Yıkım Uygarlığı Sayfaya git: Önceki, 1, 2, 3 ... 5, 6, 7, Sonraki |
|
Yazar
Mesaj
Arkadaşlar üzülerek belirtmek isterim ki sağlık sorunlarım nedeni ile ara vermek zorundayım.Ama kesinlikle iyileşince devam edeceğim. Okuyan herkese teşekkür ediyorum okumayanlara da teşekkürler. YEni bölümlerde görüşmek üzere şimdilik hoşçakalın.Bir süre hastanede olacağımdan internetede giremiyeceğim.
İnşallah en kısa zamanda aramıza dönüp hikayeni yazmaya devam edersin. AMİN
Çok çok geçmiş olsun Katara
Çok çok geçmiş olsun Katara
Spoiler:
Appleseed XIII Ova -> PekYakında ve
Kamisama no Memo-chô Güncelleniyor...
Sadomi -> ilk 4 sayfa çıktı
Sakasama no Patema Özel; ilk 3 bölüm çıktı
Sakasama no Patema Movie çevriliyor
[Bağlantı]
Kendi Çevirilerim Aktif artık... *-*
24 Mar 2008 20:08
İşte son koyduğum bölümün devamı ve sezonumun sonu. İkinci sezonda görüşmek üzere.
____________________________________________________________________________
Giz yavaşça gözlerini araladı.Başında korkunç bir ağrı vardı.Midesi bulanıyordu.Gözleri bulanık görüyordu.Elleri ile gözlerini ovuşturdu.görüntü netleşmeye başlamıştı.İki çift göz gördü.İlkten bunun o araba kazasında ki şey olduğunu zannetti ama sonradan anladı.Bu Burak’tı.Heyecanla ve korkuyla Giz’e bakıyor ve telefondan bir yerleri aramaya çalışıyordu. Giz kendisini zorlayarak konuştu
“Nerdeyiz?”dedi.Sanki hafızasında büyük bir boşluk vardı.Sonra yavaş yavaş parçalar yerine oturmaya başlamıştı.Buraya gelişini , gördüklerini tek tek hatırlamaya başlamıştı. Hala ona korku ile bakan Burak’ın buraya nasıl geldiğini düşünmeye başladı.
“Sen nasıl geldin buraya?Hem bana ne oldu?” dedi ve başını tuttu.Ağrıyordu.Burak ise hala şaşkındı ve telefonu elinden bırakıp
“Ben seni bekledim parkta.Sonra bizim servis arabasının sahibi seni gördüğünü söyledi.Az kalsın araba çarpıyormuş sana .Bu binayı tarif ettiler ve bende koşarak geldim.Sen ise yerdeydin.Bir an bir an” sözünü tamamlayamadı.Sesi titremişti.Hemen Giz’in elinden tutup kaldırdı.Giz’in tüm kemikleri titriyordu.Bir an tekrar düşeceğini zannetti ama Burak onu tutmuştu.Vücudunda ki kemikler kırılmış gibiydi.Başı ağrıyordu.Burak’ın yardımı ile binadan dışarıya çıktılar.Okulun karşısında ki banklara oturdular.Giz hala titriyordu.Buraksa hala şaşkın ve korkan gözlerle ona bakıyordu.
“Ne oldu Giz?Orda ne işin vardı?” dedi Burak.Giz ise sadece yere dikmiş gözlerini düşünüyordu.Her olanı hatırlıyordu şimdi ama anlatmalı mıydı?Ya deli olduğumu düşünürse diye geçiriyordu içinden.Deli.Son zamanlarda ne de çok bu kelimeyi düşünüyordu. Yani nerden biliyordu. Belki de deli olarak düşünmeyeceklerdi onu.Belki sadece kendisinin düşüncesiydi bu.Belki de değildi.Belki de deli derlerdi.
“Ufff” dedi birden.Bu “Belki”ler onu çıldırtıyordu.Başını ellerinin arasına aldı.Burak hala onu seyrediyordu.Giz ne diyeceğini bilemiyordu.Tek bildiği Burak’a yalan söylemek istemiyordu.Başını kaldırıp Burak’la göz göze geldiler.Gözlerinde ki merakı okuyabiliyordu. Giz elini Burak’ın yanağına götürdü.Onun hep yardımına koşan kişiye yalan söyleyemezdi.
“Bak Burak sana her şeyi anlatacağım ama biraz korkuyorum.Yani bunlar benim hayal gücümün ürünü değil ve senin bana inanmamandan korkuyorum” dedi.
Eli hala Burak’ın yanağındaydı.Kan dolaşımının hızlandığını hissedebiliyordu.Neden olduğunu bilmiyordu ama şimdi burada Burak’ın gözlerinin içine bakmak içinde farklı duygular uyandırmıştı.Burak’la ilk tanıştıkları gün gelmişti gözlerinin önüne.Burak her zaman ki gibi giyinmiş ve derse en son gelmişti.Hocanın kızmasına rağmen eğlenceli bir şekilde davranmıştı.Esprili ve cezaya yatkın biriydi.Sırasına geçerken takılıp Giz’in üzerine düşmüştü.Ve ilk kez o zaman göz göze gelmişlerdi.Ve…
Giz Burak’ın sesi ile irkildi.Ani bir hareketle elini Burak'ın yanağından çekti.
“Şey ne dedin duyamadım?” dedi gözlerini kaçırarak.
“Dedim ki ne olursa olsun ben senin deli olduğunu düşünmem”
Giz küçük bir tebessümle karşılık verdi.Hala gözlerini kaçırıyordu.Kalbi hızlı atıyordu.Şu ana kadar hiç böyle atmamıştı.Kendisini yatıştırmaya çalışarak başını Burak’a çevirdi.
