Desmond Morris olabilir o ama bilemedim şimdi.

Gelmişken itiraf: Bazen 20 küsürlü yaşlarımda olduğumu idrak edemiyorum. Sanki liseye girişimle bugün arasında sadece bir iki yıl var gibi geliyor. Sonra bir anda üniversite 2. sınıfta olduğumu hatırlıyorum ve bir hüzün çöküyor üzerime.

Memurlar konusu: En idrak edemediğim şeylerden biri. Yani bir insan nasıl olur da rutin bir şekilde 30 yıldan fazla yaşar? Beyni körelmez mi? Daha doğrusu beynin köreleceğini bile bile neden memur "olmak ister"?

İnsanları sevmiyorum. Sevmemek için çok fazla ve sevmek için çok az sebebim var. Bu duruma uymayan insanlar, iyi ki varsınız

@Desdemona. @Alenessa'nın yazdığı mesajın üst kısmını çok beğenmişken alt kısmını ise hiç beğenmemiştim. Bu yüzden açıklamam icap etti. Caps konusunda Shanks'tada öyle.

Köle gibi birşey demek istedim. Tam köle değil,uygun terimi hala düşünüyorum,kabaca tasvir ettim. Bu işler bende karşılıklı, kraliçemsi köle de diyebiliriz. Cidden , şu kafamdaki tasvire bir an önce bir etiket,bir isim bulmalıyım,aksi takdirde "köle" tanımlaması bayağı rahatsızlık vercek gibi.



*şapka çıkartır*

Tabi gençsiniz. Bakmakla yükümlü olduğunuz aileniz, hastanız yok. Benim babam da memur ama o işin monotonluğundan değil işinin çok stresli olmasından, müdürünün sürekli kızıp da birşey söyleyememesinden şikayetçi. Bi ağzını açsa zaten yerine başka biri de hazır. Çocukları daha iyi bir eğitim alsın diye yapıyor bunu
Belki duymuşsunuzdur fedakarlık kavramını falan. Memur insanlar da sırf sevdikleri aileleri için kendilerini harap ediyorlar. Eskiden ben de küçümserdim liseden ayrılıp direk iş hayatına atılan arkadaşlarımı. Biliyor musun onun evdeki halini. Babası ölmüştür, annesi ve kardeşlerinin sorumluluğunu genç yaşta almak zorunda kalmıştır. Bir fedakarlıktır bu. Kendi keyfini, hayatım çok monoton off gibi şeyleri akıllarından bile geçiremezler.
Kızmıyorum tabiki de. Herkesin hayatı aynı değil ki.

Güzel acındırma. Eminim o zor durumdaki insanlar bu acındırma sayesinde kurtulmuşlardır. Toplumdaki çoğu insan bunların farkında ama sence birşey yapıyorlar mı ? Sanmıyorum,fazla bişi yapmazlar,yapamazlar.En fazla yardım kuruluşları yada gücü başka hayatları kontrol etmeye yetebilenler birşey yapabilir.Her bireyin derdi,hayat zorluğu kendinedir.Ne kadar hümanist,yardımsever,fedakar olsanız da,bir sınır muhakkak vardır.Ayrıca insan seçeneklerini kendisi oluşturabilir,oluşturmayı beceremezse,varolan şeye mahkumdur.

Şimdi o babası ölmüş,annesi ve kızkardeşlerinin sorumluluğunu genç yaşta almış aynı zamanda okumayı bırakmış insanı ele alalım. Tamam durumu vahim ama ilk hatası okumayı bırakmak olmuş. Okumaya parası mı yok ? Etrafta bir sürü destek olcak vakıf var,arayıp da bulamaması garip olurmuş. En azından ankarada ve istanbulda bu vakıflara bolca rastladım,tanıdığım kötü durumdaki insanlarda oralardan destek aldı. Hatta şu da var,o vakıflar ailenin durumuna da destek çıkabilirler,öyle birşeyi duymuştum arkadaştan,tam hatırlamıyorum. Sonra annesi ve kızkardeşlerine geçelim,kız kardeşleri okumak için parasızsa,ilk anlattığım durumu kullanabilirler.Annesi de iş bulabilir,tabi fiziksel olarak çalışmaya uygunsa. Çocukların (x bireyi ve kardeşleri) sınavlar konusunda başarılıysa,burslu bile okuyabilirler.Tek yapması gereken,ilahi bir güce sırt dayamayıp,işleri kendi yapması. Yani bunlar kısa ve basit örnekler. Ha ülke kötü durumda olabilir,ama hala insani görevlerini yapan insanlar mevcut. Gidipte "Bu ülkede böyle şeyler mümkün mü hacım?" gibi şeyler demek gereksiz.
İnsan o kadar mükemmel bir canlıdır ki,bildiğin kadarıyla tanrılar yaratabiliyor,bunu niye yapamasın ?

Ve evet,orada bahsettiğin acındırma dışında,bir sürü kötü durum var.İnsanlar bunun farkında . Dediğim gibi,insanlar kendi seçeneklerini yaratabilir,baban memur olmak istemiş. Bunun için eğitim almış,yada kazara memur olmuş (?). Bu seçeneği kendisi mümkün kılmış.Sanma ki ben Ali Ağaoğlu tarzı yaşıyorum yada türevleri,biraz özel olucak ama kazandığım para,ailemde ihtiyacı olanlara gidiyor,daha doğrusu gidiyordu.
Senin orada acındırmanı da ekleyerek tiye aldığın düşünceme karşılık iyi bir açıklama yapmış olduğumu düşünüyorum. Başkasının düşüncesine saygı duymak vardır,üstü kapalı da olsa saldırmamak gerekir. En azından bunu severim,bunu yapana da saygı duyarım.

Şu yazdığım yazıya büyük ihtimal karşı çıkanlar,kabul etmeyenler muhakkak olucaktır. Ne saçmalıyor bu diyecek eminim en az 1 kişi vardır. Düşünceme saygı duyduğunuz sürece bende sizin düşüncenize saygılıyım.

Ve evet,şuan ki derdim şu monotonluk mevzusunun derinine inmek.Genciz tabi,ne olucak.Hayat bize güzel (!)

Yok, Desmond Morris değil; daha bilindik biri ama buna rağmen bilemiyorum şu an.

İtiraf ediyorum, aile bireylerinden kimsenin evde durmadığı bu pazar gününde öğleden beri bios ekranıyla beni tavlamaya çalışan laptop'ıma karşı koymaya çalışıyorum.

Çözünürlük problemi de var, yazılar genişledi falan. Korkunç azizim.

@Neşe, Anka arkadaşımız bana da yanlışlıkla teşekkür ettiğini belirtmişti bi' keresinde sasjkkf

Yahu bunda garip olan ne.:S Hatırladığım kadarıyla beni hiç ilgilendirmeyen bir konuydu yanlış anlaşılmasın diye söylemiştim.