Diğer sayfada birçok kişi yazmışken ben de yazayım.*-*

Pek garip huy denemez belki ama;
Benim genelde kavga ve tartışma anında çok sakin bir tavrım vardır.Olabildiğince her şeyi sakin ve ılımlı bir şekilde çözmeye çalışırım.Mesela karşındaki sesini yükseltmeden ben sesimi yükseltmem,veya karşımdaki kırıcı bir söz söylemezse ben de söylemem.Ancak çok kezi hakaret bazlı bir kelime duyduğumda verdiğim cevap seviyeli olsa dahi karşımdakinin dünyasını yıktığım olmuştur.O an haklı dahi olsam karşımdakini kırdığım için daha sonrasında çok üzülürüm.

Bir de bunun gibi nedense insanları hep alttan alma huyum vardır.Örneğin çoğu insanın kızacağı şeylere kızmam karşımdakinin bana zarar verdiğini hissetsem dahi ihtiyacı olduğu durumlarda elimden geldiğince yardım etmeye çalışırım.Hatta çoğu zaman kendimden çok başkalarını düşünüp onlaırn işleirne öncelik verdiğim olmuştur.Ama bunun bir yerden sonra iyilik yerine kendi dayanma gücümü zayıflattığını düşünüyorum.

Çoğu durumda karşındakini gereğinden fazla düşünmek,hem kendimi bazen de karşımdakini olumsuz etkilediğinin kanısındayım.

ben de kızılacak şeylere kızmazken ufak tefek şeylere(yani başkalarına göre ufak) çok sinirleniyorum

birde bilgisayar başında sandalyede düzgün şekilde oturamıyorum ne şekillere girdiğimi görseniz yerlere yatarsınız

edit: haa birde yatarken mesajlaşıyorsam ve karşı taraf 1 dk içinde cevap vermezse uyuyakalıyorum direkt

Ben sinirlenince ağlıyorum.
Niye bilmiyorum. Garip huy denebilir mi, onu da tam kestiremedim şu an ama aklıma gelmişken yazayım. Bi' de durum böyle olunca, insanlar üzüldüm sanıyor, halbuki ben orada sinirden deliriyorum. Garip mi bilmem ama kötü bi' özellik olduğu kesin.

Aşırı sinirlenince ve haksızlığa uğrayınca kendime zarar verebilirim fiziksel olarak... İsteyerek yapmam ama reflekslerime hakim olamam... Samimi olmadığım insanlar varsa şayet etrafımda, biraz olsun uzaklaşmaya çalışırım... Sonra refleksler konuşur... Tabii bu şekilde sinirlenmem için yüz yüze konuşmalarda aşırı bir şekilde damarıma basılması gerek...

Verebileceğim örnekler : Tırnağım yerinden çıktı, Yüzümü kedi tırmalamış gibi çizip kanattım vs...

ben de birkac kez kavgada sinirlenip oglanın birine yumruk atmaya kalkmıstım. Birinde nasıl olduysa cocugun yuzune degil gidip duvara vurup elimi kanatmıstım Hayır yani, normalde sakin biriyim ama iste erkek kavgalarına dahil olmaya kalkınca sonuc bu oluyor sanırım asdfsadf. denemeyin xD

Garip veya bir huy olduğundan emin değilim ama;
Dünyadaki tüm kötülüklerden kendimi sorumlu hissediyorum,aç çocukları,evsizleri,muhtaç insanları vs. gördükçe vicdan azabı çekiyorum.Elimden geleni yapıyorum ama bir tarafım hep "daha fazlasını yapmalısın" diyor.

Yaz kış üstüm örtülü uyurum ben En garibide zaten 40-50 derece sıcakta olsa üstümü örterim ince bir şeyle, açık uyuyamam

Kendi kendime düşündüm tabi "ulan niye böyle bu diye" vardığım sonuç ise;

Ufakken karanlıktan çok korkardım ve geceleri sürekli yorganın döşegin bişeyin altına saklanırdım yatakta yatarken ve yorganın, pikenin altına girdiğimde sanki bana o aklımda yarattığım korkunç yaratıkların ulaşamıcağını düşünürdüm yani kendimi güvende hissederdim üstüm örtülü iken. Sonuç olarak bende bu böyle kalmış şimdi açık uyuyamıyorum arkadaş, şimdi karanlıktan korkmasamda bir türlü açık uyuyamıyorum, yaz kış örtüyorum üstümü

Ve spoiler butonunu seviyorum, baya baya çok seviyorum

Ben de farkında değildim de, bazen ben biriyle konuşurken gelip başka bir konu açan ve özellikle benim sözümü kesen insanlara "defol burdan!" dercesine bakıyormuşum. bir arkadaşım vardı onunla konuşurken başka bir arkadaşımız gelmiş ve sözümü kesmişti. ben ona "geber seni lanet varlık!" gibi bakmışım, daha şiddetli yani. sonra konuştuğum arkadaşım niye öyle baktın ben bile korktum valla deyince farkına vardım cidden.

Aslen, hep içimde bir nefret var şu sıralar, sürekli kafasından tutup everestin tepesinden sallandırmak istediğim bir insan topluluğu... Ergenim galiba ben .