Kahretsin süper*.*
Çabuk yaz devamını çatlatma beni

Hikayeyle ilgili mantıksız bir tahmin yürütüyorum dikkate almayınız

Giz'in içindeki kişi Yıkım uygarlığının lideri ve aynı zamanda Giz'in geçmiş yaşamındaki olduğu kişiXD

Not:Sallamalarım bugüne dek hiç tutmadı tutmaz da:D

Sizce kim olabilir millet?

Bu kez tahminin iyi bir tahmin mana İşte biraz kısa ama devamı
-------------------------------------------------------------------------------
<<<4.Bölüm>>>
Giz o gece hiç uyumadı.Odasından da hiç dışarı çıkmadı.Neden çıkacaktı ki? Teyzesini üzgün görmek için mi?Zaten artık Burak’ın da onunla konuşacağını sanmıyordu.Neden konuşacaktı ki? “Burak çok normal ve iyi biri,ama ben çok garip biriyim bir de insanlara istemesem de zarar verebiliyorum” diye geçirdi içinden.
Bir taraftan da bu Yıkım Uygarlığının ne olduğunu düşünüyordu.Neydi bu?Emir kaybolduktan sonra asansörde ki o işaret,simge….Bu Yıkım Uygarlığı’na aitti ama …Daha yeni canlı yayında keşfedilmiş bir uygarlığın simgesini kim niçin kullanırdı?Bir de bu kullananlar çocuk hırsızlarıyken.
Giz bunları düşünmekten başına ağrılar girmişti.Ayağı kalktı.Masasına gitti.İçi su dolu bardağı eline aldı.İyi ki havuzdan sonra eve geldiğinde su almıştı.Çünkü odasına daha yeni çıkmışken teyzeni ve eniştesi gelmişti .Giz kesinlikle onlarla özellikle teyzesiyle karşılaşmak istemiyordu.Onu ağlarken görmek Giz’in kaldırabileceği bir durum değildi.
Suyunu tam bitirmişti ki bir tıkırtı duydu.İlkten ne olduğunu anlamamıştı.Hatta şaşırmıştı. Sonra bir ses daha…Şimdi anlamıştı.Camına bir şey çarpıyordu.Hemen cama gitti.Korkuyordu.Tereddütle başını dışarı çıkardı ve onu gördü.Burak camın altında üzerinde gri eşortmanı ve gri siyah çizgili t-shirt i ile duruyordu.Saçları hala havadaydı.Bir an için Giz onun uyurken de saçlarının hep böyle diken diken olup olmadığını düşündü elinde olmadan.sonra kendini topladı.
“Senin burada ne işin var?”dedi biraz şaşkın biraz sitemkar bir sesle.Çünkü tüm gün boyunca gelip Giz’i görmemişti.Hoş Giz’de bu durumda onu görmek istemezdi ama yine de kızgındı.
Ama Burak bunu çoktan unutmuş gibiydi.Yüzünde anlam verilemez bir ifade vardı..Heyecanla
“Giz çabuk buraya gel.Evdekiler evde olmadığımı anlamadan sana çok önemli bir şey söylemem gerek ” dedi ve ekledi “Emir’le ilgili”.Giz Emir’in adını duyunca heyecanlandı.
“Tamam hemen geliyorum” dedi ve koş arak odadan çıktı.
Çıktığı an çıktığına pişman oldu.Teyzesi uyumuş muydu?Yavaşça parmak uçlarında gitmeye başladı.Tam merdivenlerin başına ulaşmıştı ki bir ses duydu.Bir hıçkırık sesi.Teyzesinin odasından geliyordu.Kendisine engel olamadı ve odaya doğru yaklaştı.Kapısı açıktı.Aralıktan baktı.Teyzesi pencerenin kenarına oturmuş ellerinde Emir’in prens kostümü ağlıyordu.Eniştesi ise koltuğa oturmuş sadece duruyordu.Giz o an kalbinde büyük bir acı hissetti.Tarif edilemez bir acı.Gidip teyzesinin boynuna sarılmak,onunla her gün ağlamak istiyordu.
Birden kendisine geldi.Yavaş yavaş içeri girmekte olduğunu fark etti.Bunu yapamazdı.Hemen geri çekildi.Tekrar merdivenlerin başındaydı.Teyzesinin sesi kulaklarında çınlıyordu.O kadar kötü bir durumdaydı ki.Şu an bu olanların hiç yaşanmamasını diledi.Birde ceza alıp topla terapiye katıldığı zamanların hayatının en kötü anları diye sayardı.Halbuki hiç bunlar yaşanmasaydı da her gün o saçma terapilere razı olurdu.
Yavaşça ve sessizce inmeye başladı.Burak.’ı bekletmek istemiyordu.Hem de Emir ile ilgili haberleri hemen öğrenmek istiyordu.Kapıyı sessizce açtı.Az kalsın anahtarı almayı unutuyordu.Hemen geri dönüp salonda ki masanın üstünde ki anahtarı aldı.Kapıyı da kapatarak dışarı çıktı.
Dışarı çıkar çıkmaz gecenin soğuk rüzgarları yüzüne vurdu.Uzun siyah saçları havalanmıştı.Hiç bir zaman toplamadığı,toplasa da baştan savma topladığı o uzun siyah saçları.Emir’in çok sevdiği siyah saçları…Emir.Nerdeydi şimdi.Üşüyor muydu?Aç mıydı,susamış mıydı,korkmuş muydu?
Bu düşüncelerle yürürken kendisini arka bahçede buldu.Burak orda bekliyordu.Yüzünden anlaşılabileceği gibi çok üşümüştü.Giz onu beklettiği için çok üzüldü.Yavaşça yanına gitti. Burak’ta ellerini nefesi ile ısıtıyordu.Onun geldiğini görünce telaşla
“Nerde kaldın.Biraz daha gecikseydin donacaktım ve donmuş bir ben inan istemesin” dedi hafif bir gülümseme ile.Giz’de ona gülümsemek isterdi ama hiç içinden gelmiyordu.Burak’ta bunu anlamıştı.
“Bak her an evde yokluğumu hissedebilirler.Ve bir polis abisi olunca insanın ve bir de evhamlı annesi olunca inan burası polis arabası dolar çok önemli bir şeymiş gibi.”dedi yine gülümseyerek sonra lafına devam etti “Neyse az önce susamıştım ve su içmeye gidiyordum.Bir baktım abim salonda polis amiri ile konuşuyor.Hani şu keşif var ya Yıkım Uygarlığı işte orayı aramışlar.Orda ki çalışan listesini istemişler.Sonra adam o kaşifi yapan adam amiri aramış.Sıkı dur.Bizden ayrı 2 kişi daha aramış orayı.O 2 kişinin de anlattığına göre o simge kanla çizilmiş varmış” dedi ve soluk aldı. Soluksuz konuşmuştu.Giz şaşkındı.
“Yani İstanbul’da başkaları da mı kaçırılmış?”dedi şaşkın bir şekilde.
Burak hayır anlamında kafasını salladı.
“İşte tuhaf yanlardan biri de bu.Bu kaçırılanlardan biri 2 ay önce İngiltere’de kaçırılmış.Biri de 1 ay önce Amerika da.Ve hepsi de tam 1 er ay arayla.Tüm detayları bilmiyorum sanırım onlarda bilmiyor ama o ülkeler den birkaç polis gelecek.Ortamı ve olayı incelemeye.Ortak yanları filan bulmaya.” dedi ve eve baktı.
“Giz üzgünüm gitmem gerek.Annem şimdi beni arıyordur belki.Bak üzülme tamam mı?Emir’i bulacağız.Bu çocuk hırsızlarını da.Sen merak etme” dedi ve koşarak eve gitti.Ama arkasında kafası şimdi daha da fazla soru işaretleri ile dolan Giz bırakarak.

