan ve ve uzun zamandır uyuyamadığımız o huzurlu uykumuz nedeniyle, sadece yatıp dinlenerek geçiriyorduk zamanımızı. Zor da olsa kendime geldiğimde, ''abi?'' dedim.Timur uyku sersemi ''hı?'' diye karşılık verdi. Başım göğsünde, abimle yatmıştım. Üstümüze çantalarda bulduğumuz giysileri örtmüştük. Ağacın kocaman köklerinin altında yatıyorduk. Çantaları yastık yerine, içindeki giysileri de battaniye niyetine kullanmıştık. Tolga solumda, Revan abimin yanında,Kerem ise en kuytu köşeye çekilmiş horul horul uyuyordu.


-Biz ne yapacağız?'' dedim. Abim uykulu uykulu başını benim olduğum tarafa çevirdi. Dudakları alnıma değdi. Hafifçe saçlarımı öptü.

-Şimdi bunları düşünme'' dedi alçak bir sesle. Diğerlerini uyandırmak istemiyordu.

-Düşünmeden edemiyorum. Bu gidişle delireceğim!'' Abim tamamen bana döndü. Beni iyice kendine çekip sarıldı.

-Düşünmemeye çalış''

-Peki ya...''

-Nina...'' dedi derin nefes alarak,''uyu artık. Sonra konuşuruz. Uyumaya çalış. Herşey yoluna girecek canım''

Herkes bu kadar rahat uyurken ben bir türlü uyuyamıyordum. Uyumamak için kuş bakışıyla bir sorun yoktu. Yorgundum, abimin yanındaydım ve üşümüyordum. Aç ta değildim. Ama içimde huzursuz bir merak vardı. İçimi kemiren huzursuz, huysuz bir merak! Abim konuşmuyordu. Ben de mecburen gözlerimi kapattım. Abimin kokusunu duymayalı sanki yıllar olmuş gibi, özlemle uykuya daldım.

Uyandığımda bizimkiler köklerin altından gün ışığına çıkmış, yuvarlak bir çember oluşturup toplanmış konuşuyorlardı.

-Uyuyan kraliçemiz uyanmış mı?'' dedi Kerem. ''Benden daha uykucusun''
-Uyuyayan prenses olsaydım, kraliçe deyince kendimi yaşlı hissediyorum'' Yüzlerinde hafif bir gülümseme oluştu.

-Gel Nina, artık planımıza başladık. Senin de bilmen gerekenler var'' dedi abim. gidip abimle Revan'ın arasına oturdum.
Timur büyük bir ciddiyetle:

-Biz... Biz devam kararı aldık'' dedi.
Tersi olsa şaşardım zaten. Biz devam etmeye mecburduk.

-Sen ne düşünüyorsun bu konuda?''

-Ne diyeceğim? Tabiki devam etmeliyiz. Ailemiz bize bu kadar güvenmiş yarı yolda bırakamayız''

-Zeynep Abla'yı da öldüren onlar. İntikamımızı alırız'' diye Kerem araya girdi. ''Yanlarına mı bırakacağız?''

-Onur ve gurur her zaman öndedir bizim''

-Evet!''


Karar verilmişti. Devam edecektik!!!

-Peki planınız nedir?'' Herkes bi anda sustu. Ege yerdeki çimenleri yolmaya başladı.

-Eee? Kimse konuşmayacak mı? Yoksa planınız yok mu?'' Timur kolunu omzuma attı. '' Planımız var ama karşı çıkacakmışsın gibi geliyor''

-Anlatın amaaa!'' diye kızdım.

-Pekala,'' dedi Kerem. ''Gruptaki herkeste güç var''

-Öhhüm öhhüm'' dedi Ege kendi kendini işaret ederek.

-Pardon birader. Gruptaki çoğu kiinin gücü var. O güçleri tek bir kişiye yüklicez ve o kişi dünyanın hakimi gibi aşırı, tahmin edemeyeceğimiz kadar büyüklükte güç sahibi olacak. Böylelikle Bay Koda'yı da ortadan kaldırıp yolumuza devam edeceğiz.''

-Tek bir endişemiz var o da tüm güçler yüklersek o kişinin bunu kaldıramaması.'' diye Revan ilavede bulundu.

Sessizlik...
Düşündüm, düşündüm. Bu güçlerin tamamını bir insanın taşıyıp taşıyamayacağını. Mantıksal olarak güçlerin hepsini bir isanın bedeni kaldıramaz.

-Sustun''

-Gücü iki kişiye dağıtmaya ne dersiniz?''

-Olmaz ! Aramızdan sadece bir kayıp verebiliriz. İki kayıp fazla olur'' dedi Timur.

-Ama böyle de bu kişiyi daha yolun başında kaybedebiliriz. Savaş sırasında kontrolden bi çıkarsa bütün dünyayı yok edebilir. Yada tüm insanların psikolojisi üzerinde farkında olmadan hasarlara neden olabilir. Belki de bilmediğimiz başka bir felakete bile sebep olabilir. O zaman vicdanınız rahat edebilecek mi?''

-Haklısın Nina, ama aramızdan iki kişiyi alamayız!!!''

-İyi de bu kişi kim?''

Yine sessizlik...


-Kim dedim!''

-Ben''

Ne diyeceğimi ne yapacağımı bilemedim. Nasıl? Biliyorum bencilce bir düşünceydi ama nasıl buna bir tepki verebilirdim ki?
Hayatta tek kalan yakınım Timur, abimdi. Timur'a birşeyin olmayacağı garanti değildi. Dayanamayabilirdi de!
Gözlerim doldu. Abim de:

-Ben de bundan korkuyordum işte. Ağlama be güzelim. Merak etme kimseye birşey olmayacak! Sana abinin ne kadar güçlü olduğunu ve sonuna kadar nasıl mücadele ettiğini kanıtlayacağım'' diye sarıldı.

-Ama ... Ama benim senden başka yakınım yok! Hayatta tek güvendiğim, sığındığım, huzur içinde olduğum sensin. Beni bırakırsan ben nasıl yaşıcam?'' Timur saçlarımı okşayıp öptü.

-Hiçbir şey olmayacak bebeğim! Biz kazanacağız!!! Biz görevimizi yerine getirip, gurur ve onurumuzla yaşayacağız''


Denemeye değer demeye değer bir çözüm buymuş meğer!!!

Vay Nina'm vah XD Kıza çöküntü üstüne çöküntü yaşatıyorsun be Yukikoo
Eline klavyene sağlık pek güzel yazmışsın yine.

Gene güzel bir bölüm olmuş Hadi bakalım ne olcak. Bizi fazla merakta bırakma

yazık tolgaya dut yemiş bülbüle dönmüş cinsine benzettimXD ben bizimkilerin aldığı kararı duysaydım bay coda ve adamları olarak hemewn atlar savunun ulennn bay cado geliyo siperlerinizi alın derdim XD komedi ya neyse sedacım ellerine hayaline sağlık

Güzel bir bölümdü...
Şu Nina'ya bayağı acır oldum ya...
Timur'a birşey olmaz umarım...
Son söz de çok hoşuma gitti hani...
Devamını bekliyorum.....