Birkaç ay önce son 7 senedir yaptıklarımın boşa gittiğini düşünüyordum ama her şey değişmeye başladı. Sanırım artık amacıma ulaştım.

bana özel mesaj atsanıza o mesaj kutusunu açmanın heyecanını özledim..

Eskiden günde 3-4 kişi yazardı bu başlığa.
Şimdi millet kim bilir nerede ne yapıyor.

Millet işinde gücünde artık, herkes büyüdü.

Hayat çok değişik.

Bundan yaklaşık 1,5 sene önce bir arkadaşımla sohbet ederken konu bir anda Pokemon oyunlarına gelmişti. Arkadaşım bana oyunun ne kadar güzel olduğunu, telefonuma kuracağım bir emülatör sayesinde kolayca oynayabileceğimi falan anlatıyordu. Ben de o zaman oyunları PC'ye çıktıklarını yani bir Windows emülatörünü telefonumun kaldırmayacağını ve arkadaşımın fanboyluk yaptığını düşünüyordum, yani film/dizi/anime oyunlarını kim oynar ki? Bütün bu düşüncelerime rağmen yine de Pokemon peşimi bırakmamıştı ve ilerleyen zamanlarda bir çok kez karşıma çıkmıştı. En sonunda dayanamayıp kapsamlı bir araştırmaya giriştim. Pokemon oyunlarının aslında bir anime uyarlaması olmadığını, tam tersi oyunlarının başarısından sonra animesinin çıktığını öğrendiğimde oldukça şaşırdım. Ve el konsolların babası Nintendo Gameboy'la tanıştım. Sadece 4 tane renk ile neler yapılabileceğini gördüm ve buna aşık oldum. Eeee kurdun dişine kan değdi bir kere Atari 2600, NES, Master System, SNES, Genesis, PC Engine, GBA, PS1, DS, N64, Gamecube ne buluyorsam araştırmaya başladım, hangi yıl çıktı, kim yaptı, ne kadar satıldı, hangi işlemciyi kullanıyor gibi şeyleri amaçsızca araştırmaya ve emülatörler sayesinde oyunlarını oynayama başladım. Bu durum günümüzde öyle bir hâle gelmeye başladı ki rüyalarımda Mario 64, Zelda Wind Waker oynar hâle geldim. Madem bu kadar araştırdım bari işe yarsın diye burda bu oyunları telefondan nasıl oynayabileceğiniz hakkında bir yazı yazacaktım ama onu da yapamadım. Yani sonuç olarak Pokemon iyidir arkadaşlar, ben test ettim gönül rahatlığıyla oynayabilirsiniz

Hayat ne garip, bir gün gözünü açıyorsun Türkiye'desin, diğer gün açıyorsun Dominik'te.

Kendi kendime her sabah uyanınca:
ABD'desin , yerinde kim olmak istemez ki? Kıymetini bil.. Diyorum
Hele hele Türkiye ekonomik krize giriyorken büyük şans.
Kendime söylemekten korktuğum cevabım: "Ben".. Buradada işler güllük gülistanlık işlemiyor. Kredi puanın ve sosyal güvenlik numaran yoksa ev bulmak tam bir eziyet. ırkçılık değil kesinlikle ama Hintli veya İspanyol kökenlilerden uzak duruyorum, yani ne zaman konuşmaya derdimi anlatmaya kalksam gerek eczacı, gerek tamirci, konuştukları aksandan 1 gram anlamıyorum.Birde huy olarak baştan savmayı seviyorlar.Amerikalılarla konuşmak iş yapmak zevkli.Daima güler yüzlüler ve yardımcı oluyorlar, anlamazsan sabırla anlatıyorlar. ülkenin başkagüzel yanı: araba ucuz. Türkiye'de aynı araba 450 k imiş baktım, burada 4te1 fiyatından az. Birde insanlar inanılmaz ağırbaşlı. İnsan bir yerden sonra sinir oluyor.Ha tuhaf olan, ayda yılda 1 korna sesi duyuyorum. Kurallara inanılmaz bir bağlılık var ve korna çalan yok çoook nadir. Yinede ona rağmen kazalar oluyor. Ana sebebi yine insanlar. Biraz şapşallaşmış bir toplum. Yani dünyayı bunlar mı yönetiyor? diye kendi kendine soruyorsun. Biraz kafaları yavaş çalışıyor. Yinede İstanbul'a oranla inanılmaz huzurlu ve yemyeşil bir yer. Ha birde TL'ye çevirince herşey inanılmaz pahalı, umarım dolar kazandığım zaman işler değişir.
Vay be özlemişim şuraya iç dökmeyi.

Karnım acıktııııı... Çalışmam lazııımm...