mmm... nicole de gitti... bu bölüm de çok güzeldi... ama böyle üzücü bölümleri sevmiyorum azellikle iyi yazılıyosa... (gözlerim yaşarabiliyo )

Akıcı olmasına çok sevindim. Çünkü 24. bölümü daha önce yazmıştım. O kadar uzun ve ağırdı ki!
Ve ayrıca da gruptan birini de öldürmüştüm. Dayanamadım, içime sığmadı. Ayrıca sanırım aşırı derece abarttım ki sanki gerçekten de birini incitmişim gibi hissettim. Kısaca kıyamadım karakterime
(Fazla saçma ve duygusal davrandım ama olmadı işte) Bu bölüm tam oldu bence!

13darkcat13 senin hikayemi takip ettiğini bilmiyordum. Teşekkür ederim! Bölümü beğenmene sevindim

Kerem gerçekten iyi çocuk ya.. Nerde duracağını iyi biliyor.. Aferin aferin...
Şu kırmızı kelebeğe aklım takıldı ama.... Ya ne var bu Timur'da anlamadım gitti. Fazla sevmesem de acıdın yani Tolga'ya.... Yine çok güzel olmuş..
Devamını merakla bekliyorum...

Teşekkür ederimm! Çok sevindim beğenmeneee




Artık bu hikaye bi an önce bitsin diye gece gündüz son bölümleri yazıyorum. Geriye 25 ve 26. bölüm kaldı. Hadi bakalım, umarım düzgün bi şekilde elime yüzüme bulaştırmadan bitirebilirim bu hikayeyi. Roman yazacağım bu gidişle!!!!


Galip çıkmş ama mutsuz ve umutsuz savaşçılardık. Savaşçı grubu, yani bizler liderimize öfke duyuyorduk. Göz göe göre arkadaşımızın ölmesine izin vermişti.

Revan'nın yanına gittim. Tolga yerde, sırt üstü yatıyordu. Bakışları boş ve korkulacak derecede umursamazdı.

-Akşam oluyor, kendimize bir yer bulmalıyız,'' dedim.
-Şu anda bunu konuşmamız ve ya düşünmemiz gerekiyor mu sence?'' Şaşkınlıkla Revan'ı süzdüm.
-Gökyüzüne bak, akşam oldu artık. Burda yatmayacağız herhalde. Ayrıca Timur ortadan kayboldu, onu bulmalıyız.''
-Cehenneme gitse umrumda olmaz!'' Artık sinirlenmeye başladım. ''Revan!''
-Biliyorum, tamam. O senin biricik abin nasıl olsa, laf söyletmezsin. Katil bile olsa !''
-Mantıklı bir açıklaması vardır mutlaka!''
-Bunun neresinden mantıklı açıklama bulacak merak ediyorum''
-Senin neyin var? Bu kadar sinirlenecek ne var?'' Revan başını diğer tarafa çevirdi, ''yok birşey,'' dedi.
-Tamam o zaman. Ben abimi bulmaya gidiyorum''
-Sen bilirsin'' Ayağa kalktığımda bi an Revan ile göz göze bakakaldık. Revan'ın siniri bana değildi. Abimeydi.
-Benimle gelmeyecek misin? Yalnız gitmek istemiyorum,'' dedim. Oysa eskiden beni hiç yalnız bırakmazdı.
-Abinin yüzünü görmek istemiyorum'' Tekrar yanına çömeldim. ''Revan, o benim abim. Bu hayatta kalan tek yakınım, tek koruyucum. Anlıyor musun? O ne yaparsa yapsın yanında olmalıyım. Cezasını tabiki de çekecek ama sonçta o benim abim. Benim tek yakınım, tek parçam.'' Revan başını salladı, '' o senin tek parçan bile olsa sonuçta arkadaşımızın ölmesine izin veren, bencil ve korkak bir lider!'' dedi.
-Bu senin düşüncen ve iyi de oldu bunu bildiğim. Revan ben senin neyinim?''
-Kız arkadaşımsın,''
-Yani?''
-Sevgilim.''
-Peki neden o zaman sevgilinin yanında olacağın yerde kalkmış onu üzüyorsun? Şu anda en çk desteği senin vermen gerekti!''
-Nina bak, abiminin yaptıklarına katılmıyorum ve bu yüzden sana destek çıkamam!''
-Destek çıkma anlayışın bu mu?''
-Susun bi lan! Susun!'' Tolga boş bakışlarıyla bize döndü. ''İki saatir tepemde çığırtkan kuşları gibi çığırıyorsunuz'' dedi.
-Tolga hatırlatırım ben de burdayım.''
-Eee? Ne yapabilirim?''
-Daha nazik olmay-''
-NE NAZİĞİ BE! O ABİN OLACAK İBLİS NİCOLE'üN ÖLMESİNİ SEYRETTİ!KILINI KIPIRDATMADI! ŞİMDİ DE KALKMIŞ BANA NAZİKLİKTEN BAHSEDİYORSUN!'' Doğrulmuştu.
-Eminim iyi bir açıklaması vardır Tolga! Bilerek, öylece Nicole'ün ölmesine izin vermiş olamaz!''
-Kızım,'' dedi dişlerinin arasından, '' saflığının da sınırı yok. Aptal mısın? Ya da gerizekalı mı? Belkide hala şoktasın bu yüzden böyle saçmalıyorsun!''
-Tolga! Konuşmalarına dikkat et!'' Çimelerin hışırtılarıyla arkama dönüp baktım. Gelen Kerem'di.
-Abicim, n'oluyorsunuz yahu? Sizi birkaç gün boş bırakmaya da gelmiyor ha! Ne bağırıyorsun ? '' dedi. Sevgilim bile beni anlamazken Kerem'in bana destek çıkmasına şaşırmıştım. Tolga elleriyle başını tuttu, ''abicim bir de sana açıklama yapmayayım be'' dedi. Kerem yanıma oturdu. Üçümüze de sakince baktı. Ben nerdeyse sinirden titriyordum. Tolga'nın ve Revan'ın bu kadar değişebileceğine inanmıyordum. Hele Revan'ın sözleri davranışları iğne gibi batıyordu kalbime...

