38 gün sonra bende 18 oluyorum. Ayrıca ben yazıyorum okumuyorum ki =) . Hem olabilir dedik. Olacağı kesin değil ama bana öyle geliyor şu an. Daha o boyutlarina girmedik işin.

Beğenmene sevindim. Yorum için teşekkürler.Verona hakkında stteki yorumum geçerli =)

code geass taki viletta yı bilir misin? işte aynen gözümün önüne o geldi sanki yani esmer,gri saçlı bişi...

hımm izlemedim ama bilirm ilginç bir yaklaşım.. =)

Benim gözümde kahverengi belinde dalgalı saçlı ,uzun boylu, genellikle uzun topuklu çizmeler giyen tercihen yeşil gözlü ve uzun mont giyen bir karakter canlandı doğrusu

Her neyse yorumumu beğendiğine sevindim kat kat iyi kısmına gelirsek belkide benim vampire knightta olmasını isteyip bulamadığım şeyi sen hikayene yansıtmışsındır Senin bakış açın benim bakış açım oluyor bu durumda

Ben okuyabiliom hrlde xD Çünkü bnm fanfic te küfürlü hemde aşırı xD
Tam Aqua tarzı oda hep bole yasar XD Çok beğendim hikayeni Aquanın yorumuna katılıom :N

amacım da vk de bulamadıklarımı canlandırmaktı =) bakış açılarımız benzermiş demekki..

Normalde daha hafif şeyler yazıyorum ama Verona küfür ediyor benim elimden gelen birşey yok =)

Bir çift topuk sertçe kaldırımda yankılanırken yanından gelen adımlar ona yetişerek eş zamanlı olduğu sırada genç kadın konuşur.

“Çok önceden bu şehir Vampirlerin büyük klanlar haline yaşadığı geniş bölgelerden biriydi. İnsanlar buraya idama gönderilir, vampirlere yem yapılırdı. Bu sayede dünyada suç olduğu sürece vampirlerin yemekleri ayağına geliyor ve onlar da burayı terk etmiyordu. Ancak insanlar suçluları buraya yollamaktan vazgeçince vampirler de yemek bulmak için dışarıya açılmaya başladılar.” Genç kadın köşeyi döndüğü sırasında karşılaştığı vampirle hesapsız bir şekilde sert bir dövüşe tutulurken Zero çevresindeki binalara ilk defa gerçekten bakar. Olabildiğince küçük pencereler ve kalın panjurlar ile güneşi mümkün olduğunca az bir şekilde düzenlenmiş yollar. Zero bir insanın neden böyle bir yerde yaşamak isteyeceğini düşünmeden edemez. Verona tek hareketle rakibinin boynunu kopardığında üzerine gelen tozları silkeleyerek onun yanına gelir.

“İnsan nüfusu üremesini durduramayınca boş buldukları her yere yerleştiler üzerindeki korkunç efsanelere ve birçok şeye rağmen buraya bile.

Ancak vampirler evlerine çamurlu ayaklarla giren bu misafirleri pek hoş karşılamadılar. Birkaç yıl önce kanlı bir savaş oldu. Mezarlıklar insan cesetleri sokaklar ise kül yığınlarıyla dolup taştı. İki tür de bunun kendilerine hiçbir yarar sağlamadığını fark ettiğinde sözsüz ve yazısız bir antlaşma yapıldı. Şehir gündüz insanların gece ise vampirlerin oldu. Bu durum insanların istilasının devamı sonunda değişti. Bir süre sonra insanlar gece dışarı çıkar, vampirler de gündüz dolaşır oldu. Tabi insanlar belirli bölgelere hâlâ gidemiyordu. Kulaktan kulağa bu bölgelerde çeteler olduğunu o yüzden insanların kaybolduğunu dikkatli olmaları gerektiğini yaydık zamanla. Sonra vampirler unutuldu. Daha doğrusu unutturuldu. Bir süre buranın sıradan bir şehirden farkı yoktu. Ta ki bir yıl öncesine kadar.” Genç kadın sessizce ilerlemeye devam ederken Zero bu lanetli şehre bakar. Buraya geldiği andan beri hissettiği, tüylerini diken diken eden bir şeyler vardır. Sanki hava bile bu şehre girerken silahlarını eline alıyor ve korunmaya geçiyor gibidir.

“Hissediyorsun değil mi? Havadaki büyüyü? Buraya gelen o safkan tarafından yapıldı. Sokağa adım atan her insanı hissediyor. Kurduğu Level E ordusunu anında peşlerinden yolluyor.”Nefes almak için sözünü keser ve ardından yarım bir gülümsemeyle ekler. İşin ilginç tarafı, bazı insanlar da onun gücünü fark edip onun yanına geçti.” Zero bir an için bu kadınla tanıştığında duyduğu cümleyi tekrar hatırlar.

