o kıza gerçekten üzüldüm ama harbi süper yazıyosun *-* devamını çok merak ediyorum...

nerde yeni bölüm nerde ha nerdeeeeeeeeeee tmm biraz abarttım sanırsam xD

net yoktu neler neler olmuş hemde ben yokkenn neyse yine süpper olmuş çoooookk beğendim

Dananın kuyruğu kopucak dediğin yer buydu he Eylülcük Tamam bir tahminimde yanıldım kzıımız mekel yüzlü bir şeyatn deilmiş ama yine de ii bir kız burası tuttu Ondan sonracığıma Manyak Mundus geri mi döndü tühh (Temam Mundus kim die sorarsanız tanımıyorum ama dante nin savaştığı biri herhal çaktırmayalım) Süper süper bir bölüm olmuş danaın kuyruğu zaten kopalı çok oldu süpersin eylülüm dewam

yaa off en beğendiğim yazarlar melis ve dark rain ben niye bu kadar iii deilimm

Beni bir ağaç yaprağı ile kutsa , o zaman özgürlük yağmurunu görürsün
Düşüyoruz ,ışık çağırıyor , gözyaşları içimde, beni sakin kılıyor...
Geceyarısı beni çağırır , sis ayırır
Bana saf yeşil yapraklardan bir taç tak
Babam ile övün, su ile kutsan , kara şovalye , siyah gökyüzü , şeytanlar ağlıyor...

-----
Sanki herşey durmuştu... Yaşam , zaman , herşey... Ölüm hepsini alıp yutmuştu sanki... Kıyamet öncesi sessizliği andırıyordu bu sessizlik...
Dante kollarında ölen kıza o masmavi , engin denizlere benzeyen gözleriyle bakıyordu ; ölüm kızı üzememişti , tam tersi mutluydu... Artık özgürdü ruhu ; hiçbirşeyin mandalığı altında değildi ruhu... Serbestti... Ölüm bir son değildi ; özgürlüğün anahtarıydı kız için...

Bir yandan da onun son sözlerini düşünüyordu Dante... O ağzından dökülen üç kelime hala daha kulaklarında çınlıyor , nefret duygusunu dahada köpürüyordu... Mundus geri dönmüş olamazdı...O yıllar önce karanlığın dibine gönderilmişti , Kara Şövalye Sparda yani babası tarafından...Şimdi nasıl olabilirdi bu?

Trish'te üzgün gözlerle kızın cansız bedenine bakıyordu... Yazık olmuştu ; böyle küçük , saf ve günahsız bir kız bunu haketmiyordu... Ve içinden bir kez daha eski ustası , şimdiki düşmanı Mundus'a lanetler yağdırdı...
Bir varlık ancak bu kadar kötü , bu kadar acımasız ve zalim olabilirdi... Küçük ve günahsız birisine ancak böyle işkence edilebilirdi değil mi?

--------
Yağmur yeniden başlamıştı ; içi dolu , kara bulutlar gene Ay'ın güzelliğini örtmüş , ağlıyorlardı... Şimşeklerin çakışı da bir nevi , hüzünlü bulutların ağıtı gibiydi.
Bulutlar hıçkıra hıçkıra ağlarken ıslanıyordu üzgün ve özgür ruhlar... Aralarına yeni bir ruh daha da katılmıştı ; ama hüzünlü değildi , minnet dolu bir mutluluktan varolmuş gibiydi...

Dante , karanlık sokaklar arasında elleri cebinde , yürüyordu ; yağmurun ruhunu ıslatmasına izin vermişti... Ölümün ne kadar karmaşık olduğunu düşünüyordu ; birisi için bir sonken diğeri için bir mutluluktu... Ama kendisine göre ölüm denen şey karanlık ve dipsiz bir çukurdan ibaretti... Sevdiklerini , en ihtiyacı olduğu varlıkları alıp götürmüştü...Ama artık umrunda değildi , nasıl olsa acıya alışkındı ; zaten hayatının neredeyse tamamı bir acıdan ibaret değil miydi?
''Dante...'' dedi Trish neredeyse bir fısıltı şeklinde. Ve aynen sözüne devam ederek ''Ne yapacağız şimdi?'' dedi çaresiz bir ses tonuyla...
Dante'deki durgun surat ifadesi aynen yerini korudu ; hiçbir farklılık yoktu ifadesinde... Ama Trish bunun ''Bilmiyorum'' anlamına geldiğini kısa sürede anlamıştı...


inanılmaz kısa oldu biliyorum ama okul nedeniyle bir türlü giremiyordum T_T ama söz zorunlu olmadıkça böyle kısacık yazmıcam

gerçektende çok kısa olmuş neyse yine çook güzel olmuşş

Yapılır mı be böyle hacı Aman Tanrım hiç yazmasan daha iyimiş. bi dahakine kesinlikle böyle karşıma çıkmıcaksın Eylül Hanım Ama biraz daha uzun yazsan hakatten güzel bir bölüm olabilirmiş. Kızımız öldü ama benim hala bir takım planlarım ya da düşüncelerim var Hehe bi daha kine uzun isityorum Eylülcüm ne diceğimi biliyorsun zaten dewamını bekliyorum

bu bölümde çok güzel olmuş o yagmurun yagmaya başladıgı kısmı cok hoşuma gitti ve bidakine biraz daha uzun olmasını isterim yoksa biliyosun ne olcagını eylül Hanım son olarak başarılar dilerim