-Abicim, ben sizi birbirinizi korursunuz diye içim rahat bıraktım. Yakalandığımda onlar birbirlerini sayar, sever, kollar dedim. Bi geldim haliniz kedi-köpek gibi.
Timur'u hepimiz tanıyoruz, dolaysıyla Nina'yı da...''
-Kerem,'' diye sözünü kesecek oldu Tolga ama Kerem izin vermedi.
-Eğer dostluk hatrım varsa abicim beni dinlersin,'' Revan'a döndü. ''Sana birşey demiyorum dostum. Çünkü sen yeterince ne beni ne Timur'u ne de Nina'yı tanıyorsun. Bu yüzden sana ne söylesem boş''
Tolga susup dinlemeye devam etti. Revan ise sinirden, yerden kopardığı otu ikiye bölüp, daha sonra onu başka parçalara bölerek dinliyordu.
-Bu kadar zamandır tanıdığın dostunu sevdiğin kız için katil yapmanı doğrusu hala anlayabilmiş değilim. Senin bu derece zayıf olduğunu bilmiyordum. Tamam, Nicole'ü seviyordun ama Timur'un da bi bildiği vardır elbet.''
-Sen aşık olduğun kızı gözünün önünde, hem de kurtarma şansın yüzde yüzken kaybettin mi abicim?''
-Aşık olduğum kızı bilmyorum ama ailemden üç kişiyi bu şekilde kaybettim. Ve övünmek için söylemiyorum, senin gibi suçsuz insanları suçlamadım. Bu senin ne kadar bencil olduğunu kanıtlar. İlla birini suçlayacasan kendini suçlamalısın. Bu olayda kendi suçunu bulmalısın. Mesela Nicole'ü daha önce korumak gibi, ya da Nina'nın söylediğine göre Timur için hayatını vermiş. Sence neden senin için değil de Timur için?
Sen yeterince onun ilgisini çekemediğin için olabilir mi? Ya da Nicole ve Timur'un arasında olan, zaten planlanmış bir olay olabilir mi?''
Hepimiz şaşakalmıştık. Gözümüz daha yeni yeni açılıyordu. Özellikle Tolga'nın yüz ifadesi görülmeye değerdi.
-Üzgünüm abicim ama sen bütün bu olayların çok dışındasın. Herşey Nicole ve Timur arasında geçti. Tüm olaylar ikisinin özelindeydi. Ben sakince ve mantıkla düşününce bunları buluyorum,'' dedi. Revan, '' gözümüzün önünde kızı kaybedince biz de aklımızı kaybetmişiz. Aslında gerçekten çok mantıklı bir durum. Heyy!'' dedi bi anda. ''Timur senin Nicole'den hoşlandığını biliyordu. Belkide senin üzüleceğin birşey vardı aralarında konuştukları'' dedi. Tolga iyice büzülmüştü oturduğu yerde. Başını yere eğmiş, bize bakmıyordu bile. Sonra:
-Özür dilerim Nina, gerçekten üzgünüm!'' dedi. Kalktı ve yürümeye başladı. Revan bana bakıyordu. Bakışlarında pişmanlık vardı. Ama benim de kalbimde yara vardı. Sevgilimden Tolga gibi çocukça davranmasını beklemiyordum. Ben de ayağa kalktım:
-Nereye?'' dedi Kerem.
-Abimi bulacağım''
-dur, bekle ben de geliyorum,'' dedi Revan. Küçükmseyen bakışlarla, '' nereye geliyorsun?'' dedim. Tereddütle, '' Timur'u bulmaya. Seninle Timur'u bulmaya,'' dedi.
-Gerek yok canım, ben kendim giderim. Gerektiğinde yanımda olsaydın!'' dedim ve hızlı adımlarla uzaklaştım.
-Nina! Bekle tek başına gitme,'' diye Kerem arkamdan seslendi.
-Boşversene Kerem,'' dedim arkama dönmeden yürürken. ''Ben başından beri yalnızmışım. Sadece gerçekten de inanabileceğim biri var sanmışım''
-Nina!!! Bekle biraz!'' diye bağıran Revan'ın sesini duydum ama yine durmadım. O kadar gözümden düşmüştü ki!
Yaşanılan küçük bir olayda eğer bunları yaşıyorsak, ilerde kim bilir seviyemiz nasıl düşecekti.
Kolumu yakaladı.
-Dur biraz,'' diye önüme geçip yolumu kesti.
-Şimdi konuşmasak daha iyi Revan, inan hiç havamda değilim,'' dedim.
-Dinle beni, tamam. Saçmaladım! Kabul ediyorum. Üzdüm seni ama çok sinirliydim. Bir de ortada bir açıklama olmayınca...''
