arashi benim olsun mu?
10 sayfalık bölüm ha way bee ama güzelse neden olmasın anlatım akıcı olsun yeter

Mangayı henüz okumadığını biliyorum o yüzden spoilera almıştım okuyanlar anlamıştır

Arashi fan club

Devamını halaa bekliyoruz

Arashi'yi Aqua ile aranızda bölüşün gerçi o kinize de fazlasıyla yeter ama

10 sayfanın her satırı da akıcı oluyordu genelde ama tabi ben daha o düzeye ulaşamadım =)

Olsun spoiler görünce dayanamam ben lütfen vermeyin spoiler HEmen atlıyorum dayanamayıp

Devamı çok yakın gibi gözüküyor yarısını yazdım bile =)

belli zaten bu arashi pek kurt. her ortamda herkese yeter

Arsahi... Onun hakkında planlarım var. *sinsice gülümser*

Yeni bölüm hazır esasında biraz daha bekletecektim sizi ama bu güzel yoruların üzerine dayanamadım =) Hadi hayrını görün.

Soundtrack
Evanescence – Eveybody’s Fool

“Hazır mısın?” Zero yine aynı şekilde onayladığında Verona elini masanın üzerindeki plakanın iki yanına yerleştirir ve plakadan sarı ışıklar çıkarken Zero’nun gözlerinin içine bakarak sihirli sözcükleri mırıldanır.

“Tári Ancalimë” Sarı bir ışık Zero’nun göğsüne çarptığı anda gözünün önünde hızla görüntüler belirmeye başlar. Ichiru, Aynada yansımasına bakan kendisi, yönetici, gündüz sınıfı, gece sınıfı, gece sınıfının derlere gidiş saati, Kaname, Yuuki… Yuuki? Zero kendine gelerek kafasını sallar ve çok büyük bir iradeyle gözlerini açtığında karşısında ciddi bir yüzle transtaki Genç kadını görür. Bir an sonra beynine görüntüler tekrar doluşurken gözleri kapanır. Verona gözlerini açmış aklına dolan yabancı anıların arasında beyninden ona doğru fısıldıyordur. Hadi Zero. Yapabilirsin. Durdur onları.Bir anda büyük bir güç dalgası ona çarparken gözünün önünden anılar akmaya başlar. Bir an için Missy’i görür, yüzünde kocaman bir gülümsemeyle, ardından Arashi ile yağmur’un altındaki kavgaları, bir an sonra yüzünde anılarına gömmek istediği bir yüz parladığında elini plakadan çeker ve görüntüler bıçak gibi kesilirken karşısındakinin son yüzü görmemiş olmasını umarak konuşur.

“Güzel, karşı koymayı başardın ve içgüdüsel olarak karşı saldırıya geçtin ancak bu Arashi’de işe yaramaz. Farkına varmanı sağlayan kişi… Yuuki’ydi değil mi?” Zero ona ters bir bakış attığında bunu evet olarak kabul eder.

“Demek ki en çok saklamayı istediğin o. O zaman onu aklından mümkün olduğunca uzak tutmalısın.” Zero aynı şekilde ona bakmaya devam ettiğinde Verona güler.

“Benden saklamanın bir anlamı yok çocuk. Bir az önce görmeni istemeyeceğim iki anımı gördün. En azından daha erken olduğu halde gördün.”Verona ellerini plakaya tekrar koymak üzereyken duyduğu sesle duraksar.

“Üç” Sesin kaynağına gözlerini kaldırdığında bakışlarını karşısındaki genç adamın bakışlarına kitler.

“Anlayamadım?”

“Üç, kişiyi gördüm. Sonuncusu… Kimdi o?” Verona içinden gelen küfretme isteğini bastırmak için derin bir nefes aldıktan sonra yanıtlar.

“Senden çok önceki bir avcı… Artık ölü. Devam edelim mi?” Zero başıyla onaylarken Verona bir nefes alarak elini tekrar plakaya koyarak kelimeleri mırıldanır. Bu sefer beklediği gibi birçok anı beynine hücum etmezken genç kadın gözlerini açarak karşısındakine bakar. Zero gözlerini kapamış tamamen konsantre halde zihnini boş tutuyorken Verona farkında olmadan gülümser. Sessizliğin farkına varan delikanlı yavaşça gözlerini açtığında kendisine gülümseyerek bakan Verona’yı görür. Tetkikte bir gülümseme değildir bu, ya da güven vermek için olan sahte bir gülüş de değildir, ya da yukarıdan bakan bir gülümseme hiç değildir. Zero karşısındaki genç kadını gerçekten gülümserken gördüğünü fark ettiğinde bütün dikkati dağılır ve büyü içine işlerken Verona’nın gözünün önünden anılar akmaya başlar. Birkaç gece öncesi, Yuuki kılığındaki Arashi’yi gören Zero, ardından… Shizuka Hio? Bir an sonra gözünün önüne iki tanıdık figür gelirken Verona dehşetle donakalır. Kiryular. İki cansız beden yerde yatarken yerdeki küçük çocuğun gözünden karşısındaki ikizini ve yanındaki safkan vampiri gördüğü anda içindeki nefret dalgası fazlasıyla kabararak farkında olamadan elini plakadan çeker. Karşısındaki delikanlı gözlerini odaklamaya fırsat bulmadan üzerindeki kurumuş kanlarla beraber plakayı çantasına atarken ona bakmadan konuşur.

