Bölüm 9

Sinem bir kahkaha patlattı. Kızlar O'na dönüp bakınca susmaya çalıştı.
"Tamam, sadece komikti ve tutamadım işte." dedi kıkırdamaya devam ederek. "Yani ilk gelenler genellikle bunu yaşıyorlar ne de olsa."
"Tamam ya öylesine" dedi Sevde suratını asarak. "Yani sadece hoşlantı. Hoş çocuk, o kadar."
"Ah tabi.. Ona ne şüphe" dedi Burcu gözlerini irileştirip sahte bir şaşkınlık ifadesine bürünerek.
"Ne? Öyle ama."
"Öyle ama O sadece görünüşüyle acı çektirmeyi seven tiplerdendir. Doğru dürüst çıkmadı bile biriyle."
"Yaa " dedi Sevde şaşırmış bir yüzle. "Demek öyle. Ama daha senenin başından adı çıktı o Alev denen kızla."
"Eh" dedi Burcu alaycı bir tavırla. " Her sene böyle birileriyle adı çıkar ama hiçbiriyle ciddi birşey olduğunu görmedik dört yıdır."
"Peki..." dedi Sevde şüpheli bir ses tonuyla. "Enes?"
"Enes mi?" diye sordu Sinem. "Yiğit'in kankasını mı diyorsun?"
"Evet" diye cevapladı Sevde. Aklında binbir türlü düşünce geziyordu besbelli.
"O Elif'le çıkıyor" dedi Burcu hiç düşünmeden."Yiğit'in kardeşi yani.
"Yaa" dedi Sevde yavaşça. Hala daldığı alemden tam olarak çıkmış değildi."O'nu duymuştum. Şu kısa, siyah saçlı kız, değil mi?"
"Evet" dedi Sinem. "Neden öyle hoş birinin O'nun gibi saf bir kızla çıktığını anlamıyorum. Hem bence... O Yiğit'ten daha cazip."
"Daha mı cazip?" derken güldü Burcu elinde olmadan. "Nasıl yani?"
"Düşünsene Yiğit gibi duygusal değil, herşeyi kafasına takmıyor. Ve kesinlikle bu umursamaz ve havalı tavrı O'nu daha hoş gösteriyor."
Sinem biraz duraksadı ve "Tabi masum bir aşk istemiyorsan" diye ekledi.
"Kesinlikle" diyerek gülümsedi Sevde. Konuşmanın geri kalanını dinlememişti bile. Aklında onlarca fikir aynı anda dönüyordu ve bunlarla ilgilenmeyi kesinlikle düşünüyordu...

Eveeet biliyorum gene çok kısa oldu ve yazmayı düşündüğüm yere kadar yazamadım ama en azından artık daha sık yazıyorum di mi yani şu an için başka çarem yok lanet olası öss yüzünden internet yasağım var ve gördüğünüz üzere böyle kuytu saatlerde milleti uyutmadan bu işi yapmak imkansız gibi ama acayip eğlenceli:D

Whatever! Bir sonraki bölümde görüşmek üzere!

Ben de fen lisesi mezunuyum. Ancak biz lisede hiç Dallas dizisi çekmiyorduk.

ben ortamları tam bilmiyorum ama ne de olsa hikaye yani:D ama bazı kısımları gerçek ileride çıkacak bazı şeyleri araştırmıştım.. yani yanlış anlaşılmasın öyle fen lisesinde böle oluyo imajı vermeye çalışmıyorum öyle tesadüfen seçtim fen lisesini.

İki ihtimal var:

1- Fen lisesinde okuyorsun ve ben fen lisesindenim, zekiyim ama üstümdeki baskılardan dolayı yılmıyorum, hayata tutunmuyorum imajı vererek egonu tatmin etmeye çalışıyorsun.

2- Fen lisesinde okumuyorsun ve fen lisesi imajını hikayelerine aktararak egonu tatmin etmeye çalışıyorsun.

Yani iki durumda da fen lisesinin bir şey olduğunu sanıyorsun ve egonu tatmin etmeye çalışıyorsun.

bi de bi yerde ek puan gibi bişey geçiyordu, var mı öyle bişey ya?! halbuki ben sıka sıka o puanı bi yerlerinden çıkardıklarını sanıyordum

Fen Lisesiyle derdim yok benim ayrıca orda okumadım kazandım ama gitmedim ben.. Neyse. Yani burda hikaye uyduruyoz canım herşey gerçek olucak değil ya vardır ya da yoktur bilmiyorum ama yazan memnun okuyan memnun sevmediysen daha bi sürü hikaye yazıyolar bak onları da okuyabilirsin. Ve ek puan dediğim normal liselere göre daha yüksek okul puanı veren fen liseleri var onları kasdediyorum. ya aslında neyi tartışıyoz ki öle ya da böle yani. Ben sadece yazmayı sevdiğim için yazıyorum bunu.