-Her zaman herşeyi hazır olarak önüne gelmez Revan Bey!''
-Tamam, haklısın! Üzgünüm! Çok üzgünüm! Bu olayın üzerine sen bir de Kerem ile böyle yakınlaşınca kıskançlığımın da etkisiyle böyle davrandım. Dengesiz davranışlarım için özür dilerim! Çok üzgünüm!''
-Kerem ile yakınlaştım mı?''
-Evet,'' dedi bakışlarını sinirle diğer tarafa kaçırarak.
-Kerem'i senden daha çok tanıyorum ayrıca o benim en yakın dostum, unuttun mu? Onunla yakın olmam onunla yakınlaşmam anlamına gelmiyor!''
-Tamam, öyle olsun''
-Öyle zaten!'' Bir süre öyle durduk. Revan omuzlarımdan tutmuştu.
-Akşam oluyor, abim hala ortada yok. Onu bulmalıyım, artık bırakır mısın?''
-Tabi, gidelim,'' dedi.
-Hayır, ben yalnız gideceğim,''
-Nina, akşam oluyor diyen sensin. Birazdan hava kararacak. Ormana yalnız nasıl yollarım seni?''
-Birkaç dakika önce ' sen bilirsin' diyordun?''
-Off!'' diye ellerini kaldırdı havaya. ''Sinirliydim!''
-Bu da demek oluyor ki sen sinirlendiğinde ben kendimi uçurumdan aşağıya atacağımı söylesem yine 'sen bilirsin' diyeceksin!''
-Nina yeter!''
-Bence de yeter. Çekil önümden da gideyim,'' dedim. Bakışları bana kilitlenmişti. Baktı öyle birkaç saniye, ''sen bana gerçekten çok kırılmışsın''
-Yoo, kırılmadım. Tüm güvenim ve inancım yıkıldı, hepsi bu!''
-Nina, kalbimi kırıyorsun ama!''
-Benimkini sen ortadan ikiye ayıralı çok oldu canım, seninki de kırılsın. Ödeşmiş olduk böylece''
-Ya sen benim sevgilim misin yoksa düşmanım mısın?''
-Ne güzel, aynı soruyu ben sana soracaktım. Ama cevabını tahmin edebiliyorum. Abim yüzünden tüm inancımı yerle bir edecek kadar düşüncesizsen, demekki sen beni hiç sevmemişsin. Ben hiç seni kıracak kadar kötü konuşuyor muydum? Peki ya sen? Daha ilk olumsuzlukta yalnız bıraktın beni! İlerleyen zamanda ne olacağını bilmek için kahin olmama gerek var mı? Senin beni sevdiğine artık inanamıyorum ne yazık ki!'' Cevap vermek istedi ama Revan'ı iterek önümden, yürümeye başladım. Engel olamaya kalkıştı.
-BENİ RAHAT BIRAK!'' diye bağırdım. Bana üzgün üzgün baktı. Ben de yürümeye devam ettim. Revan'dan adım adım uzaklaşıyordum. Belki küçük gibi görünebilir bu yaşananlar. Belkide başkalarına göre bu kadar büyümemeliydi. Ama ortada bir gerçek var ki, gerçek bir aşkta insanlar ne olursa olsun birbirlerini sever, sayar ve bırakmazdı! Ama Revan daha ilk dakikalarda beni ortada bırakmıştı. Zaten çoğu kez hep böyle olmaz mı? Hayat günlük gülistanlıkkken ondan romantik ve ondan daha karizmatiğini bulamazsınız. Ama başına bir iş geldiğinde panikler, güvendiği kişilerden bile şüphelenmeye başlarlar. İşte böyle bir aşk, böyle bir ilişki yaşayamazdım.
Gözlerimden yaşlar boşalıyordu. Ona çok güveniyordum. Herşeyden önce hala geri dönüp, Revan'ın yanına gidip, ''tamam unuttum gitsin yaa! Afettim seni!'' demek istiyordum. Ona sarılmak istiyordum. Koyu yeşil gözlerine bakmak ve kokusunu içime çekmek istiyrdum. Bana sıkıca, tıpkı eskiden olduğu gibi sarılmasını istiyordum. Şimdiden onu özlemeye başlamıştım. Kalbimde hem bir kırgınlık, hem bir ağrı hem de bir özlem vardı.
Gördüğüm ağaca sırtımı dayadım. Ağlama krizim geçmeliydi. Abimin karşısına bu şekilde çıkmamalıydım. Ağladıkça gerisi geliyordu. Ağladıkça ağlıyor bir türlü kendme gelemiyordum. Sırtımı tekrar ağaca yasladım. Ağlamaktan, hıçkırıklardan nefes alamıyordum artık.