daha önceden sölemiştim bununla ilgili bişi ama yine vurgulamak geldi içimden sailor maron da söleyince..SAKIN AMA SAKIN HİKAYELERİNİZDE KEDİLERİN ÖLDÜRÜLDÜĞÜ VEYA HERHANGİ Bİ HAYVANIN ÖLDÜRÜLDÜĞÜ BÖLÜMLER KOYMAYIN..HAYVAN HAKLARI BİLDİRİSİNDEDE HAYVANLARIN BÖYLE ŞEYLER İÇİN KULLANILMAMASINI BUNUN BİR İSTİSMARA GİRECEĞİ YAZIYOR..BEN BİR HAYVANSEVER OLARAK BUNA ZATEN KESİNLİKLE KARŞIYIM..LÜTFEN..

neyse bunun dışında hikayen süper..=)

Katara kesinlikle devam etmeni istiyorum sakın yarım bırakma çünkü bak güzel güzel kaydedip okuma zevkine varacam yoksa seni keserim

Bende büyük bir hayvan severim.Özellikle kedileri filan çok severim.Ama bu hayali bir hikaye.Ayrıca satanizlerde de kediler öldürülüyor bu da öyle bir şey.Yani zaten başka bir kedinin ölmesini planlamıyorrum.
Ayrıca Kirika merak etme devam edeceğim.Bu hikayeyi kesinlikle sonuna kadar götürmek istiyorum

Kedielrin gücü adına miyavvv ^^ Öldürme türdeşlerimi XD Sonra ikziin bütün kedileri üstüne salar haberin dahi olmaz İkizim süpersin jijim giz bu çocuga aşık olsun benim yerime XD

