...

Hım hım bir de benim şu huyum sinir bozucudur. Herhangi bir yerde herhangi cisimler olsun onları illa sayarım. Mesela filmde ki bir sahnede birkaç adam mı var hemen içimden sayarım. 30 kişi mi? Sayarım. ister hayvan, eşya vs ne olursa sayıyorum. Genelde bir sayıya tamamlamaya çalışırım bir de bunları. 5-15 vs gibi ya da ne bileiym daha değişik. Garip işte ne diyim...

Hmmm hmmm hmmmm. Ne desem bilemedim aslında ama, bir tane garip denilecek huyum var sanırsam.

Mesela sandalyeye oturduğumda genellikle sol bacağımı sürekli olarak hareket etiririm. Ayak parmak uçlarımdan bir nevi yaylanma hareketi gibi yukarı aşağı oynatırım. Bazen her iki bacağımda buna eşlik eder. Niye böyleyim henüz çözemedim. Garip işte

-dışarıdayken müzik dinlemeden duramıyorum

-çok sinirlenirsem sakinleşemiyorum

biryere giderken mğzik dinlemessem yolda sanki o yol hiç bitmiycekmiş gibi geliyor yürümek işkence halini alıyor

Ehem höm hım hum...

Şöyle nasıl anlatsam, mesela önceden alınmış bir şey olsun hevesle ve sonra bir köşeye atımış kullanılmamış bir şey. Onu kullanabiliyorsam eğer sonuna dek kullanır sonra çöpe atarım. Ancak kullanmıyorsam ya başkasına verir ya da direkt çöpe atarım. Ki öyle bir şey ki annemin diş için aldığı ilaç gargarasını o bitirmedi diye sonradan ben bitirmiştim. Veya bunun gibi kullanılmamış vitaminler vs... Bir hevesle alınmış sahlep vs. Veya temizlik malzemeleri daha bitmeden yenisi alınmış öteki bir köşeye atılmış, alır onu temizlikte kullanırım. Veya şampuanlar, diş macunları vs... Bunun gibi bir sürü şey. Cidden etrafımıza bakınca ne kadar israfçı bir insanoğluyuz yahu... Hoş unutkanlıkta var işin içinde, ama işin özünde israflık fazla. Yani sonuç olarak bu da tuhaf huylarımdan bir tanesidir...


Bu arada huylarınızı okuyunca insanlar ne tuhaf varlıklarmış demekten kendimi alamıyorum...

bulunduğum herhangi bir yerde, ister banka olsun ister hastane isterse kafeterya, mutlaka güvenlik kameralarını sayıyorum... hatta bazen abartıp ayna arkasında, saksı içinde ne bileyim sabit objelerde gizli kamera olabilir mi düşüncesiyle sürekli bakıyorum.

Çok garipliğim vardır..Ben de bir yerde:olduğum yer farketez:gördüğüm her kare-dikdörtgen varsa sayarım..ÇArpar,böler ve sonuş milyon dahi olsa bulurum..

canım sıkıldığında yer zaman mekan mülkiyet hiç farketmez elime bir kağıt ve bir kalem alırım ve o an dünya durur.etrafımdaki tüm nesnelerin benim için önemi "0" dır.
kalem elimde en az 8 olmak uzere 9 10 11 12 13... basamaklı sayıları yazar (sıkıntımın buyuklugune gore ) ve onları tek tek çarparım.sonra sonuç kaç basamaklı çıkmış diye büyüüüük bir zevkle sayarım.işlemler sonucunda çenem kitlenmiş,boynum eğik durmaktan ağrımış,ayaklarım bulundukları zaman içindeki durumundan acımış vaziyette olur.
sonuç : rahatlıyorum.
şimdiye kadar ki rekorum 24 basamaklı sayıları çarptım.sanırım 2 sayfa falan tutmuştu.