Çünkü insanları da öldürmekten çekinmem.

Söylediği bu sefer başka bir anlam kazanırken, insanları öldürüp öldüremeyeceğini düşünür bu sefer Zero. Elindeki silahla bunu yapamayacağın farkındadır. Ancak isterse bir insanı öldürebilecek güce ve eğitime sahip olduğunun da… Ancak bütün eğitiminin insanları korumak üzerine olduğunun da… Korumak için ant içtiğin şeyi öldürmek. Zero bu düşünceyle derin bir nefes alırken yanından gelen sesle kendine gelir.

“Şimdiye kadar bütün avcılar senin düştüğün ikileme düştükleri için canlarından oldular. Buradaki esas soru: Hayatta kalmayı istiyor musun?” Zero bir an için yerine mıhlanırken bu soruyu gerçekten düşünür. Hayatta kalmayı istiyor mudur? Yanıtın kendinden çok uzakta olduğunu fark ettiğinde gözleri uzaklaşan genç kadına takılır.

“Hey! Adın ne?” Genç kadın yüzünde yarım bir gülümsemeyle karşı kaldırımda ona dönerek seslenir.

“Adım Verona. Daha çok karşılaşacağız çocuk. Eğer hayatta kalmayı başarabilirsen.” Verona köşeyi dönerek kaybolurken Zero arkasından mırıldanır.

“Verona… Eminim ki tekrar görüşeceğiz.”

--------------------

Verona evin kapısını açtığında içeriyi fazlasıyla toplu ve temiz gördüğünde gözlerini devirerek seslenir.

“Sana daha kaç kere evi toplamaktan vazgeçmeni söylemek zorundayım?” Güzel kokuların çıkmaya başladığı mutfaktan cevap gelir.

“İstediğin kadar söyleyebilirsin bu benim yapmayacağım anlamına gelmez.” Verona masanın üzerindeki paketten bir sigara alıp yakarken kendini koltuğa bırakır.

Niye uğraşıyorsun anlamıyorum ki? Sonuçta yine dağılacak.” Dumanı derince bir nefesle içine çektiğinde yanına oturan ağırlıkla aynı anda dumanı bırakır.

“Bugün yine karşılaştım onunla… Zero.” Missy koltukta genç kadına dönerek bağdaş kurar.

“Planında kararlı mısın peki? Verona bu iş benim hiç hoşuma gitmedi.” Verona sigarasından bir nefes daha çeker.

“Evet kararlıyım. Bu iş yeterince uzadı zaten. Yarın onunla konuşacağım.” Sigarasından derin bir nefes alırken gözlerinin önünde beliren yüzle içindeki nefret tekrar kabarır.

“Arashi’nin zamanı fazlasıyla doldu.”

--------------------

Genç adam güneşin yeni battığı sokaklarda ilerlerken olduğu yere mıhlanarak duyduğunu düşündüğü şeyden emin olmaya çalışır.

Bir gülüş…

O gülüş…

Aynı sesi tekrar duyduğunda Zero hızla arkasını döner. Caddenin diğer başında köşenin tam sonunda uçuşan bir kumaş parçasını gördüğünde hızla o tarafa koşarken aklından binlerce şey geçiyordur. Yuuki? Onun sesi oluğundan emindir. O gülüşü unutması asla mümkün değildir. Peki burda ne arıyor? Diye düşünür Zero her adımda daha da hızlanırken. Burda olduğumu nerden biliyor? Burayı nasıl buldu? O buna nasıl izin verdi? Köşeye ulaştığında hızla döner ve boş sokakla karşılaştığında farkında olmadan mırıldanır.

‘Benden neden kaçıyorsun?’ Uzun caddenin sonunda tekrar o gülümsemeyi duyduğunda duraksamadan tekrar koşmaya başlar. Bütün gece dışarıda mıydı? Neden benden kaçıyor? Neden burda? Neden benden kaçıyor? Neden? Caddenin sonuna doğru gelmek üzereyken aynı gülüşü duyduğunda aniden durur. Sesin kaynağı sokağa girdiğinde karanlık onu bir kat daha sarar. Sessizliğin içinde yavaş adımlarla ilerlerken keskin gözlerle etrafını tarar.

“Zero!” Zero hızla arkasını döndüğüyle gördüğüyle afallar. Yuuki, üzerinde bembeyaz bir elbise, hüzünlü gözlerle ona bakıyordur.