“Çok iyi. Yeterince dikkatini topladığında beni engelleyebildin. Ama önemli olan bunu her zaman yapabilecek düzeye gelmen. Özel bir çaba harcamadan her zaman beynini dış saldırılara karşı kapalı tutabilmen gerekir. Daha sonra tekrar deneriz.”

“Hayır, yine denemek istiyorum.” Verona hafifçe gülerken bıçağı çantasına atar ve hızla çantayı koluna geçirerek kapıya ilerler.

“Daha sonra dedim çocuk. Bütün gece seninle uğraşamam.” Eski paslı kapının üzerine elini koyduğu sırada diğer bileğini yakalayan el ile durur. Ancak arkaya dönmeye cesaret edemezken konuşur.

“Kolumu bırak yoksa o elini kırarım.” Genç adam bırakmaya dair hiçbir belirti vermezken konuşur.

“Ne olduğunu söylemeden hiçbir yere gidemezsin.” Bir anlık tereddütten sonra ekler.

“Verona.” Genç kadın sarpası bir yüzle ona döndüğünde Zero şaşkınlıkla ona bakakalırken Verona bileğini onun elinden hızla çeker. Bunun üzerine Zero kendine gelirken kararlı bir şekilde ona bakar.

“Ne olduğunu sen niye söylemiyorsun Kiryu? Neden benden kim olduğunu sakladın?” Zero Verona’nın öfke dolu sesine karşılık verir.

“Saklamadım. Ayrıca bilmeni gerektiren bir şey yoktu.” Verona artık kontrolünü kaybetmiş bağırarak konuşur.

“Bilmemi gerektiren bir şey yok muydu? Sen kundakta kardeşinle uyurken annen ve babanla dünyayı kurtarıyordum ben çocuk. Üstelik onların öldüğünü şimdi senin anılarından öğreniyorum.” Zero şok içinde karşısındaki kadına bakar.

“Onları tanıyor muydun?” Verona sinirle gülerek cevaplar.

“Onları tanıyor muydum? Beni onlar yetiştirdi.” Derin bir nefes alarak devam eder.

“Bundan sonra devriyeye benimle çıkıyorsun çünkü senin o güzel kıçına bir şey olmaması için ailene sen daha doğmadan söz verdim.” Demir kapıyı sertçe açarken konuşur.

“Şimdi çocuk, oteline gidip dinleniyorsun. Yarın güneş batarken burada ol. Benim avlamam gereken bir şehir dolusu Level E var.” Genç kadın arkasını dönüp uzaklaşırken Zero sessizce onun gidişini izler. Bilmediği şey ise genç kadının attığı her adımla birlikte gözünden dökülen yaşlardır.

--------------------

Güneş binaların arasında kaybolduğu sırada genç bir adam sokağın başında sessizce dururken aklında dün yaşadıklarını tekrar tekrar düşünüyordur. Onun ailesini tanıyacağı, aklının ucundan bile geçmemiştir. Gözleri sokağın ucuna kaydığı sırada bir kor parlaması gördüğünde beklediği kişinin geldiğini fark eder. Genç kadın yanına geldiğinde hızını kesmeden yürümeye devam ederken konuşur.

“Benimle gel.” Zero itiraz etmek üzereyken yüzündeki kararlı ifadeyi gördüğünde vazgeçerek yanına ilerler. Genç kadın cebinden bir şişe ve bir iğne çıkartır.

“Kanından birkaç damlayı bu şişeye koy. Bu dünkü çalışmamızın bir ileri seviyesi. Dün yaptığımız büyüde ben ne görebiliyorsam sende görebiliyordun ancak şimdi ben senin düşündüklerini duyabileceğim ve aklından geçenleri fark edebileceğim. Ancak sen benim neyi ne kadar duyabildiğimi fark etmeyeceksin.” Genç kadın sigarasından son bir nefes alarak atar. Zero parmağından akan birkaç damla kanı şişeye koyduğu sırada kristalin üzerine işlenen yazılar onaylarcasına parladığında şişenin ağzını kapatarak sahibine geri verir. Genç kadın şişeyi avucunun içinde sıktığında parmaklarının arasında sarı bir ışık parlayarak şişe kaybolur. Genç kadın ilerlemeye devam ederken konuşur.