-Nina? Tatlım?'' diyen abimin sesini duydum. Ellerini yanaklarımda hissettim. Gözyaşlarımdan hiç birşey göremiyordum.
-Ağlama canım, tamam sakin ol tatlım,'' diye sarıldı. Bir süre daha abimin kollarında ağladım. Bir yandan ağlamayı kesmek için uğraşıyor ama uğraştıkça daha çok ağlıyordum. Abim ise hiç konuşmadan saçlarımı okşuyordu. Ara sıra saçlarımı öpüyordu.
Ağlamaktan artık bitkin düştüğümde, sonunda hıçkırıklarım da durdu. Sırtımı sıvazlayarak, '' neyin var tatlım? Ne için bu kadar ağladın? Nicole'ün ölümünden dolayı mı?''
-H-hayır,'' dedim. Abime hala sarılmış haldeydim.
-Diğerleri benim yüzümden seni mi üzdüler?'' Hala sakince saçlarımı okşuyordu.
-Hayır.''
-Nicole'ün ölümünden dolayı bana kızgınsın değil mi?''
-Evet.''
-Onunla aramızda anlaşma vardı. Nicole hatırlıyor musun anlatmıştı, her iki gücü de kullanabiliyordu. Hem Tanrı'nın gönderdiği hem de Şeytan'ın gönderdiği gücü kullanabiliyordu. Hatırlıyor musun?''
-Hıı-hıı''
-Daha sonra her iki gücü de bedeninden alındığı için artık normal insanlar gibi olmuştu. Normal insanlar gibi yaşayacaktı. Ama Nicole sonra geri döndü. Şimdiye kadar hep ölüp ölüp tekrar dirilerek, hayatı istediği gibi yaşadığını anlatmış Bilge Ruh'a. Kaç kere dünyaya gelip ölmüş, normal insanlar gibi yaşamayı denemeye korktuğunu anlatmış. Bilge Ruh'a ölek istediğini söylemiş, eğer bir görevde ve ya ruhlar tarafından ölürse daha az acı çekeyormuş. Ama Bilge Ruh bunu yapamayacağını söylemiş.
Bir kere o yamaçlarda tırmanırken bu konuyu konuştuk. Hani Revan'nın seni öptüğü yamaç vardı ya...'' Gözümden bir damla aktı. Burnumu çekip, ''sonra?'' dedim.
-Orda bunu konuştuk. Nicole bana o sırada bir itirafta bulunmuştu. Benden etkilendiğini ve hem benim için hem kendisi için birşeyler yapmak istediğini söylemişti. İlk olacak herhangi bir saldırıda, hem düşmanı öldürecek hem de o düşmandan bilerek ölümcül darbeyi alacaktı. Bu şekilde daha az acı çekecekti. Ve savaşta savaşarak ölen bir savaşçı olacaktı.
İlk başta buna çok kızdım ama Nicole çok yalvardı. Ölmeden önce Nicole'e daha çok ilgi gösterdim. Onunla, onun istediği gibi ilgilendim. Nicole mutlu bir şekilde öldü. Ama o sıralarda Tolga ile uğraşacak, olayları ona anlatacak vaktim yoktu. Ayrıca anlatsaydım Tolga savaşın ortasında bir saçmalık yapabilirdi.''
Saçlarımı öptü.
-Kötü bir amacım yoktu. Sadece Nicole'ün günlerini huzurlu ve mutlu geçirmesi için elimden geleni yapmaya çalışıyordum,'' dedim.