“Yuuki? Ne işin var burda?” Birkaç saniye içinde elbise tamamen kırmızıya boyanırken yere damlamaya başlayan kan ile Zero donakalır. Yuuki gözlerinden kan kırmızı yaşlar süzülürken konuşur.

“Beni koruyamadın Zero.” Zero bir an için nefes alamazken ona doğru adım atmak ister ama ayakları olduğu yere mıhlanır. Gözünün önünde Yuuki bir anda alev alarak yanmaya başladığında Zero’nun dizlerinin bağı çözülür. Yuuki alevlerin arasında bir adım atarak ona elini uzattığında Zero bir külçe gibi ağır olan kolunu kaldırarak elini yakalar. Ancak ateş onu yakmazken Yuuki yüzünde şeytanca bir gülümsemeyle birlikte kahkaha atar. Elini kavrayan el değişip kalın ve güçlü bir şekilde onu kavrarken Yuuki tek hareketle onu duvara fırlatır. Yuuki üzerindeki elbise tamamen kan kırmızı, çıplak ayaklarla geriye doğru ilerlerken konuşur.

“Ben bir vampirim artık Zero. Sense benim en büyük düşmanım, bir avcı… Ve türümüzün yüz karası…” Şeytanca gülümseme yüzüne yayılırken devam eder.

“Yine karşılaşacağız avcı. Seni ben öldüreceğim.” Ve esen rüzgârda kaybolurken Zero nefes almakta zorlanıyordur.

--------------------


Soundtrack
Linkin Park - Forgotten

Genç kadın kaldırımı topuklarıyla döverek ilerlerken bir anda avcı içgüdüleri ile durur. Sokaktan çıkan figürü fark ettiğinde kalbi göğsünden çıkarcasına çarparken kendini hızla karanlık ara sokağa atar. Elini göğsüne bastırarak nefes alışını düzenlemeye çalışır. Arashi’in burada ne işi var? En büyük düşmanını bu kadar zaman sonra burnunun dibinde görmek… Farkında olmadan eli omzundaki yara izine uzanırken derin bir nefes alarak gözlerini kapar. Nefesini verirken sakinleştiğini düşünerek gözlerini açtığında tam karşısında onu gördüğünde çığlık atacakken son anda kendini tutmayı başarır. Karşısındaki adam alev kırmızısı saçları ve kan kırmızısı gözleriyle şeytanın kopyası bir gülümsemeyle ona bakarken Verona bir an için birkaç ay öncesinin anılarında kaybolur.

--------------------

Karanlık meydanda yağmur binaları yıkmak ister gibi yağarken siyahlar içindeki iki figür birbirlerinin etrafında dönerken kısa kızıl saçlarını savuran Arashi ellerini iki yana açarak karşısındaki genç kadına güler.

“Hadi ama avcı... Bütün gece seni bekleyemem.” Verona hızla adama saldırdığında Arashi yana çekilerek sırtına güçlü bir dirsek indirir. Çevrelerinde çember oluşturmuş olan vampir ordusu Arashi’yle beraber ona gülerken Verona yerde acıdan kesik kesik nefesler alıyordur. Gözlerini açtığı sırada karşısında bir çift çizme görür.

“Bende altı ay boyunca hayatta kalabilen bu avcının biraz da olsa diğerlerinden yetenekli olmasını beklemiştim. Meğerse saklanarak bunu başarmış anlaşılan.” Verona sinirle yerinden fırlarken suratına inen bir yumrukla tekrar yere düşer. Arashi tekrar gülerek çevresindekilere bakar.

“Benim işime burnunu sokan bu muydu yani?” Dizlerinin üstüne ellerini dayayarak eğilir ve yerdeki Verona’ya yüzünü yaklaştırır.

“Büyük avcı Verona… Ne kadar da zayıfmış meğer… Duygularına söz geçiremeyen ufaklık… Ailesi ölünce nasıl da çaresiz kaldı.” Verona şokla karşısındaki şeytanın vücut bulmuş formuna bakar. Konuşmak için ağzını açtığında sözcükler ağzından çıkmaz. Bunun üzerine karanlık çemberde bir kez daha gülüşme dalgası yayılırken Arashi konuştuğunda bütün ses kesilir.

“Onları kim öldürdü sanıyorsun bunu sana bir ders olsun diye yaptım avcı ama anlamadın. Annenin yalvarışlarını duyman gerekirdi.” Arashi bir anda form değiştirerek Kuzgun siyah saçları ıslak yüzüne yapışmış Verona ya tıpatıp benzer bir kadına dönüşür. Verona görüntü karşısında gözleri dolarken Arashi konuşur.