“Bugün bana zararı kadar yayarı da dokunmuş birisini ziyaret edeceğiz. Ama ondan önce her şeyi bilmen gerekiyor.” Zero sessizce yürümeye devam ederken Verona anlatmaya başlar.

“Annen ile baban eğitimimi tamamladıklarında aldığım ilk göre buradaki düzenin korunmakta olduğundan emin olmaktı. Vampirlerle insanların savaşı yeni bitmişti ve iki taraf da diğer tarafın bu duruma uymayacağından endişeleniyordu.” Verona ikisi sokağın sonundan köşeyi dönerken birkaç saniye sessizce yanındaki genç adamın düşüncelerine konsantre olur. Genç adam ya kendisini çok iyi kapatıyordur, ya da hiçbir şey düşünmüyordur.

“Bir süre buradaydım ve küçük olaylar dışında bir şey olmadı ancak bu bana şehri iyi tanımam ve gerekli olabilecek bağlantılar kurmam konusunda çok yardımcı oldu.

Birkaç yıl sonra buraya dönmem istendiğinde şehir tamamen karmaşa ve korku içindeydi. Arashi buraya geldiği günlerde sessizce kendine adamlar toplamış, gerekiyorsa dönüştürmüş, ancak ortaya çıktığında birkaç gün içine bütün şehri korkudan titretecek orduya sahipti ki bir hafta geçmeden insanlar değil gece, gündüz bile ortada gezmeye cesaret edemiyorlardı.

Ben geldiğimde her köşe başında boş bir içecek kutusu gibi atılmış insan cesetleri yatıyordu. 6 ay içinde yandaşlarının sayısını yarıya indirmeyi başardım. Tabi bu onun dikkatini fazlasıyla çekmeme yetti de arttı bile. Kimliğimi öğrendiğinde ailemi bulup bizzat öldürdü. Seninkilerden farklı olarak benim ailem avcı değillerdi. Karşı koymak gibi bir şansları hiçbir zaman bulunmadı.

Onların öldüğünü duyduğumda eve geri döndüm ve cesetleri çoktan gömülmüştü. Onları öldürenin vampir mi insan mı olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Ta ki birkaç gece sonra Arashi’yle karşılaşana kadar. Senin de o anıda gördüğün gibi psikolojik olarak çok büyük bir darbe almıştım ve dövüşebilecek durumda değildim. Arashi bu durumdan yararlanarak bana çok güzel bir ders verdi. Asla duygularınla dövüşme.” Verona biraz sonra anlatması gerekenleri düşündüğünde göğsüne çöken ağırlıkla derin bir nefes alır.

“Ancak bana vereceği ders bu kadar değildi. Binlerce adamını öldürmüştüm intikamını almak istiyordu. Bunu da bana defalarca tecavüz ederek ve işkence yaparak almaya çalıştı. Sanırım beni öldürmeyi düşündüğü sırada yaşamamın daha acılı olacağını düşünerek beni bıraktı.

Herkes sen geldiğin zamana kadar ölü olduğumu sanıyordu. O sırada bana yardımcı olması için yollanan avcı da bunu teyit ederek benim evrakların da üzerinde tamamen silinmemi sağladı.

Elros ben iyileşene kadar şehri elinden geldiğince temizledi. İyileştiğim zaman da ben elimden geldiğince ona yardım ettim ama özellikle benim bu işi dikkat çekmeden yapmam gerekiyordu. Ancak sonunda Arashi’de onun farkına vardı. Peşinden sayıları onu yenecek kadar çok olana kadar arttırarak adamlarını yolladı. Onu bulduğumdaysa Arashi onu ısırmıştı bile.” Verona cebindeki paketten bir sigara daha çıkarıp yakarken Zero onun arada birkaç satırı atladığını biliyordur. Ancak bir şey söylemeden yürümeye devam ederken Verona sigarasından derin bir nefes aldıktan sonra devam eder.

“Onu tekrar insan yapmanın bir yolu olduğunu biliyordum ama nasıl olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu. Bende araştırdım. Bulduğum tek ve en zor yöntemdi. Diğer yolları çok önceden yok edilmişti. Herhalde vampirler tarafından. Belki de başkaları. Bilemiyorum. İlk denememiz başarısızlıkla sonuçlandı. Hatta nerdeyse ikimiz birden ölüyorduk. İkincisinde de öyle. Ama başardım ve insan oldu.” Verona sessizce sigarasını içerken Zero beklediği soruyu sorar.