sevdeninde hislerini öğrenmiş olduk xD
ben ilk önce alevle aralarında bişey olur sanıyordum

haha yok bunlar işlerini sessiz halledenlerden

Bölüm 10!!!
Ter içinde uyandı. Ela gözlerini odanın duvarlarında gezdirdi. Ne diye böyle bir rüya görmüştü ki şimdi? Sarı sayfalı o defter neden aklına gelmişti?
Yaptığı şey tek kelimeyle iğrençti. Ama ne kadar hatırlamak istemese de yüzleşmek zorunda olduğu kesindi. Ve bunu bir an önce halletmesi gerekiyordu. Liseden kimseyle arası bozulmadan ayrılmak konusunda biraz daha düşünmesi gerekecek gibiydi. Enes'in açık kahverengi gözlerini yatağının tepesinde görünce irkildi.
"Ne-napıyosun sen?!" diyerek sıçradı yataktan.
"Hiçbir şey tabi ki" dedi Enes. "Ne zaman uyanacaksın diye bekliyordum."
"Uyandım işte"
Yiğit dalgın dalgın doğruldu. Aklı hala rüyasındaydı.
Enes aynanın karşısına geçip koyu kumral, neredeyse kaşlarına varacak kadar uzun düz saçlarını düzeltmeye başladı.
"Acaba biraz kabartsam mı...? Hmmm yok, belki de üst tarafı dikmeliyim. Hayır ya da..."
"Biraz doğal olmalısın" dedi Yiğit.
"Ne bu, kız mantığıyla mı düşünür oldun?"
"Hayır kız mantığı süslü olmaktır zaten."
"E,tabi.." diye homurdandı Enes. "Ama bunun o veya bu mantıkla ilgisi yok. Sonuçta herkezin bi tarzı var. Bu da..."
"Bak bir kız kardeşim var ve diğerlerini bilemiyorum pek ama Elif gerçekten de dediğim kriterlere uyan biri."
"Elif süslü değil ki" dedi Enes tok bir sesle.
Yiğit hayret dolu bakışlarını Enes'e dikti ve:
"Emin misin?" diye sorarcasına sırıttı. "Sana öyle göstermek istiyordur belki de. Çünkü seninle buluşmadan önce neler yaptığını ben biliyorum sonuçta."
""N'apıyo?" diye sordu Enes hevesle.
"Olmaz söylemem" dedi Yiğit gülerek.
"Hadi ama!" diye ısrar etti Enes.
"Yürü yürü geç kaldık" diye lafı değiştirdi Yiğit.
"Benim ders yok şimdi, tarih etütümüz var, salla"
"E benim kimya var ama" dedi Yiğit acı çeker gibi.
"O zaman koş"
Yiğit ters ters bakarak ortadan kayboldu. Enes bir süre daha aynada kendine baktı. Yüzü traş losyonu reklamlarındaki erkekleri andırıyordu. Onlarınki kadar güzeldi. Saçları düz ve hafif dağılmış bir haldeydi. Pencereden içeri giren güneş koyu kumral saçlarının arasında açık tonlar oluşturmuştu. Kusursuz fiziği ve uzun kirpikleri onu daha da çekici yapıyordu. Ama Enes, Yiğit gibi bunu takmayan biri değildi. Nasıl olduğunun farkındaydı ver çoğu zaman da bunu kullanırdı. Bir an Elif'i düşündü. Üç yıldır çıkıyorlardı. Hayatında hiçbir kızla bu kadar uzun çıkmamıştı. Zaten alışkın da değildi böyle uzun süreli ilişkilere ama Yiğit olunca işin içinde... Çekiniyordu. Hayatta ciddi manada önemsediği nadir şeylerden biriydi Yiğit'le olan arkadaşlığı. Ama galiba...
Neden sonra düşünmeyi bıraktı. Tabi tamamen değil. Sadece ara vermişti.Her zaman olduğu gibi...
Yiğit düşünceli adımlarla sırasına yaklaştı. Huzursuzlukla yerine oturdu. Dersin bir an önce bitmesini istiyordu. Bir an önce bitmesini ve gidip itiraf etmeyi...


Eveeet bu kısa tuttuğum son bölüm olacak diye umuyorum bugün defterime kavuşacağım!!! Umarım okuyanlar zevkle okuyordur bir sonraki bölümde görüşmek üzere!