resme yorum yok mu yhaaaa
Çünkü böle resimli bişey yapma kararı aldım ve iyimi kötümü oldu bilmek istiyorum yapma derseniz yapmıcam ondan yane

Yoo gayet güzel çizmişsin. Ama ben betimlemeleri okuyarak kendim hayal etmeyi çok severim

Birde ben anime şkelinde hayal etmiyorum.
Ama pek yakışıklı olmuş. Hayalindeki benimkinide merak ettim şimdi

aslında doğru söylüosun hem kendiniz hayal edince daha güzel gelir nese en azından fan artı ma malzeme çıktı.
aslında bnde anime şeklinde deilde gerçek ama böle çok deişik kızıl saçlı çok yakışıklı yada çok güzel hayal ediyorum o üyzden nese ztn vaz geçmiştim
ayrıca seninki de bnm hayalimde acaip bişey onu çizmeye kabiliyetim yetmez die waz geçtim çizmekten

vay be.. karakterinin resmini çok beğendim psico_mama..

Süper gerçekten..

çok saol beğenmene sevindim

way anasını yedi bölüm olmuş bee eveet kaç zamandır bir danadır gidiyor koyalımda yerini bulsun değil? yanlız bişey sölim mi... bi koparmışım kuyruuu bidaha kimse takamaz yerine

Kenji o gece Cori den özür dilemek yerine sokakta boş boş gezinmeyi tercih etti. Tabi ondan özür dileyecekti ama canı istediği zaman… Şimdi ise kendini düşüncelerine kaptırmış, yürüyordu.

Neden herkes ona karışıyordu ki Cori’nin böyle yaygara koparmasına ne gerek vardı şimdi. Boşu boşuna babasıyla arası açılmıştı. Bu günlerde onu sinirlendiren pek çok şey olmaya başlamıştı. Özelliklede Ken onu pek sinirlendiriyordu. Sürekli laf sokuyordu sanki üstüne vazifeymiş gibi… Oysaki o unutmayı istiyordu. Cori’ye acı çektirmek istemiyordu ama ne yapsın onun sevme tarzı böyleydi. Ama nedense bu sadece Cori’ye karşı böyleydi. Kendine toz kondurmuyordu. Eğer aralarında bir iletişim sorunu varsa bu kesin Cori den kaynaklanıyor olmalıydı ona göre… Saat iyice geç olmaya başlamıştı. Bu saatte caddede sadece köpekler ve fahişeler olurdu. Gökyüzüne baktı. Bir tek yıldız bile yoktu. İçi sıkılmıştı. Eve doğru yola koyuldu. Şuursuzca…