“Peki sonra?” Verona sigarasından son bir nefes alarak izmariti atarken cevaplar.

“Sonrası öldü. Buraya ondan sonra gelen her avcı gibi bir süre sonra öldürüldü. Ancak vampirler tarafından değil. İnsanlar arasında vampirleri bilenlerin birçoğu hayatlarını ve ailelerin hayatlarını güvence altına alacağı sözü üzerine Arashi’ye katıldı. Hiçbir avcı insanları öldürmek istemiyordu. Elros’da buna karşı elinden geldiği kadar mücadele etti. Ancak sonuç değişmedi.” Genç kadın köşeyi döndüğü sırada donakalır. Zero onun yanına geldiği sırada ne yapacağını bilmeden manzaraya bakar. Orta yaşlı bir adam karanlık sokağın ortasında, iyice dövülmüş, kızıl saçlı, ondan daha genç görünen biri tarafından boynundan yakalanarak ayakları yerden kesilerek duvara sabitlenmiş, nefes almaya çalışıyordur. Adam ise sağ eli karşısındaki kurbanının boynunda yüzünde saf bir nefret ifadesiyle onun ölüme gittikçe yaklaşmasını izliyordur.

“Bırak onu Arashi.” Arashi sesin kaynağına Verona’ya çevirir bakışlarını. Yüzünde tüyleri diken diken eden bir gülümseme belirirken elini hiç umursamadan karşısındaki adamın boynundan çeker. Adam yere düşerek hızla uzaklaşırken Verona hafifçe küfrederek fısıldar.

“O bana lazımdı.” Arashi yavaş adımlarla ikisine doğru ilerlerken yüzündeki sırıtış gittikçe büyüyordur.

“Söylediğini yaptım Verona… Şimdi sıra bende… Neden tekrar benim olmuyorsun? Üstelik senin bana gelmeni istiyorum bu sefer.” Verona içinde beslediği bütün nefreti ifade eden bir bakış atarken ellerinin titrediğini fark eder ancak gizlemeye çalışacak gücü kendisinde bulamaz. Arashi ona duygularını kontrol etmesi gerektiğini birinci elden kanıtlamıştır. Ancak bu şimdiye kadar elde edemediği bir erdemdir.

Arashi yavaş adımlarla gittikçe yaklaşırken Zero aradaki mesafeyi gözleriyle ölçer. 20 adım… 15 adım… 10 adım… Zero Verona hiçbir şey söylemez ve kıpırdamazken Arashi fazlasıyla yaklaştığında silahını ona doğrultur.

“Gerile vampir.” Verona gözleri Arashi’nin her kasının milim kıpırtısını takip ederken konuşur.

“Onu kaldır Zero.” Arashi sinir edici bir kahkaha atarak gözlerini Zero’ya çevirir.

“Evet ufaklık. Zarar görmeden önce dadının sözünü dinle.” Zero silahını hala ona doğrultmuş tutarken bir an sonra yüzüne yediği darbeyle kendini yerde bulur. Gözlerini açtığında Arashi’yi başının üstünde dikilirken bulduğunda onun bu kadar yakına ne zaman gelmeyi başardığını düşünmeye çalışır. Çok hızlı hareket etmiştir. Arashi yüzünde iğrenç bir sırıtışla bir saniye kadar onu izledikten sonra Verona’ya döner çevresinde dolaşırken Verona kıiç kıpırdamadan bekliyordur.

“Bir gün kendi arzunla geleceksin avcı. Benim olmak için yalvaracaksın hatta. O zaman bende kabul edip etmemek konusunda düşüneceğim Ve o gün çok uzak değil. Haberin olsun.” Arashi gülerek uzaklaşıp bir sonraki köşeyi dönerken Verona dizlerinin bağının çözüldüğünü hissettiğinde farkında olmadan arkasındaki duvara yaslanır. Yerde kanayan burnunu elinin tersiyle ilen Zero ona bakarken konuşur.

“İşte bu Arashi’ydi. Ve üzerine hiçbir büyü işlemez. Buna senin silahın da dâhil.”

hmm verona zero dan baya büyük sanırım neyse süpermiş. şu verona nın yaşı kaçtı ya arashi de verona ya mı sulanıyo vay vay aslında sulanmış sulancağı kadar da neyse

puahha yürü be arashi doğru yaa o götürmüştü verona yı ayhh böle güçlü wampir lordlarına bayılırım yaaaaa.. şimdi arashi daha beter girdi gözüme... al beni arashiii.... al beni al beniiii.... puahahaaaa