Sen iste yeter ki ikiizm olur aşık.Zaten gelecekte neler olacak bilinmez dimi ama?Ayrıca kedilerle aram çok iyidir.Bu sembolik birşey sonuçta.Ayrıca başka kedi ölmeyecek

ölmesin zati hee bu arada dur bakalım bu kaçırılan çocuklar birleşcekler bir yerde ama doğrusu en çok bunları nerede birleştireceğini merak ediyorum

<<<5.Bölüm>>>
Giz Burak’la konuşmasından sonra kendisine gelemedi.Kafasında ki soru işaretlerine her saniye yenisi ekleniyordu.Gece hiç uyumamıştı.Bu olaylar artık çok karmaşık bir hal almıştı.Burak’ın dedikleri gece boyunca tekrar tekrar gözünün önüne geldi.Şu ana kadar olaya sıradan bir çocuk kaçırma olayı gibi bakarken şimdi olay esrarengiz bir hal almıştı.İçinden çıkılması güç bir hal.
Bunları düşünürken her gün okula gitmek için çalan saati çaldı.Hemen ayağıya kalktı.Hiç uyumamıştı .Şimdi okulda nasıl ders dinleyecekti?Tam bu an da aklına geldi.Uzaklaştırma almıştı. Okula gitmeyecekti. “İsabet oldu” diye geçirdi aklından.Bu durumda okul fikri çok uzak bir ihtimaldi. Saçları her zaman ki gibi açık ve dağınıktı.Simsiyah saçlarının yanında bembeyaz teni çok uyumluydu. Gözleri masmaviydi.Kakülleri gözlerinin üzerine düşüyordu.Ve çok da güzel görünüyordu.Saçlarını elleri ile karıştırdı.Emir’inde saçlarını böyle karıştırırdı.Ve bu ona çok yakışırdı.
Emir..Yine Emir gelmişti aklına.Acaba nerdeydi?Onu kaçıranlar ona bir şey yapmış mıydı?Kafası o kadar karışıktı ki.Zaten küçükken sevdiği birini hatta iki kişiyi kaybetmişti.Bir daha bu kadar sevdiği birini kaybetmeye dayanamazdı.İçinde inanmak istemediği korkunç bir gerçek vardı.Bu sıradan bir olay değildi.Bunun olmamasını diliyordu ama tüm gidişata bakınca bu öyle gözüküyordu.Bunu hala kabul etmek istemiyordu.Sürekli Emir’in görüntüsü gözünün önündeydi.Gülmesi ,şakaları her şeyi… Üzerine sabahlığını geçirdi ve aşağıya indi.İndiği an inmemiş olmayı diledi.Çünkü teyzesi kahvaltı masasında oturmuş,çay içiyordu.Gözleri şişti.Belli ki tüm gece ağlamıştı.Giz fark edilmeden geri gitmeye çalıştı ama çok geçti.Teyzesi onu görmüştü.Sesi her an ağlayacak gibiydi.
“Sen niye giyinmedin.Birazdan Burak seni almaya gelir.Çabuk olsan iyi edersin” dedi.
Giz ne diyeceğini bilmiyordu.Bir an giyinip gidiyormuş gibi yapmak sonra da okula gitmeden bir parkta ya da bir yerlerden oyalanıp akşam yine Burak’la buluşup gelme fikri geldi aklına.Ama ne kadar geciktire bilirdi ki.
“Şey teyze Burak beni almaya gelmeyecek.Çünkü ben uzaklaştırma aldım” dedi bir solukta.Tüm azarları bir an işitip bitmesini istiyordu.Ama teyzesi hiç bir şey demedi.Sadece Giz’e bir baktı ama sonra başını başka bir tarafa çevirdi ve konuşmadı.Bunu söyleyeceği aklına gelmezdi ama o an azar işitmemiş olmak hiç hoşuna gitmedi.Teyzesinin sessiz kalması sinir bozucuydu.Azarlamasını beklerken neden sessizlikti?Dayanamadı ve sordu.
“Teyze bak isteyerek olmadı.Yani o an kendimi tutamadım.Biliyorsun işte.O tüm ailemize hakaret etti. Ve ben tutmak istedim ama tutamadım kendimi.”duraksadı.Teyzesinin tepkisini bekliyordu. “ee bir şey demeyecek misin?”dedi hafif şaşırmış bir şekilde.Teyzesi ise sadece elinde ki bardağı yere bıraktı ve sakin bir şekilde
“Desem ne değişecek Giz.Ne fark edecek.Daha önceleri de dedim değil mi?Ama sen devam ettin.Elinde olup olmaması beni ilgilendirmez.Şu an Emir kayıp ve bunlarla uğraşacak vaktim yok. Sana hiçbir şey demeyeceğim Giz.Artık benim demem bir şey ifade etmez.Senin kendi kendine demen gerek.”dedi ve üst kata çıktı.Giz ise olduğu yerde kalmıştı.Teyzesine kızgın bir şekildeydi.Ne zannediyordu teyzesi.Bunları bilerek yaptığını mı?Ne yani Giz her gece ağlayarak bir daha yapmamaya kendisine söz verirken bunu önemsemediğini mi sanıyordu?O an kendisini durdurmak istese de yapamadığını biliyordu.Bir insana zarar vermek yeterince kötü bir şeydi.Birde teyzesi bunu yapmamanın kendi elinde olduğunu mu sanıyordu?O kadar öfkeliydi ki.Belki de ilk defa bu kadar kızmıştı teyzesine.
Masaya baktı.Ama canı hiç bir şey yemek istemiyordu.Şu an sadece yalnız kalmak ve mümkünse tüm gün teyzesini görmemeyi diliyordu.Birden gözüne bir kağıt ilişti.Masada teyzesinin çay içtiği yerdeydi. Gidip kağıdı eline aldı.