Eve geldiğinde herkes çoktan yatmıştı. Uykusu vardı ama uyuyamıyordu. Kafası uğulduyordu. Etrafta babasının tütsülerinin kokusu hala canlıydı. Karanlıktan kurtulmak için odadaki mumların hepsini yaktı. O an annesinin onca mumu alelade yerleştirmemiş olduğunu fark etti.Tütsülerden bir kaçını yaktı. Babası yasemin kokulu tütsülerin baş ağrısına iyi geldiğini söylemişti. Cori ve Yuri’nin yerdeki bu büyük yastıklarla dolu köşeyi neden sevdiklerini anlamıştı. Oldukça rahattı çünkü. Kafasındaki uğultu artıyor, üzerine bir ağırlık çöküyordu. Belki uykudur diye kafasını yastığa dayadı oldum olası oturarak uyumayı severdi. Tam o sırada bir tıkırtı duyarak irkildi. Merdivenlerden birisi iniyordu. Doğrulduğunda gelenin Cori olduğunu gördü. İri bukleli uzun kızıl saçları, üzerinde bembeyaz geceliğiyle gözü yarı kapalı aşağıya iniyordu. Sonra merdivenlerin yarısında uykusu açılınca yanan mumları gördü. Ardından Kenji’yi… Ona aldırmadan mutfağa doğru gidecekti ki Kenji ona gel gibilerinden bir işaret yaptı. Kafasını kaldıramadığı belliydi. Öyleyse neden hala uyumamıştı. Yavaşça ona doğru yaklaştı ve önüne çüktü.
“özür dilerim Cornelia.”
Cornelia Cori’nin tam adıydı ama annesi dışında kimse onu böyle çağırmazdı. Kenji’nin bu halini görünce;
“tamam… şey… önemli değil. Zaten her zaman kavga ediyoruz değil mi?”
Cori ona gülümsemişti. Ama Kenji’nin yüzünde bir değişiklik olmadı.
“seni hep üzdüğümü biliyorum. Sana çok haksızlık ediyorum. Ama şunu bilmelisin ki bunu bilerek yapmıyorum. Benim seni sevme şeklim böyle. Sen benim için herkes den daha önemlisin çünkü. Senin yanlış şeyler yapmanı istemiyorum. Çünkü eğer başına kötü bir şey gelirse buna en çok üzülen ben olurum…”
Cori abisini ilk kez böyle duygulu görüyordu. Belki sarhoştu, uykusuzdu ya da bazı yabancı maddeler almıştı, ama kimin umurunda abisinden böyle sözler duymuştu ya şu ömründe, bu ona yeterdi. Oda abisini çok seviyordu çünkü. Birden ona sarıldı ve bacaklarının arasına oturdu.
“biliyorsun ağabey… ben de en çok seni seviyorum.”
Birkaç dakika öylece kaldılar. Cori’nin gözleri yavaş yavaş kapanmaya başladı. Ve Kenji’nin omzunda uyuyakaldı.
Kenji’nin de o sırada içi geçmişti. Kafasını yastığa koyuvermişti. Ama o nasıl bir uğultuydu… Sanki biri kafasına vurup duruyordu… Onu uykusundan uyandırmıştı. Saat tam 4’dü şimdi. Gözlerini fazla açamıyordu ama kollarında mışıl mışıl uyuyan Cori’yi gördü. Alev gibi bukleleri Kenji’nin kollarından su gibi akıyordu sanki. Bembeyaz pamuk gibiydi teni, başı biraz arkaya düşmüştü.
Birden Kenji’nin baş ağrısı arttı. Bu ölüm sessizliğinin içinde bir uğultu duyuyordu. Birden öleceğini sandı. Tam başını ellerinin arasına almaya davranacaktı ki. Kollarında uyuyan Cori’yi farketti. O an bütün uğultu kesildi. Şimdi duyduğu tek şey Cori’nin gül kokusuydu. Birden dudakları Cori’nin dolgun pembe dudaklarıyla buluşuverdi. Onu öylesine öpüyordu ki… sanki ilk aşkını öper gibi.
Ama birkaç dakika sonra Cori uyandı. Uykusunun arasında ne olduğunu anlaması uzun sürmedi. Kısık bir çığlıkla Kenji’yi ittirdi. Ağzını elleriyle kapamış korkmuş gözlerle Kenji’ye bakıyordu. Kenji ne yaptığını fark ettiğinde Cori merdivenleri koşarak çıkmıştı bile…


KOPTU MUU? KOPTUUUUUU
üzgünüm xunlaiiii

YORUM YORUM

müthij salak ben yine cevap yazcaama yeni sayfa actım intaar etcem yanii offff

neyse esas olaylar bundan sonra başlıyo.....onuda söliim yane

edit:Hikaye üzerine çok düşünülmüş olup gereksiz yere hiç bir şey yazılmamıştır. Ara ipuçlarına dikkat edilmesi tavsiye edilir.

ıyk kıyk öööğ sapıık kenjii neyse belki için ebişi fln kaçmıştır yada madde almıştır

neyse anlatımın şahane olmuş devamını çbuk geitr lütfrn

kenji

mu hahaha ayh koptum yaa kötü çocuk kenji yine yaptı yapacağını tekrar özür xunlaicim [/url]