-Timur,'' dedim.
-Evet?''
-Ben seni çok seviyorum!!!''
-Ben de seni çok seviyorum birtanem! Şimdi bana gerçekten neden bu kadar ağladığını anlat bakalım,'' dedi. Beni hafifçe geriye itti. Yüzüme baktı. Anlatamayacağım diye düşündüm. Timur'un sıcacık ve sevgi dolu gözlerine baktıkça yine salak duygusallığımın tutup ağlayacağımı biliyordum.
-Sonra anlatsam,'' dedim. Abim biraz bozuldu.
-Kızmamı ister misin?''
-Sen de benim yine ağlamamı ister misin?'' dedim.
-Ahh hayır, hayır!'' dedi gülümseterek. ''Bugünlük bu kadar ağlama senin için yeterli!'' kolumdan tutup beni ayağa kaldırdı. Etrafa baktı.
-Hava kararmış iyice, bizimkiler nerdeler? Aynı yerdeler mi?''
-Evet, hatta Kerem de uyandı biliyor musun?''
-Heyt be! Özlemiştim adamımı!''

Of yazın başında, başlangıcını okduğum hikaye gene karşıma çıkıyor. Çok değişmiş, ama hala aynı güzellikte

bence nina biraz abarttı ama aaa bi dakka ya revan abisine katil demişti dimi şimdi hatırladım bence iyi yapmış nina hatta az bile olmuş ben olsam adamın gözünü oyardım abime katil dedirtmem!


Geriye 25 ve 26. bölüm kaldı. Hadi bakalım, umarım düzgün bi şekilde elime yüzüme bulaştırmadan bitirebilirim bu hikayeyi. Roman yazacağım bu gidişle!!!!


...


çok güzel bir bölüm olmuş eline sağlık

Ooo...Timur'dan soğudum demiştim ya... Kesinlikle hayır... Eskisi gibi fanıyım yine... Bu bölüm de çok güzeldi. Revan ile Nina barışacaklar mı merak ediyorum... Çok fena kavga ettiler hani. Devamını merakla bekliyorum.. Daha doğrusu finali....

ayrıca evet bende timuru daha çok sevdim zaten severdim iyi bi anbiydi

Güzeel kavga sahnelerini çok beğendim ^^

Yukiko finalde bir ölüm daha istiyorumm yeeeyy ^^ N'olur bizi şok edecek birşey yap ekran başında donakalmak istiyorum =D Sonu cidden merakla bekleyeceğim.