Gözleri fal taşı gibi açılmıştı.Şaşkın ve korkmuş bir anlam bürümüştü yüzü . Konuşamıyordu.Sanki boğazında bir şeyler düğümlenmişti.Sadece bir kelime süzüldü ağzından dışarıya.
“Emir…”
____________________________________________________________________________
Giz yavaşça gözlerini araladı.Başında korkunç bir ağrı vardı.Midesi bulanıyordu.Gözleri bulanık görüyordu.Elleri ile gözlerini ovuşturdu.görüntü netleşmeye başlamıştı.İki çift göz gördü.İlkten bunun o araba kazasında ki şey olduğunu zannetti ama sonradan anladı.Bu Burak’tı.Heyecanla ve korkuyla Giz’e bakıyor ve telefondan bir yerleri aramaya çalışıyordu. Giz kendisini zorlayarak konuştu
“Nerdeyiz?”dedi.Sanki hafızasında büyük bir boşluk vardı.Sonra yavaş yavaş parçalar yerine oturmaya başlamıştı.Buraya gelişini , gördüklerini tek tek hatırlamaya başlamıştı. Hala ona korku ile bakan Burak’ın buraya nasıl geldiğini düşünmeye başladı.
“Sen nasıl geldin buraya?Hem bana ne oldu?” dedi ve başını tuttu.Ağrıyordu.Burak ise hala şaşkındı ve telefonu elinden bırakıp
“Ben seni bekledim parkta.Sonra bizim servis arabasının sahibi seni gördüğünü söyledi.Az kalsın araba çarpıyormuş sana .Bu binayı tarif ettiler ve bende koşarak geldim.Sen ise yerdeydin.Bir an bir an” sözünü tamamlayamadı.Sesi titremişti.Hemen Giz’in elinden tutup kaldırdı.Giz’in tüm kemikleri titriyordu.Bir an tekrar düşeceğini zannetti ama Burak onu tutmuştu.Vücudunda ki kemikler kırılmış gibiydi.Başı ağrıyordu.Burak’ın yardımı ile binadan dışarıya çıktılar.Okulun karşısında ki banklara oturdular.Giz hala titriyordu.Buraksa hala şaşkın ve korkan gözlerle ona bakıyordu.
“Ne oldu Giz?Orda ne işin vardı?” dedi Burak.Giz ise sadece yere dikmiş gözlerini düşünüyordu.Her olanı hatırlıyordu şimdi ama anlatmalı mıydı?Ya deli olduğumu düşünürse diye geçiriyordu içinden.Deli.Son zamanlarda ne de çok bu kelimeyi düşünüyordu. Yani nerden biliyordu. Belki de deli olarak düşünmeyeceklerdi onu.Belki sadece kendisinin düşüncesiydi bu.Belki de değildi.Belki de deli derlerdi.
“Ufff” dedi birden.Bu “Belki”ler onu çıldırtıyordu.Başını ellerinin arasına aldı.Burak hala onu seyrediyordu.Giz ne diyeceğini bilemiyordu.Tek bildiği Burak’a yalan söylemek istemiyordu.Başını kaldırıp Burak’la göz göze geldiler.Gözlerinde ki merakı okuyabiliyordu. Giz elini Burak’ın yanağına götürdü.Onun hep yardımına koşan kişiye yalan söyleyemezdi.
“Bak Burak sana her şeyi anlatacağım ama biraz korkuyorum.Yani bunlar benim hayal gücümün ürünü değil ve senin bana inanmamandan korkuyorum” dedi.
Eli hala Burak’ın yanağındaydı.Kan dolaşımının hızlandığını hissedebiliyordu.Neden olduğunu bilmiyordu ama şimdi burada Burak’ın gözlerinin içine bakmak içinde farklı duygular uyandırmıştı.Burak’la ilk tanıştıkları gün gelmişti gözlerinin önüne.Burak her zaman ki gibi giyinmiş ve derse en son gelmişti.Hocanın kızmasına rağmen eğlenceli bir şekilde davranmıştı.Esprili ve cezaya yatkın biriydi.Sırasına geçerken takılıp Giz’in üzerine düşmüştü.Ve ilk kez o zaman göz göze gelmişlerdi.Ve…
Giz Burak’ın sesi ile irkildi.Ani bir hareketle elini Burak'ın yanağından çekti.
“Şey ne dedin duyamadım?” dedi gözlerini kaçırarak.
“Dedim ki ne olursa olsun ben senin deli olduğunu düşünmem”
Giz küçük bir tebessümle karşılık verdi.Hala gözlerini kaçırıyordu.Kalbi hızlı atıyordu.Şu ana kadar hiç böyle atmamıştı.Kendisini yatıştırmaya çalışarak başını Burak’a çevirdi.
Gözleri fal taşı gibi açılmıştı.Şaşkın ve korkmuş bir anlam bürümüştü yüzü . Konuşamıyordu.Sanki boğazında bir şeyler düğümlenmişti.Sadece bir kelime süzüldü ağzından dışarıya.
“Emir…”
Arkadaşlar 1.sezon bitti. Bu Mayıs sonunda yazılılarım bitiyor ve 2. sezon başlıyor. 1.sezonumda genel olarak kayıpların hayatlarına değindik ve başrollerimizi gördük. 2.sezonda ise yıkım uygarlığının derinlerine dalacağız. Her sezonu 6 bölüm ayarladım. 2.sezonda görüşmek üzere
6. sayfa (Toplam 7 sayfa) [ 65 mesaj ] |
Bu forumda yeni başlıklar açamazsınız Bu forumdaki başlıklara cevap veremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı değiştiremezsiniz Bu forumdaki mesajlarınızı silemezsiniz Bu forumdaki anketlerde oy kullanamazsınız |