Harikasın Seda'cığım. Bölümleri tekrar tekrar okudum ve yine çok beğendim.

Gerçekten Seda'm hayalin süper. İki yaşlı nine Yine birlikte cadılık yaparız, yaşlansakta vazgeçmeyiz Bastonlar filan süper Savaşcı nineler düşünsene böyle bir hikaye yazarmış. Ya dşünüyorum da biz yaşlansakta yine de hikaye yazmaktan vazgeçmeyiz

Teyzemdeydi bir süredir yeni geldim. Hikayene girdim canımcım. Devamı çabuk gelsin.

Olağanüstü Güç Ortaya Çıktı

Pazartesi günü kursa katılmadığımızı anlatmıştım sana.
Abimle bir karar aldık. Okul çıkışlarında kurs binasına girecektik ama derslere girmeyecektik. Eninde sonunda teyzem öğrenecekti ama kursa gitmek isteyip istemediğimizi sorsaydı böyle olmayacaktı.
Okulda ikinci haftamız başlamıştı. Türkiye'de yaşayalı ise nerdeyse bir ay oluyordu. İnsanlara, ortama, sokaklara alışmaya başlamıştım. Yaşadığımız evi artık benimsemiştim.
Ancak ikinci haftanın ortalarına doğru herşey karıştı.

Teyzem genelde evde olmaz biz okuldan geldiğimizde. Akşam yemeğinde karşılaşırız ve her zamanki gibi soğuk geçer yemek faslı. Kimse konuşmaz. sofrada bir tek benim ve Timur'un bakışları konuşur. Tuzu uzatması için göz kırpar, ekmeği vermesi için bakışlarımızla ekmeği işaret eder dururuz. Gıkımız çıkmaz.

Ama o gün teyzem alışılmışın aksine evdeydi. Sinirli ve öfkeli...
Kapıdan içeri girer girmez Zeynep abla telaşlı halde çantalarımızı aldı. Bir yandan da salon kapısına tedirginlikle bakıyor ve bize haber veriyordu.

- Teyzeniz evde, aman dikkatli olun. Sizinle konuşacağı varmış,'' durdu , '' ne halt yediniz bakayım? Kadıncağız çok sinirli!'' dedi. O sırada salon kapısında teyzem göründü. '' Geçin içeri, konuşacaklarım var'' dedi.
Eyvah!
Şimdi yandık!
Sonunda öğrenmiş, kesin!
Salona geçip oturduk. abim teyzeme yakın koltukta ben de abimin sağında oturuyordum. Kimse konuşmuyordu.
Sessizlik...

-Kursa neden gitmiyorsunuz?'' diye sordu teyzem. Sesi yılan tıslaması gibi çıkıyordu dişlerinin arasından.

- Gittik'' dedi abim. Teyzem ayağa fırladı. '' Bana yalan söyleme! Gitmemişsiniz!''
Öyle bir fırladı ki, oturduğum yerde sıçradım.

-Kursa gittik dedim. Ama derslere girmedik.'' Hayret , abim öyle sakindiki! Yada bana öyle geliyordu.

- Ben sizi oraya neden yolluyorum o zaman?''

- Bilmiyorum''

- Timur!'' diye bütün evi titrete titrete bağırdı teyzem. ''Bana doğru düzgün cevap ver.''

- Bizi oraya yollayan sizsiniz. Ben nerden bileyim neden gönderdiğinizi. Ama bildiğim birşey var. O da okula zor yetişiyoruz. Bir de siz istiyorsunuz diye ders dışı kurslara gidemeyiz. Yetişemeyiz''

- Yetişmek zorundasınız!'' dedi teyzem kararlı bir sesle.
Bu sefer sinirlenen ve ayağa fırlayan abim oldu. '' Yetişemeyiz! Biz robot değiliz. Herşeye de siz karar verecek değilsiniz. Biraz da bize sorun'' Teyzemin gözleri büyüdükçe büyüyor, açıldıkça açılıyordu. arkasındaki Zeynep abla ise korkuyla ''sus'' işareti yapıp duruyordu.

- Siz bana karşı mı geliyorsunuz?''

- Sizin bakış açınızla, evet, karşı çıkıyoruz'' dedi abim. Yumruğunu sıkmış, dik dik teyzeme bakıyordu. Teyzem bakışlarını bana çevirdi, ''Nina?''

- Evet, Svetlana teyze. Abim haklı. Biraz bize de sorsanız. Yorulur muyuz? İster miyiz...'' Teyzem bana doğru iki adım attı ve bağırmaya başladı.

