Haftaya pazar gününe kadar bir zamanım var... Haftaya pazar günü final bölümü olacak... Tabi yeni bir başlıkta yani yeni bir sezonda devam edecek hiç merak etmeyin... Etmezse zaten sonu çok kötü olur. Kısacası haftaya pazar bitireceğim sömestır tatilinde ise 2.sezon gelecek. Artık her gün 2 bölüm koymak zorundayım... Sanırım 32.Bölüm final bölümü olacak...

Sekiz…
Camella duştan çıkıp yatağında yatan Yu’ya baktı. Gülümsedi. Yu’nun her zaman kendisiyle birlikte olmasını istiyordu. Gömleğinin düğmelerini giyerken Yu arkadan Camella’ya sarıldı.
Camella: Evde birilerinin olmaması iyi oldu. Sık sık gelirsin değil mi?
Yu: Melodie evi terk etmeseydi sen mi onu kovacaktın?
Camella: Evet.
Yu Camella’nın bu sözünü duyunca ondan ayrıldı.
Yu: Peki şimdiye karda niçin seninleydi?
Camella Yu’ya dönerek: Çünkü milyon dolarları var! Ama kız zeki. Ne kimseye para yüzü gösteriyor nede bir sevgilisi var.
Yu: Bugüne karda hiç sevgili olmadı mı?
Camella: Hayır.
Yu: Yani onun sırf parası için yanında kalmasına izin verdin?
Camella: Herhalde sen ne sandın ki? Onu çok sevdiğimi filan mı?
Yu: …
Camella: Yapma Yu!?
Yu: Japonya’ya gerçekten gitti mi?
Camella: Evet hatta orada mangaka olarak çalıştı.
Yu: Mangaka mı?
Camella: Evet.
Yu saatine baktı öğlen olmuştu. Üstünü giyinip Camella’ya kısa bir öpücük vererek evden çıktı. Daireye geldiğinde Yuki Yu’nun geldiğini görünce sinirle Yu’nun yanına geldi.
Yuki: bütün gece nerdeydin sen? Yine kiminle birlikteydin?
Yu: Camella birlikteydim.
Yuki: Aferin bir yatmadığın o kalmıştı!
Yu: Uf kes! Çocuk değilim artık ben!
Yu odasına doğru giderken Yuki: Ya tabi senin için arkada bıraktıklarının hiçbir önemi yok.
Yu: Sus artık!
Yuki: Tamam susuyorum. Susuyorum. Ama nereye kadar? Bence Yu arkana bak ve kalbini kırdığın kişileri düşün. Herkes senin kadar duygusuz olmayabilir!
Alışveriş Mağazasında
Melodie elinde poşetlerle oyuncak mağazasının önünde durmuş, vitrine bakıyordu.
“Her çocuğun oyuncağa ihtiyacı vardır.”
Etrafına bakındı. Etrafta tanıdığı kimse yoktu. Oyuncak mağazasına girdi. Oyuncakları teker teker incelemeye başladı.
Arkasından tanıdık bir ses: Kimin için oyuncak bakıyorsun?
Melodie arkasına döndüğünde Kiro’yu görünce bir an bocaladı daha sonra da toparlanmaya başladı.
Melodie: Çocuklar için.
Kiro: Çocuklar?
Melodie: Tanıdığım küçük çocuklar. Sence ne almalıyım?
Kiro: Kız? Erkek?
Melodie: Erkek.
Kiro: Senden istediği bir şey var mı?
Melodie: Var ama çok büyük bir şey asla hayatta yapamam.
Kiro: Başka?
Melodie: Belki de ona… Bir köpek alırım.
Kiro: G-Gerçek köpek?
Melodie: E-Vet!
Kiro ile Melodie nerdeyse mağazadaki bütün oyuncakları aldılar. Kiro’nun aklında Melodie’yi oyuncak mağazasında gördüğünden beri sormak istediği bir soru vardı.
Kiro: Bu oyuncaklar kime?
Melodie: Gerçekten öğrenmek istiyorsan yarın bize gel.
Kiro ayrın olmasını sabırsızlıkla bekliyordu ki… Eğer yarın gitmezse Melodie kendi çocuğu için aldığını düşünmeye başlayacaktı…

way be ****** camella!