“Merhamet et. Ne olur. Merhamet göster.” Verona’nın yüzünden süzülen yaşlar yanaklarında yağmurla karışırken ayağa fırlar. Arashi formunu değiştirerek kendi haline döndüğü anda bir tekmeyle onu tekrar yere indirir. Verona yerde kan öksürürken, kalabalık tekrar gülüşmeye başlar. Arashi ondan bir adım geriye atarak uzaklaşır ve ona bakarak konuşur.

“Hadi avcı. En iyi vuruşunu gönder. Bekliyorum.” Verona eteğinin altındaki bıçağı hızla fırlatırken Arashi Bunu beklemediği belli son anda çekildiğinde bıçak yanağını sıyırarak hafif bir kızarıklık bırakır. Bir saniye sonra yaradan kızla kan boşalmaya başladığında Arashi şok içinde elini yanağına götürür. Verona acı içinde gülerken ardından o an için tek hatırladığı yüzüne hızla gelen tekmedir.


--------------------

Arashi karşısındaki genç kadının hızlı kalp atışlarını gülümseyerek dinlerken bir adım daha atarak aralarındaki mesafeyi sıfıra indirir. Verona hızla nefesini tuttuğunda Arashi gülümseyerek onun kokusunu yavaşça içine çeker.

“Senin varlığını hissetmek için büyülere ihtiyacım yok. Verona...” Verona hiçbir şey söylemeden ona nefretle bakar. Arashi elini kısa saçların arasında gezdirirken Verona’nın gözleri yüzünün sağ tarafındaki kendi yaptığı yaraya kayar. Oda şimdiye kadar kalıcı bir hasar bırakan ilk kişi olduğunu biliyordur. Arashi daha da yaklaşarak dudaklarına fısıldar.

“Sen istemesen de, gecelerce tadına baktım çünkü. Ah o tadı unutmam mümkün değil.” Sakinleşmek istercesine derin bir nefes alır.

“Hayatta olduğunu biliyordum. Seni çırılçıplak ve binlerce yarayla sokağa atmış olabilirim ama hayatta kalacağını biliyordum. İntikam için geri döneceğini de.” Verona hiçbir şey söylemeden ona bakmaya devam eder. Arashi kısa kuzgun saçlardan elini çeker.

“Saçlarının bu hali de güzel ama eski halini daha iyiydi. Bunları yakmamın bir anlamı olmayacak.” Sol elini duvara dayarken diğer elini Verona’nın bacak arasına uzatır. Verona reflekssel olarak derin bir nefes alarak yüzünü buruştururken Arashi’nin gülümsemesi büyür. Eli sağ bacağının içine bağlı olan bıçağa dokunduğunda kalçasını sıkıca kavrar.

“Küçük zulan hala yerinde duruyor bakıyorum.” Verona cevap vermeden nefretle onun gözlerine bakarken Arashi elini çekerek arkasını döner. Sokaktan çıkmak üzereyken başını hafifçe çevirerek durur.

“Yeni arkadaşının bir vampir olduğunun farkındasın değil mi? Artık avcılar bile buradan uzak duruyor. Sen hariç.” Arashi köşeyi dönerek uzaklaştığında Verona bir an için neden bahsettiğini düşünür. Yeni arkadaşı? Missy vampir değildir. Ona pansumanda kaç kere yardım etmiştir ve gözlerinin kırmızıya dönmediğinden de emindir. Ama… Zero? Zero bir vampir! Tabi ya… Yoksa bir Level D niye ona saldırsın? Peki, neden bunu fark edememiştir? Gece karanlığında gözlerini hiç görmediğinden mi? Yoksa içgüdüleri artık yanılmaya mı başlamıştır. Peki ya şimdiye kadar bana saldırsaydı? Ona birçok kez arkamı döndüm. Bu kadar dikkatsiz olduğu için sinirlenerek elini duvara vurduğunda birkaç moloz parçası düşer. Elinden süzülen ince kana bakarken hızla yerinden fırlayarak Arashi’nin geldiği yöne ilerlemeye başlar. Birkaç sokak ilerde yere çökmüş dalgın gözlerle ileriye bakan Zero’yu gördüğünde onu yakasından tutarak hızla sokak lambasının altına fırlatır. Yerde şaşkın gözlerle ona bakan genç adamın başına giderek elindeki kanı burnuna yaklaştırır ve Zero’nun gözleri reflekssel olarak kan kırmızı olduğunda Verona bıçağı hızla boğazına dayayarak nefretle sorar.

“Konuşma sırası sende çocuk. Bana seni öldürmemem için hemen bir neden versen iyi olur.”

Mükemmel yasıosn yaa Ağzım açık okuom o.O
Linkin Park <3 Nssl Bukadar uzn yazabiliosn O_o