-Size mi soracağım? Ha? Size mi? Neden? Şimdiye kadar kardeşim sizi bodrumlarda süründürdü size birşey sordu mu? Ben sizi süründürmüyorum buna şükredeceğinize kalkmış bir de soracaktınız diyor. Kimse bu evde benim söylediğim kurallar dışına çıkamaz. Kursa gidilecek!'' arkasına döndü ve salon kapısına yöneldi.

-Gitmeyeceğiz!'' dedi abim. Zeynep ablanın ağzı açıldı, şaşkın halde abime baktı. Teyzem bir an durdu sonra döndü, abime yaklaştı.

- Ne?''

-Gitmeyeceğiz'' diye tekrarladı abim. Teyzem bir iki saniye abimin gözlerine baktı ve birden ortada büyük bir rüzgar esmeye başladı. Daha sonra şiddetli bir gürültü. Toz yavaş yavaş geçince teyzemi görebildim. Ama Timur yoktu!
Timur'u aramak için etrafı tararken, duvara dayanmış nefes almaya çalışırken gördüm onu. Dehşete düştüm. Abimin başından göğsüne kan akıyordu. ''Timur!'' diye çığlık attım ve yanına koştum. Yüzüne bakmaya çalıştım ama Timur sanki nefes alamıyormuş gibi yumruğunu sıkmış ve öksürüyordu. ''Timur!'' diye dürtüklemeye başladım ama hiç bir tepki vermeden kucağıma düştü başı.
Korkuyla teyzeme baktım.

- Sen de ister misin Nina? Senin de kafanı patlatayım mı? Kaç kere uyardım sizi. Benim kurallarıma uyun diye''

- Efendim... Lütfen, onlar çok güçsüzler ve...'' diye araya karışan Zeynep ablaya,'' Zeynep! Hemen çık dışarı!'' diye kovdu. '' Size kim olduğumu göstermemin zamanı geldi de geçiyor bile'' dedi.
Teyzem elini boğazıma doğru tuttu. O kadar uzaktan ne yapmaya çalıştığını anlayamadım. Ama birden teyzemin elini boğazımda hissettim. Uzakta duruyordu ama sanki görünmez eli boğazımı sıkıyordu. Kurtulmaya çalıştım ama çekeceğim bir el yoktu. Görünmezdi eli.

- Boşuna uğraşma Nina. Elimden kurtulamazsın. Senin bende olan gücün yok. Olmayacak ta! '' derken hafifçe yukarıya , havaya kaldırıldığımı hissettim. Nefes alamıyordum. Öyle uğraşırken yerde yatan ve başından yere akan kanlı abimi gördüm. '' Bundan sonra bana saygısızlık gösteremeyeceksiniz. Her dediğimi yapmak zorunda kalacaksınız. Tıpkı Zeynep gibi'' dedi sallandım ve birden karşı duvara fırlatıldım.
Duvara çarpıp yere yuvarlandım. Doğrulmaya çalıştım. Bir yandan nefes almak için uğraşıyordum. Dizlerimin üzerine kalkamıyordum, titriyorlardı. Yanıma geldi ve çenemi tuttu.

- Annenin yaptığı hatayı yapmaman için uğraşıyordum. Ama görüyorumki kafanda değiştiremeyeceğim bir program bulunuyor. Yazık! Ben de kızı akıllı olur sanıyordum'' dedi.

- Annemin senden daha akıllı olduğu kesin. Şu anda yaptıklarınızla bir sonuca varamayacaksınız bunu bilmiyorsunuz'' dedim. Gözleri kısıldı,'' bu yüzden mi baban anneni öldürdü?'' dedi.

- Babam annemi öldürmedi!!! '' diye bağırdım. ''Sizin uydurmalarınız. Annem sizden bin kat daha iyiydi. Sizden daha güzel ve nazikti. Siz sadece kendinizi düşünen bencilin tekisiniz!!!'' diye teyzemin yüzüne bağırdım.
Yanağımda yanma hissiyle birlikte yine o ağır güç beni nasıl olduysa kaldırdı ve arkamdaki duvar fırlattı. Kafamı ve sırtımı fazla hızlı fırlatılmamdan dılayı çok kötü çarptım. Ve kafamdan enseme kan akmaya başladı.