Bu ortalığı çok karıştıracak...

nıck nıck nıck hiçde çaktırmadı walla iyi oyuncuymuş melodie nin aldığı oyuncaklar kime onuda çok merak ettim.yalnız hikayede ara ara kopukluklar oluo yani birşey olurken birden bşka bi olaya geçiş olabilio,konuşmalarda geçerli bu daha çok.bunlara dikkat edersen hikayen çok daha akıcı olur

Denemeye çalışırım.
Oyuncaklar kime?
Bak bu sorunun cevabı 30 dk içersinde elininde olur.
Yarım saat sonra yeni bölümü koyacağım.
Evet Atasay'ın sunduğu Sweet Dreams ksıa bir reklam arasından sonra sizlerle...

vay vay vay...seni gidi f****e Camella!! hikaye süperrr her zamanki gibi...

Hikaye biraz gecikecek.
Comen ne Say..

Lütfen Beril okuduktan sonra bana kızma Çok hızlı olmuşda deme! Sonuçta 9.bölüm
Dokuz…
Kiro salona girdiğinde Yuki’yi tek başına oturmuş televizyon izlerken gördüğüne şaşırdı
Kiro: Selam.
Yuki: Selam.
Kiro: Yu nerede?
Yuki: Cehennemin dibinde.
Kiro: Kavga mı ettiniz?
Yuki: Evet.
Kiro: Yine ne oldu?
Yuki: Sana anlatayım. Bakalım kime hak vereceksin!

Melodie eski bir apartmana girip 3. kata çıktı. Kapıyı çaldı. Kapıyı sarı saçlı, yeşil gözlü orta yaşlarda bir kadın açtı.
Kadın: Ah Melodi! Seni buralara kadar getirmek istemezdim. Ama bizimle hiç konuşmuyor… 2 haftadır böyle…
Melodie: Üzülmeyin Bayan Schumann. Ben şimdi gidip onunla konuşurum.
Kadın: Çok teşekkür ederim…
Melodie: Teşekkür etmeyin…
Melodie tek başına koridorun sonundaki odanın kapısının önünde durdu. Duvara dayandı. Elleri çantasını taşımayacak kadar ağırlaşmıştı…
Melodie: Hey! Seninle bir anlaşma yapmıştık.
İçerden gelen ağlamaklı bir ses: Sözü sen bozdun! Beni aynına alacaktın!
Melodie: Yapma seni yanıma almayı bende çok istiyorum… Ama senin bir aileye ihtiyacın var…
Kiro Yuki’nin anlattıkların bitirince ilk önce ne diyeceğini bilemedi. Ne diyebilirdi ki?
Kiro: Boş ver başına bir gün zaten bir şey gelecek. Kendisini de bizi de çok kötü yakacak.
Yuki: Ne yapıyorsa yapsın!
Kiro: Yarın işimiz yok değil mi?
Yuki: Yok. Neyse ben çıkıyorum. Yağmur dinmişken biraz dolaşacağım.
Yuki parkın önünden geçerken yalnız başına oturan Shin’i görünce durdu.
“Onun yanına gitmeli miyim?”
Aslında oraya gitmek istemiyordu. Ama kalbi… Kalbi onun Shin’in yanına gitmesinden yanaydı. Yavaş ve ağır adımlarla gitti. Shin’in tam arkasına gelince durdu. Shin Yuki’nin geldiğini fark etmemişti.
Yuki Shin’in yanına oturup: ne yapıyorsun burada?
Shin: Yuki sana bir şey söyleyeceğim.
Shin birden Yuki’yi kendisine çekti ve Yuki’nin soğuktan morarmış olan dudaklarını öptü…
"Ya şimdi yapardım ya da hiç bir zaman..."
Shin Yuki'den ayrıldıktan sonra fısıldayarak: Seni çok seviyorum..