Kayıp Formu

isim:Emir Er
boy:1.20
kilo:30
Doğum tarihi:14.12.2000 yaş:7
kaybolma tarihi:10.12.2007 /cumartesi
Kaybolduğu yer: …..Alış veriş merkezi/Bakırköy
Kaybolduğu saat:13:00 suları
ev adresi:Paşazade mah. Muamma cad. No:19 /Bakırköy

Bu Emir’in kayıp formuydu.Elleri titriyordu.Bu anı görmek,bu bu berbat bir şeydi.Tarif edilemez. İlk defa kendisini tutamadı ve ağlamaya başladı.Ağlıyordu.Hep ondan alınan sevdikleri için ağlıyordu.Emir’de gitmemeliydi.Eğer kaybolmasaydı 3 gün sonra doğum günüydü.Giz çoktan hediyesini bile almıştı.Ama ama veremeyecekti.
Birden kapı çaldı.Giz elinde ki kağıdı yere düşürdü.Sonra eğilip yerden aldı ve kapıya doğru gitti.Her gün bu saatte gelen kişi gelmişti.Havaya dikik saçları,bol pantolonu ,spor ayakkabısı,dışarı çıkarılmış gömleği ve gri üzerinde kuru kafa resmi olan kapşonlu sweat shirtü ile Burak karşısında duruyordu.Giz hemen gözlerini sildi.Burak’ın karşısına böyle çıkmak istemiyordu.Giz üzgün bir ses tonu ile
“Boşuna geldin Burak.Unuttun mu ben uzaklaştırma aldım “dedi.
Burak ise acele ile
“Biliyorum ama ben sana önemli bir şey söylemeye geldim.Bu gün Amerika ve İngiltere’den polisler geliyor.Dava için.Ben diyorum ki bu gün öğleden sonra dersimiz boş.Senle okulda buluşup karakola gidelim mi?Hem abim bizi kovamaz bizde bir köşede oturup dinleriz. Olmazsa abimden zorla öğreniriz” dedi.Giz’in yüzünde hem düşünceli hem de heyecanlı bir ifade vardı.
“Bilemiyorum.Senin başın belaya girmez değil mi abinle?”dedi.Burak’sa hayır anlamında başını salladı.Giz hala düşünüyordu.Ama merak ta etmiyor değildi.
“Tamam ama abin bizi kovarsa hiç itiraz etmeden geliriz senin benim yüzünden başının belaya girmesini istemem” dedi utanarak.
Burak’ın yüzünde mutlu bir ifade vardı
“Senin yüzünden olan hiçbir şey beni üzmez merak etme ”dedi.Yanakları kızarmıştı.Başını öne eğdi.Sonra telaşla
“Ben benim yani gitmem gerek.Son derse yani ilk derse geç kalmak istemiyorum.Kendine iyi bak. Öğlen okulun orda ki parkta buluşuruz.Hoşça kal” dedi ve koşarak uzaklaştı.Başka zaman olsa Burak’la dışarıda buluşacağı için heyecanlanırdı.Anlam veremediği bir duyguydu bu.Burak onun en iyi ve tek arkadaşıydı.Ayrıca da 8 yıldır arkadaştılar.Ama ne zaman Burak’la buluşacak olsa heyecanlanırdı.Şimdi ise sadece buruk bir heyecan vardı içinde. Ve bu duygu Emir bulunana kadar devam edecekti.Bunu biliyordu.Hiç bir şeyden zevk alamayacaktı. Artık bir ölüden farksızdı.Sadece canlılık fonksiyonları işlev görüyordu. Duyguları özellikle sevinç,mutluluk yoktu.Anca Emir bulunursa eskisi gibi olurdu. Artık anlıyordu. Bir kişiyi daha kaybetmeye artık kalbi el vermezdi.İki acı yeterdi.Birde Emir bu acılara katılmamalıydı.OLMAMALIYDI.