Teyzem elini kaldırdı, avucunda siyah bir bulut toplandı. İçinden küçük kırmızı şimşekler çıkıyordu. Avucundanki siyah bulutu bana doğrulttu. Son hızla elektrik yüklü ışık bana doğru gelirken ben, kımıldayamıyor yerimde gelmekte olan sonuma bakıyordum.
Acı bir çığlık attım!
Her yer simsiyah oldu.
Çığlığımı kimse duyamadı, sonsuzlukta kayboldu.
Karanlığın içinde hiç durmadan düşmeye başladım.
*************************************

bu bölüm çok ilçti ne teyze ya böyle teyze düşman başına hadi devam devam süper gidio

Yağmurdan Kaçarken Doluya Tutulmak

Gözlerimi açınca Timur'un endişeli bakışlarıyla karşılaştım. Kendime geldiğimi görünce, oturduğu yataktan kalkıp hemen yanıma geldi.
- Nina, canım? İyi misin? Bir yerin acıyor mu? Nasıl hissediyorsun?''
- İyiyim Timur,'' diyebildim. Bütün gücümü kaybetmiştim. Sanki teyzem tüm gücümü emmişti, yok etmişti. Sol elimi kaldırmayı düşündüm. Ama kolumu hissetmiyordum. Sanki kolum benim kolum değildi.
- Timur?!'' dedim korkuyla, '' kolumu hissetmiyorum! Hatta vücudumu da ...'' Timur sakin, '' bana da oldu. Teyzem tüm gücünü aldığı için vücudun uyuşmuş. Hissetmiyorsun ve hareket de edemiyorsun. Bir yarım saatte kendine gelirsin'' dedi.
Oh çok şükür! Bir an böyle kalacağım sandım!
- Timur?''
- Söyle canım''
- Teyzem nasıl bunları yaptı? Ben hayal mi gördüm? Seni ve beni bir el hareketiyle havaya kaldırdı, ordan oraya fırlattı''
- Hayal görmedin çünkü aynı şeyi ben de gördüm. Teyzeme güvenemeyeceğimizi söylemiştim sana. Ama böyle güçleri olduğunu bilmiyordum. ''
- İyide, bütün bunlar nasıl olur? Teyzem nasıl yapabildi bunları?''
- Onda değişik, insanlarda bulunmayan özel bir güç var''
- Nasıl? Anlamadım, nasıl bir güç?''
- Zeynep abla anlattı. Diğer insanlardan, senden benden ayıran özel bir güç varmış. Aynı zamanda teyzem de özel bir insanmış. Ama şimdi sen biraz dinlen, sonra uzun uzun anlatırım''
- Ya Timur, anlat çok merak ettim'' dedim ama abim battaniyeyi üzerime sıkıca örttü. Yanaklarımdan öptü ve kendi yatağına oturdu. Sırtını duvara dayadı ve parmaklıklarla örülü pencereye dikti gözlerini.
Teyzem de bizi bodrum katına kapatmıştı. Ama tek farkı bodrum loş bir yerdi. Yataklarımız vardı, bir masa ve küçük tuvalet odası. En azından yerde yatmıyorduk.

