..

Üniversite nedeniyle arkadaşlarımla yaşıyorum.Bir öğrenci apartmanında ve 4 katta oturuyoruz.
O gün vizelerim bitmiş.ben şuursuzca eve gidiyorum.başım önde.uyku diye ölüyorum.Asansörü çağırdım.bir cocukta benimle asansörü bekliyormuş sonradan farkettim.
Neyse asansöre bindik.ben 4. kata basmayı unutmuşum.cocukta 3. katta tamda bizim alt katımızda oturuyormuş.(tabi o an bunu bilmiyorum) Ben 4. kata geldik diye indim ve bizim daireye doğru yöneldim.O kadar yorgunumki bir an önce kapı açılsın istiyorum.Zile birkaç kez basıyorum, kapıya vuruyorum falan.Derken yandan bir ses geldi:
"boşuna vuruyorsun evde kimse yok" diye.
O an beynimden vurulmuşa döndüm ve sese baktım.O cocuktu.asansördeki cocuk.Aslında bizim bir alt daireye geldiğimi anladım.Cocukta dahada utanmam için "kusura bakma yanlış daire.üst katta oturuyorsun sanırım değil mi" diyerek sırıtmazmı ?!! kıpkırmızı olmuştum.cocuk artık beni her gördüğünden pişmiş kelle gibi sırıtıyor.şimdi gelde sinirlenme
bu da böyle bir anımdı.

..

bugün okulda arkadaşım yılmaz ile nöbetçiydik. müdür bize şu 2 belgeyi bütün öğretmenlere imzalatın dedi. ben bir belgeyi aldım, yılmaz ise diğerini. neyse bütün sınıfları dolaşıyoruz, ilk ben sınıfa giriyorum ardından 5 dk sonra yılmaz giriyor, imzalatıyoruz işte böyle. bu belgeler bittikten sonra rehberlik hocası başka bir belge verdi bana ve yılmaza. neyse biz yine başladık imzalatmaya. ilk ben giriyorum 5 dk sonra o giriyor sınıflara. bütün 11. sınıflara girdim, sınıflarda baya bir gürültü kopuyor. arada beni bozmak isteyen yavrucuklar felan baya gürültü yapıyorlar yani. sonra 11 f-B ye girdim. baktım.sınıfta çıt yok. herkes kurtar bizi der gibi gözlerimin içine bakıyorlar. hoca da elimden kağıdı aldı, sinirli sinirli karaladı. sanki beni dövecek. tam ben çıkarken yılmaz girdi sınıfa hocam belgeler felan dedi. hoca '' yeter be! bu ne ! bıktım imzalamaktan, anormal misiniz siz oğlum?! dedi. ben arkadan izliyorum. arkadaşım '' ben sanki senin imzanı almaya çok meraklıydım! beni gönderdiler. imzala işte ha! ölürmüsün? '' dedi. bütün sınıf bu şekilde hocada '' çık git lan sınıftan! '' dedi. arkdaşımda '' de get '' dedi ve sınıftan çıktık. çıkışta bütün 11-f-b sınıfı bize aval aval bakıyorlardı

bunu daha önce anlattımmı bilmiyorum. geçmişte yazdıklarıma bakamıycak kadar üşeniyorum. neyse neyse...

geçen sene yeni taşınmıştık. ev okula çok yakındı. bende eve gidiyordum.okul açılmadan 1 gün önce taşındık. ama eve hiç yürüyerek gitmemiştim ve arabayla gittiğidede yollara hiç bakmamıştım. okula gittiğim ilk günde arabayla gittim okula. dönüş yolunda yürüycektim. bizim evler yanyana 3 tane apartmandan oluşuyordu. biz en soldaki apartmandaydık. ortada bizim ev sahibi oturuyor. ben yolu yarım yamalak bildiğimden yolun bir kısmını tamamladıktan sonra yanlış yola sapmışım. yalnış yola saptığımı anladığımdada çalılık bi yola geldim. o dikenli çalılıkların içindende hızlı hızlı geçip bizim evlerin olduğu bölgeye ulaştım. herhalde bu çalılıklardan atlama meselesinden çok yorulmuştumki "hmm... ters yoldan geldiğime göre şu apartmana giricem orası bizim ev" dedim. eve sinirle girdim. günümde biraz kötü geçmişti. sonra asansöre binip bizim kata çıktım. "oh sonunda geldim" diyerek zile bastım.5-6 defa bastım. baktım evde kimse yok. öfkeyle bizim kapıya tekme atmaya başladım. o kadar çok tekme attımki ayakkabımın izi çıktı kapıda. dayımların evide bizim eve yakındı. onlara gitsem iyi olur dedim. gitmeden önce ayakkabımın izlerini sildim. iki gözüm yaşlı apartmandan küfürede ede çıktım. sonra biraz yürüdükten sonra bizim arabayı gördüm. "e araba burda!" diye daha çok sinirlenmeye başladım. sonra bi baktım bi apartman daha var. "nası ya?" dedim. apartmana girdim ve çıktım bizim kata. zile bastım. kapı açıldı. "Damn it!" dedim. kapıdaki annemdi. tabii çok sıcak karşıladı beni. sonra içeri girince baktım bizim ev sahibide bizim evde. meğerse ben yalnış eve girip bizim ev sahibinin kapısını tekmelemişim. tabii eve varınca gülmeye durmadan gülmeye başladım.

...

..

Ben çok usluyumdur...

İstanbul'dan İzmir'e giderken arabayla İzmir'in girişindeki Opet benzin istasyonunda durdum ve ansızın dişlerimi fırçalamam gerektiğini hissettim. Her seyahatte yanıma aldığım küçük çantamın içerisinde tabi ki diş fırçam ve diş macunum da vardı üstelik...

Küçük çantamı koltuğumun altına alıp emin adımlarla tuvalete ilerledim ve kapısından içeri girip lavabonun başına dikildim. Güzelce dişlerimi fırçaladım... Ardından diğer ihtiyaçlarımı da giderdim... İçime sinmemiş olsa gerek ki dişlerimi bir daha fırçalarken kapı açıldı...

- Pardon burası bayanlar tuvaleti değil mi?
+ yok hanımefendi burası erkekler tuvaleti...
- Burası iskoçya mı? Kapının üzerinde etek var da...

ardından özür dilerim, pardon, afedersiniz karışımı saçma bir cümle ile sürünerek ayrıldım...