- Burda yaşayabiliriz . Dayımın bodrum katı daha kötüydü '' dedi Timur, dalgın pencereye bakarken.
- Neden buraya kapattı teyzem bizi?''
-Kaçmayalım diye''
- Timur, anlat artık. Ben iyiyim. Lütfen, çok merak ettim!'' Timur da anlatacaklarına karşılık vereceğim tepkiyimi merak ediyordu. Dayanamadı, yatağından kalktı ve benim yatağıma oturdu.
-Anlatacaklarım sana fazla fantastik gelebilir ama seni inandırmaya çalışmayacağım. Çünkü daha kendim inanmıyorum, seni inandıramayacağım.
Zeynep ablanın anlattığına göre teyzemin dünyayı bile yok edecek, sıradışı gücü varmış. Bu gücü elinde tutan da dünyada kimse kalmamış.Anlattığına göre Tanrı bin yıl önce dünyanın bir köşesinde yaşayan altı rahibe bu gücü paylaştırmış. Bir tanesine verilen güç bile dünyayı yok edecek derece güçlüymüş. Ancak verdiği bu güçler istenildiği gibi kullanılamıyormuş. Onlar günü geldiğinde dünyayı kurtarmak amacıyla kullanılacakmış. Senin anlayacağın süs olsun diye verilmiş rahiplere.
Yıllar geçtikçe rahipler kendilerinden sonraki rahiplere güçlerini vererek dünyaya elveda diyorlarmış...''
- Elveda derken?''
- Of Nina! Ölüp gidiyorlarmış işte.
Anneden veya babadan güçler çocuklara geçmiyormuş. Sadece o kişi kendi gücünü söylediği özel ve anlamlı sözlerle verebiliyormuş...''
- Ben hala o güç teyzeme nasıl ulaşmış anlamadım. O da mı rahip olmuş?''
-Hayır. Şöyle olmuş:
Rahipler arasında güce sahip olmayan bir tanesi o gücü almak istemiş. Kendi başına başa çıkamayacağından tanıdığı güçlü kişiye başvurmuş. Tabi o kişi de inanmamış ama kötü rahip ıspatlamış herşeyi.
Özel rahipler birbirlerini her gittikleri yerde koruyamayacaklarından bedenlerindeki güçleri çıkarıp, bir araya getirip özel bir odada sırayla korumaya karar vermişler. Yaşadıkları tapınakta yirmi üç rahip varmış, onlardan altısı da özel. Hepsi güçlerden haberdar bütün dünya dışında.
Her gün bir rahip sabahtan akşama kadar odada, gücün yanında oturup nöber tutarmış. Dualar edermiş. O gecelerden birinde kötü rahibin önderliğinde bir grup tapınağa saldırmış. İçerde yaşayan yirmi iki rahibi öldürmüşler. Gizli odayı bulmaya çalışırken, o gün koruma sırası kendisinde olan genç rahip, gücü kullanmayı bilmediğinden aklına gücü serbest bırakmaktan başka birşey gelmemiş.
Koruma kalkanını kaldırıp gücü serbest bırakmış, belki işe yarar umuduyla '' dünyanın herhangi bir yerinde yaşayn insanlardan bir kaçında saklan! Kendini ele verme. Seni mutlaka bulacağız!'' demiş. Güç odada döndükten sonra pencereden dışarı çıkıp gitmiş. Birkaç dakika sonra adamlar içeri girmişler. Genç rahibe gücün nerde olduğunu sormuşlar. Genç rahip yaptıklarını anlatmış. Grubun güçlü lideri öfkeden deliye dönmüş ve rahibi göğsünden bıçaklayarak öldürmüş''
- Yalan söyleseydi, canından kıymetli mi?''
- Anlattıklarım masal gibi geldi sanırım'' dedi abim sinirlenerek.
- Biraz öyle oldu Timur. Bunlara inanmamı bekleme. O güç dolaşırken teyzeme uğramış sonra değil mi? Teyzem de şu anda dünyanın hakimi ama kimse bilmiyor. Büyük macera''
-Nina! Bunlar gerçek!''
- Teyzemin yaptıkları garipti ama biz abarttık. Anlattıkların gibi birşey ise dünyada olamaz. Ben küçükken inanırdım bu masallara. Şimdi bana fantastik bir öyküden başka birşey gibi gelmiyor.'' Abim sinirlendi.
- Bu güç annemde de vardı, babamda da.''
- Bize neden hiç söylenmedi. Annem babam bizden birşey saklamazdı. Bize yalan söylemezdi.''
- Onlar bunu açıklasaydı bizim başımız belaya girerdi. O gücü elde etmek isteyen büyük bir şirket teyzemin peşinde''
- Nerden biliyorsun?''
- Zeynep abla söyledi. Şimdiki zamanda oluşmuş bir şirketmiş. Bu gücü kendi amaçları için kullanacakmış. Teyzemin peşindeymiş. Bir kere teyzemi yakalamışlar. Son anda kurtulmuş. Sürekli her attığımız adımda neden bizden haberdar şimdi anlıyorum. Biz de tehlikedeyiz çünkü''
- Bizimle ne alakası var? Bizim güçlerimiz yokki!''
- Teyzeme karşı yem olarak kullanılmak isteniyoruz. Bizi kaçıracaklar teyzemi ayaklarına getirecekler''
- Of Timur! Nerden uyduruyorsun. Düştüğünde kafanı çok fena çarpmışsın galiba''
- Hayır! Bak, rahiplere o güç verildiğinde sonsuza kadar onlarda kalacak ve şahsi işleri için kullanılmak üzere verilmedi. Geçici bir süreliğine, hem sınamak hem de dünyanın geleceği için verilmiş. Teyzeme, anneme ve babama o güç geldiği gün bunların bilmeleri sağlamış . Herşeyi rüyalarında göstermiş. Annemle babam kendilerine verilmiş bir görevin olduğunu kabul etmişler ama teyzem kendi duygularına, isteklerine ve hayallerine karşı çıkamamış. Bin yıl sonra on beş yaşlarındaki üç çocuğa gelen güç daha sonra üç çocuğa daha gitmiş. Ama başka bir ülkeye. Hangi ülke bilinmiyor. ''
- Annemler on beş yaşındamıymış o zamanlar?''
- Otuz yıl önce, evet. Güç dünyaya bin yıl önce gelmiş. Bin yıl da korunmuş ama şimdiki zamanla geriye gidersek otuz yıl önce bu güç dağılmış dünyanın bilinmeyen taraflarına.''
O sırada kapı açıldı. Gelen Zeynep ablaydı. Bizi görür görmez yemekleri masanın üzerine bırakıp bize sarıldı.
- Vah gariplerim benim! İyi misiniz? Çok korktunuz mu?'' diye ağlamaya başladı.
- Neden bize hiç anlatmadın?'' dedi abim. Zeynep abla gözlerini silerek, '' anlatsaydım da teyzeniz öldürseydi beni. Kaç yıldır burda köle gibi çalışıyorum biliyor musunuz? Onun sırrını tesadüfen öğrendim. Ve o günden beri de burda tutsak gibi yaşıyorum'' dedi.
Şimdi anladım!
Okula gittiğimiz gün Zeynep abla nasıl dayanıyor teyzeme diye düşünmüştüm. Demek bu yüzdenmiş.
- Şimdi şu yemekleri yiyin ve iyice dinlenin. Yarın okulunuz var '' tam arkasına dönüp gidicektiki '' kursu da unutmayın sakın'' diye ekledi.
- Ne kursuymuş bu?'' Zeynep abla kızarak Timur'a baktı ''senin kıyameti kopardığın o kurs işte. Ona gitmek zorundasınız''
- Gitmicez valla. Ne isterse yapsın. Dövecek mi? Dövsün. Elimden geldiğince karşılık vereceğim'' Zeynep abla gözleriyle beni işaret etti:
- Nina'ya ne olacak düşündün mü a akılsız kardeşim!''
-Onu da korurum!''
- Kusura bakma Timur ama zor korursun. Teyzeniz dünyayı yok edecek güçte ona karşı koyamazsın. Sen en iyisi Nina'yı ölü görmek istemiyorsan söylediklerimi yap''
Ne?
Teyzem beni öldürür mü?
Timur bana baktı, ''pekala, istediği gibi olsun!'' dedi.
Zeynep abla dışarı çıktığında artık inanmaya başlamıştım. Teyzemde sıradışı güçler vardı. Bütün dünyayı yok edebilecek güç! Abimi öldürebilirdi, beni öldürebilirdi.
Onun her söylediğini yapmaktan başka çaremiz yoktu.
- Ben dayımlarda yaşamak istiyorum '' dedim. Abim gülümsedi, '' en azından bizi öldürme niyetinde değildi. Dövülmeye, itilip kakılmaya alışmıştık. Karşılık verdiğimizde bazen onu yeniyorduk. Ama artık öyle bile şansımız bile yok!''
- Yağmurdan kaçarken doluya tutulduk desene''
-Aynen öyle! Hadi gel yemek ye biraz. Soluk görünüyorsun''
Abimle soğuk bir bodrum katındaydık.
Dışardan gelen agresif gökgürültüsü ve gürültüyü bastırmaya çalışna yağmurun tatlı sesi geliyordu. Loş odada küçük bir masada sessizce, düşünceli iki kardeş vardı. Biri kurtulma umudunu yitirmiş, diğeri ise sonsuz inanç ve güçle doluydu.
Yukrdaki odaların birinde ise gün geçtikçe büyüyen nefretiyle, sonunda patlayacak hale gelen bir teyze vardı. Acımasız, vahşi, soğuk ve bencil.
Maskesini çıkarmıştı artık. Gerçek yüzü maskesinden çok çirkindi. Gerçek yüzü maskesinden daha acı vericiydi. Hayatta daha kaç kişi maskesini çıkaracak ve kalbimiz ağrıyacak, göreceğiz. Hayatta daha kaç kişi bizi hayalkırıklığına uğratacak, bizi darmadağın edecek yaşayarak öğreneceğiz!

devam devam süper gidio

Bu aralar ne zaman siteyi açsam temada Begüm duruyor. Çok hoş

sağol canım

çok güzel.. ilgİyle takip ediyorummmm

of bi an fiction değilde kitap gibi hatırladım kitap nerdeydi diye aranıyodum..sonra aklıma geldi..